Μπορεί να σκέφτεστε, «Ναι, η ζωή ήταν λίγο μοναχική τελευταία». Και αυτό είναι απολύτως εντάξει. Είναι εύκολο να παρασυρθείτε σε καθημερινές λίστες υποχρεώσεων και να αφήσετε τις κοινωνικές συγκεντρώσεις να ξεφύγουν από το ραντάρ. (Ειδικά μετά την πανδημία.) Αλλά είμαστε φτιαγμένοι για σύνδεση: για να ανταλλάσσουμε ιστορίες, να μοιραζόμαστε χαμόγελα και ακόμη και να κλαίμε μαζί.
Τώρα, όποιος δεν ζει κάτω από έναν βράχο τα τελευταία 10 χρόνια ξέρει πόσο σημαντική είναι η κοινωνική σύνδεση. Αλλά λίγοι καταλαβαίνουν πόσο επουλωτικό και θρεπτικό —και πιθανώς σωτήριο— είναι. Έτσι, σήμερα, θα θέλαμε να μοιραστούμε πέντε λόγους που υποστηρίζονται από την επιστήμη, για να αυξήσουμε την κοινωνική σύνδεση. (Μερικοί μπορεί να σας εκπλήξουν!).
Αυξημένη μακροζωία
«Η έρευνα δείχνει ότι οι άνθρωποι με μεγαλύτερη κοινωνική υποστήριξη τείνουν να ζουν περισσότερο από εκείνους που είναι πιο απομονωμένοι, και αυτό ισχύει ακόμη και αν ληφθεί υπόψη το συνολικό επίπεδο υγείας σας».
Μειωμένο στρες
Σε μια μελέτη του 2020 στο British Journal of Health Psychology, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η μεγαλύτερη κοινωνική διασύνδεση κατά την περίοδο του lockdown συσχετίστηκε με χαμηλότερα επίπεδα αντιληπτού στρες.
Βελτιωμένη υγεία της καρδιάς
Η Dr. Beverly Brummet διεξήγαγε μια μελέτη το 2001 σχετικά με τις επιπτώσεις της κοινωνικής απομόνωσης σε ασθενείς με στεφανιαία νόσο (ΣΝ). Στα ευρήματά της, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι μεταξύ των ενηλίκων με ΣΝ, οι κοινωνικά απομονωμένοι είχαν κίνδυνο επακόλουθου καρδιακού θανάτου 2,4 φορές μεγαλύτερο από τους πιο κοινωνικά συνδεδεμένους συνομηλίκους τους.
Ενισχυμένη ανοσία
Σε μια μελέτη που διεξήχθη σε έρευνα στο Annual Review of Public Health, μια ανασκόπηση 35 ετών πειραματικών μελετών πρόκλησης ιών έδειξε ότι «Τα άτομα με μεγαλύτερη κοινωνική σύνδεση (κοινωνικά δίκτυα, κοινωνική υποστήριξη) είναι λιγότερο ευαίσθητα σε λοιμώδεις ασθένειες του ανώτερου αναπνευστικού».
Μειωμένος κίνδυνος γνωστικής παρακμής
Σε μια μελέτη του 2007 στο Journal of the American Medical Association (JAMA), ο Dr. Robert S. Wilson et al. μελέτησε τις επιπτώσεις της μοναξιάς σε ασθενείς με υψηλό κίνδυνο εμφάνισης της νόσου του Αλτσχάιμερ. Σύμφωνα με τη μελέτη, «Συνολικά 823 ηλικιωμένα άτομα χωρίς άνοια κατά την εγγραφή τους προσλήφθηκαν από εγκαταστάσεις ηλικιωμένων μέσα και γύρω από το Σικάγο, Ιλλινόις. «Κατά τη διάρκεια της παρακολούθησης, 76 άτομα ανέπτυξαν κλινική AD. Ο κίνδυνος AD ήταν υπερδιπλασιασμένος στα μοναχικά άτομα (βαθμολογία 3,2, 90ο εκατοστημόριο) σε σύγκριση με τα άτομα που δεν ήταν μόνοι».
Η κοινωνική σύνδεση δεν είναι πραγματικά προαιρετική για τους ανθρώπους. Το χρειαζόμαστε για να ζήσουμε μακρά, ευτυχισμένη και υγιή ζωή.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου