Μια μέρα, κάποιος προσέβαλε άσχημα δημοσίως τον φιλόσοφο και ποιητή Omar Chajam λέγοντάς του:
.
.
Ο Chajam δεν απάντησε, αλλά απλώς χαμογέλασε.
.
.
Ένας άντρας ντυμένος με κομψά και ακριβά ρούχα βλέποντας αυτή τη σκηνή ρώτησε τον Chajam:
.
.
- Πώς μπορείς και ανέχεσαι τέτοιες προσβολές; Δεν αισθάνεσαι άσχημα;
Ο Omar Chajam χαμογέλασε ξανά και του είπε:
.
.
- Έλα μαζί μου.
.
.
Ο άντρας τον ακολούθησε στη σκονισμένη αποθήκη. Ο Chajam άναψε φωτιά και άρχισε να ψάχνει τριγύρω, μέχρι που βρήκε μια άχρηστη, κουρελιασμένη ρόμπα.
Την έδωσε στον άντρα και του είπε:
.
Την έδωσε στον άντρα και του είπε:
.
- Φόρεσέ τη, θα σου κάνει.
.
.
Ο άντρας κοίταξε τη ρόμπα και αγανάκτησε:
.
.
- Τι είναι αυτά τα βρώμικα κουρέλια; Εγώ φορώ όμορφα και ακριβά ρούχα, θα πρέπει να είσαι τρελός! Και του πέταξε πίσω τη ρόμπα.
.
.
- Βλέπεις, του είπε ο Chajam, φυσικά και δεν θέλεις να δοκιμάσεις αυτά τα κουρέλια. Έτσι κι εγώ, δεν ήθελα να δοκιμάσω τα βρώμικα λόγια που μου πέταξε εκείνος ο άνθρωπος.
.
.
Το να ταράσσεται λοιπόν κάποιος και να θυμώνει από τις προσβολές των άλλων, είναι σαν να θέλει να φορέσει τα κουρέλια που του ρίχνουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου