Ό,τι σε έλκει δεν σημαίνει ότι μπορεί και να σε κρατήσει

Ξέρεις ποιο είναι το πρόβλημα; Οι άνθρωποι μπερδεύουν τη φλόγα με τη φωτιά. Μπερδεύουν την έλξη με την ουσία. Νιώθουν εκείνο το κάψιμο, εκείνο το χτύπημα στο στομάχι, και νομίζουν πως βρήκαν κάτι που θα κρατήσει. Σαν να είναι η έλξη από μόνη της εγγύηση για διάρκεια.

Αλλά η έλξη είναι ύπουλη. Σε τραβάει, σε τυλίγει, σε κάνει να νομίζεις πως αυτό που ζεις είναι ακατανίκητο, αληθινό, μοναδικό. Αλλά όταν περάσει η έξαψη, όταν φύγει η ένταση, όταν το «σε θέλω» γίνει «και τώρα τι;», τότε καταλαβαίνεις την αλήθεια: η έλξη δεν είναι πάντα αρκετή για να σε κρατήσει εκεί.

Γιατί άλλο το να ποθείς, κι άλλο το να αντέχεις. Άλλο να καίγεσαι για κάποιον, κι άλλο να αντέχεις να ζήσεις μαζί του όταν η φωτιά καταλαγιάσει. Η έλξη είναι εύκολη. Είναι χημεία, ένστικτο, κάτι σχεδόν βιολογικό. Αλλά το να μείνεις; Το να χτίσεις κάτι που να αντέχει; Αυτό είναι άλλο επίπεδο.

Πόσες φορές δεν παρασυρθήκαμε από κάτι που μας τραβούσε σαν μαγνήτης, μόνο και μόνο για να καταλάβουμε πως δεν είχε τίποτα να μας κρατήσει; Πόσες φορές δεν πέσαμε με τα μούτρα, νομίζοντας πως βρήκαμε κάτι που αξίζει, μόνο και μόνο για να μείνουμε με μια γεύση κενού στο τέλος;

Η αλήθεια είναι απλή: κάποιοι άνθρωποι έλκουν, αλλά δεν αντέχουν. Σε θέλουν, αλλά δεν μπορούν να σε κρατήσουν. Ή, ακόμα χειρότερα, δεν ξέρουν πώς. Και εσύ, που μπλέχτηκες στη δίνη τους, παλεύεις να κρατήσεις κάτι που ποτέ δεν ήταν φτιαγμένο για να διαρκέσει.

Οπότε, να θυμάσαι: ό,τι σε έλκει δεν σημαίνει ότι μπορεί και να σε κρατήσει. Η έλξη είναι η αρχή. Η αντοχή είναι το στοίχημα. Και αν κάποιος δεν μπορεί να αντέξει το βάρος σου, τότε καλύτερα να φύγει από το παιχνίδι πριν αρχίσει να γίνεται επικίνδυνο.