Η Αιώνια Ταπισερί του Εδώ και τώρα

Στον διαρκώς εκτυλισσόμενο σύμπαν της ύπαρξης, το Εδώ και το Τώρα στέκεται αποφασιστικό, αεικίνητο και καλύπτει τα πάντα. Δεν είναι απλό χρονικό σημείο ή χωρική συντεταγμένη μέσα στη μήτρα της ανθρώπινης αντίληψης, αλλά ο απεριόριστος καμβάς στον οποίο ζωγραφίζεται ασταμάτητα το μεγαλείο της ύπαρξης. Αν και όλα τα όντα, αισθανόμενα και άλλα, βρίσκονται ριζωμένα σε αυτή την ανεξάντλητη πραγματικότητα, συχνά βρίσκουν τον εαυτό τους να λαχταρά έναν διαφορετικό τόπο και χρόνο, χαμένα στον λαβύρινθο του παρελθόντος ή στον αντικατοπτρισμό του μέλλοντος.

Το Εδώ και τώρα δεν είναι ένα τοπίο χαρακτηριστικών, αλλά ένας ωκεανός χωρίς χαρακτηριστικά. Είναι η μήτρα που δέχεται τα πάντα, που γεννά μυριάδες φαινόμενα, το χωνευτήριο μέσα στο οποίο διαμορφώνεται το πλήθος των μορφών, των χρωμάτων, των σκέψεων και των συναισθημάτων. Είναι η σκηνή όπου εκτυλίσσεται το μεγαλειώδες κοσμικό παιχνίδι, ο σιωπηλός μάρτυρας του χορού της δημιουργίας και της καταστροφής.

Στην απεριόριστη έκτασή του, κάθε μορφή επιτρέπεται να ανθίσει, κάθε περιορισμός επιτρέπεται να εκδηλωθεί. Το Εδώ και τώρα είναι το πάντα υπομονετικό και φροντιστικό χώμα που τροφοδοτεί τις ρίζες κάθε περιστατικού, η πηγή από την οποία πίνει κάθε διαδικασία και η σκηνή στην οποία παίζεται κάθε δράμα ύπαρξης. Είναι η μυστική ουσία που διαποτίζει όλες τις δραστηριότητες, ο σιωπηλός θρίαμβος που δέχεται με χάρη κάθε εξέλιξη.

Η αλήθεια, στην πιο αγνή της ουσία, δεν είναι μια έννοια, ή ένα σύμπλεγμα εννοιών που το ανθρώπινο μυαλό μπορεί να συλλάβει, να συσκευάσει και να αποθηκεύσει μακριά. Η αλήθεια δεν είναι η συμφωνία των σκέψεών μας με τις προκαταλήψεις μας, δεν είναι η επικύρωση των προκαταλήψεών μας, ούτε η επιβεβαίωση των πεποιθήσεών μας. Η αλήθεια είναι ακατέργαστη, αφιλτράριστη εμπειρία, απογυμνωμένη από τα στρώματα ερμηνείας, κρίσης και νοήματος που επιβάλλει συνήθως το μυαλό μας.

Το ταξίδι της ζωής δεν είναι ένα προκαθορισμένο μονοπάτι που οδηγεί σε έναν σταθερό προορισμό. Είναι μια εξερεύνηση, μια περιπέτεια στην ανέγγιχτη ερημιά της ύπαρξης. Όταν το πατημένο μονοπάτι τελειώνει, ο αληθινός εξερευνητής χαράζει το δικό του μονοπάτι, όχι με τα εργαλεία της φιλοδοξίας και της επιθυμίας, αλλά με την καρδιά της περιέργειας και της απορίας.

Ο Φωτισμένος Άνθρωπος είναι η ενσάρκωση του ανθρώπινου δυναμικού, το αποκορύφωμα της εξελικτικής διαδικασίας, η ζωντανή διαθήκη για το γάμο του πρόσκαιρου και του αιώνιου. Στέκεται ως η γέφυρα ανάμεσα στον κόσμο των ανθρώπων και το βασίλειο της Πραγματικότητας, ένας φάρος που φωτίζει το μονοπάτι για τους άλλους, ρίχνοντας διαύγεια όπου υπήρχε σύγχυση, φέρνοντας κατανόηση εκεί όπου υπήρχε άγνοια.

Στο πέρασμά του, δεν αφήνει οπαδούς, αλλά συναδέλφους εξερευνητές, όχι μαθητές, αλλά ελεύθερα πνεύματα. Καλεί όλους να συμμετάσχουν στο συμπόσιο της ύπαρξης, να πιουν από το ποτήρι της επίγνωσης, να χορέψουν στο αιώνιο πανηγύρι του Εδώ και τώρα. Μας υπενθυμίζει ότι δεν είμαστε ξεχωριστοί από τον κόσμο, αλλά αναπόσπαστο μέρος του, όχι παρατηρητές, αλλά ενεργοί συμμετέχοντες στον κοσμικό χορό.

Έτσι, η μεγάλη ταπισερί της ύπαρξης συνεχίζει να ξεδιπλώνεται, κάθε στιγμή ένα νέο νήμα, κάθε εμπειρία ένα νέο χρώμα, κάθε συνειδητοποίηση ένα νέο σχέδιο. Στην απέραντη έκταση του Εδώ και Τώρα, βρίσκουμε το αληθινό μας σπίτι, την αληθινή μας φύση, τον αληθινό μας εαυτό. Εδώ είναι που ξυπνάμε από το όνειρο του χωρισμού και συνειδητοποιούμε ότι είμαστε οι ονειροπόλοι, το όνειρο και το ονείρεμα, ταυτόχρονα. Είμαστε οι καλλιτέχνες, η τέχνη και ο καμβάς, όλα ταυτόχρονα. Είμαστε οι χορευτές, ο χορός και η σκηνή, όλα ταυτόχρονα.

Στο Εδώ και τώρα, βρίσκουμε την απελευθέρωση, βρίσκουμε την αλήθεια, βρίσκουμε φώτιση. Στο Εδώ και τώρα, βρισκόμαστε. Στο Εδώ και τώρα, βρίσκουμε Όλα.