O Σχηματισμός των λέξεων στην Αρχαία Ελληνική γλώσσα

Υγρά επιθήματα

Ι. Επιθήματα με l

1. Απλό -λο-,-αλο-,-ελο-,-ιλο-,-υλο-

§ 324. Συμφωνόληκτα επιθήματα με l δεν υπάρχουν στα ελληνικά· και τα επιθήματα σε lo ανήκουν στους σχηματισμούς που υφίστανται συνεχή μείωση. Την αφθονία των παλιότερων δυνατών παραλλαγών με το - lo - τη μαρτυρούν μόνο κάποια λείψανα:

δειλός 'φοβητσιάρης' (Όμ.) από το δει- 'φοβάμαι' (πρβ. δεινός § 316),

ἔκπαγλος 'φοβερός' (Όμ.) από το *ἐκπλαγ-λος από το ἐκπλήττεσθαι (ἐκπλαγῆναι) 'φοβίζω',

αἴθαλος αἰθάλη 'κάπνα' (Ευρ.· αἰθαλόεις 'καπνώδης' Όμ.) από το αἴθειν 'καίω',

διδάσκαλος 'δάσκαλος' (από τον Ύμνο στον Ερμή και εξής) από το ενεστωτικό θέμα διδασκ- 'διδάσκω' (πρβ. § 281 υποσημ.),

εἴκελος και ἴκελος 'όμοιος' (Όμ.) από το εἰκ- 'μοιάζω' (ἔοικα, εἰκός, ἐϊκυῖα),

ὀργίλος 'ευέξαπτος' (από τον Πλάτωνα και εξής) από το ὀργή, ὀργίζεσθαι·

ἀγκύλος 'καμπύλος' (Όμ.) από το ἄγκυ-ρα, ἀγκ-άς 'στην αγκαλιά', ἀγκ-ών 'αγκώνας', και σύμφωνα μ' αυτό καμπύλος (Όμ.) από το κάμπτειν 'κυρτώνω', καμπή 'κύρτωση'.