Σε σχετικό επιστημονικό άρθρο που δημοσιεύτηκε στο The Astronomical Journal οι Πατρίκ Σοφία Λικάβκα και Τακάσι Ίτο, του Πανεπιστημίου Κιντάι και του Εθνικού Αστεροσκοπείου της Ιαπωνίας, περιγράφουν ιδιότητες/ χαρακτηριστικά της Ζώνης Κάιπερ που θεωρούν ότι συνάδουν με την παρουσία ενός πλανήτη ο οποίος δεν είναι πολύ μεγαλύτερος από τη Γη.
«Οι τροχιές των αντικειμένων πέρα από τον Ποσειδώνα (ΤΝΟ- trans-Neptunian objects) μπορεί να υποδεικνύουν την ύπαρξη ενός πλανήτη που δεν έχει ανακαλυφθεί στο εξώτερο Ηλιακό Σύστημα…διαπιστώσαμε πως ένας πλανήτης σαν τη Γη, σε μακρινή και κεκλιμένη τροχιά μπορεί να εξηγήσει… θεμελιώδεις ιδιότητες της μακρινής ζώνης Κάιπερ: Έναν σημαντικό πληθυσμό ΤΝΟ με τροχιές πέρα από τη βαρυτική επιρροή του Ποσειδώνα…και την ύπαρξη κάποιων ακραίων αντικειμένων με παράξενες τροχιές…προβλέπουμε την ύπαρξη ενός πλανήτη σαν τη Γη και διαφόρων ΤΝΟ σε παράξενες τροχιές στο εξώτερο Ηλιακό Σύστημα, που μπορούν να λειτουργήσουν ως παρατηρησιακά ελεγχόμενες “υπογραφές” των διαταραχών του υποτιθέμενου πλανήτη» γράφουν σχετικά οι ερευνητές.
Δεν είναι λίγες οι έρευνες μέσα στην τελευταία δεκαετία που υποστηρίζουν θεωρίες ως προς την πιθανή ύπαρξη ενός πλανήτη στις εσχατιές του Ηλιακού Συστήματος- πολλοί τον αποκαλούν, σε θεωρητική βάση, Ένατο Πλανήτη.
Ωστόσο επί της προκειμένης, οι ερευνητές εκτιμούν πως μπορεί να υπάρχει ένας πλανήτης πολύ πιο κοντά: Στη Ζώνη Κάιπερ, ένα ημικυκλικό δίσκο που αποτελείται από αντικείμενα στο εξώτερο Ηλιακό Σύστημα, που αρχίζει λίγο μετά την τροχιά του Ποσειδώνα. Όπως και οι πλανήτες, το υλικό της Ζώνης Κάιπερ κινείται σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο. Προηγούμενες έρευνες είχαν υποδείξει ότι τα αντικείμενα του δίσκου είναι αστεροειδείς, διαστημικοί βράχοι, κομήτες και άλλα μικρά κομμάτια υλικού, κυρίως από πάγο. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι κάποια από τα αντικείμενα της Ζώνης Κάιπερ συμπεριφέρονται με έναν τρόπο που δείχνει ότι ίσως υπάρχει ανάμεσά τους ένας πλανήτης, σε απόσταση μέχρι και περίπου 500 AU (Αστρονομικές Μονάδες- μια Αστρονομική Μονάδα αντιστοιχεί σε 150 εκατομμύρια χιλιόμετρα, και παλαιότερα οριζόταν ως η μέση απόσταση της Γης από τον Ήλιο). Συγκριτικά, ο Ποσειδώνας είναι περίπου 30 AU από τον Ήλιο.
Μελετώντας ΤΝΟ, οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι κάποια είχαν περίεργες τροχιές, κάτι που δείχνει ότι επηρεάζονται από τη βαρυτική έλξη ενός αντικειμένου μεγαλύτερου από ένα τυπικό ΤΝΟ. Επίσης, βρήκαν μεγάλο αριθμό αντικειμένων μεγάλης κλίσης- και χρησιμοποίησαν προσομοιώσεις σε υπολογιστές για να εξηγήσουν τις συμπεριφορές αυτές.
Οι προσομοιώσεις έδειξαν πως η πιο πιθανή εξήγηση ήταν αυτή ενός πλανήτη στη Ζώνη Κάιπερ, ο οποίος, αν υπάρχει, θα έχει μάζα 1,5 με 3 φορές αυτή της Γης και τροχιά που θα τον φέρνει σε απόσταση 250-500 AU από τον Ήλιο.
Όσον αφορά στο πώς θα μπορούσε ένας τέτοιος πλανήτης να μην έχει ανακαλυφθεί ακόμα, σημειώνεται πως, αν και πολλοί έχουν την εντύπωση πως το Ηλιακό Σύστημα μας είναι «γνωστό», οι παρυφές του είναι μια πολύ μακρινή και «θολή» περιοχή, πολύ μακριά από το φως του Ήλιου- οπότε ακόμα και ένα αντικείμενο μεγάλο σαν ένας πλανήτης θα μπορούσε να διαφεύγει της προσοχής μας. Σημειώνεται πως το πιο μακρινό μεμονωμένο αντικείμενο που ήμασταν σε θέση να βρούμε στον Ηλιακό Σύστημα ήταν σε απόσταση 132 AU όταν ανακαλύφθηκε- ενώ ο Πλούτωνας, για παράδειγμα, είναι «μόλις» στις 40 AU από τον Ήλιο. Πέρα από τον Ποσειδώνα υπάρχουν πολλοί παγωμένοι βράχοι και πλανήτες- νάνοι (η Ζώνη Κάιπερ), και τα τελευταία χρόνια, με πιο ευαίσθητα τηλεσκόπια και εκτενέστερες έρευνες, ήταν δυνατός ο εντοπισμός πολλών ΤΝΟ, κάτι που επιτρέπει στους επιστήμονες να διαπιστώνουν μοτίβα στις συμπεριφορές τους.
Η ΓΝΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΣΥΝΕΧΕΣ ΤΑΞΙΔΙ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗΣ , ΟΙ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΡΕΥΝΕΣ ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΟΥΝ ΠΟΤΕ ΠΡΟΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΝΕΩΝ Η' ΠΑΛΑΙΩΝ ΚΟΣΜΩΝ.
ΑπάντησηΔιαγραφή