Ο πραγματικός σεβασμός ξεκινάει το πρωί, στην μητέρα μας, στον πατέρα μας. Δεν τον ξεπερνάει καμία οικειότητα. Στον άγνωστο ηλικιωμένο που θα συναντήσουμε στον δρόμο, στον αδέσποτο σκύλο και στην αδέσποτη γάτα που θα τους προσφέρουμε λίγο νερό ή λίγο φαγητό. Σεβασμός σημαίνει πως έχω κατανοήσει πλήρως την αλυσίδα της ζωής και συμβάλλω καθημερινά για την ανάπτυξη της.
Πριν φτάσουμε σε αυτό το σημείο προηγείται ο σεβασμός στον ίδιο μας τον εαυτό. Αναγνωρίζουμε σε βάθος το ίδιο μας το είναι, με ό,τι μπορεί να συνεπάγεται αυτό. Μαθαίνουμε να συμφιλιωνόμαστε μαζί του. Το αγκαλιάζουμε με τα καλά και τα άσχημα του κι έτσι πορευόμαστε μαχόμενοι να βελτιωθούμε. Πάντα με αγάπη και ευγνωμοσύνη απέναντι στην ίδια την ζωή που μας έπλασε με κάποια συγκεκριμένα στοιχεία για κάποιον συγκεκριμένο σκοπό.
Μείνε ευγενικός για να μπορείς να σέβεσαι πραγματικά. Δεν σου επιτρέπεται να απαιτείς τίποτα και από κανέναν, δεν είναι κανείς κτήμα σου. Ούτε το παιδί σου, ειδικά αυτό. Έστω ότι από μικρό δεν έχει νιώσει τον σεβασμό, δεν μπορεί να ακουστεί η γνώμη και η άποψη του, αντιμετωπίζεται με απαξίωση λόγω του νεαρού της ηλικίας του. Θα του πάρει έπειτα πολύ καιρό να συνειδητοποιήσει πως η γνώμη του θα έπρεπε να είναι σεβαστή, ότι αυτό είναι το υγιές, κι έτσι κι αυτός πλέον ως ενήλικας να μπορεί να το εφαρμόσει στη ζωή του.
‘’ Τα παιδιά σας δεν είναι παιδιά σας.
Είναι οι γιοί και οι κόρες της λαχτάρας της Ζωής.
Για τον εαυτό της.
Δημιουργούνται μέσω αλλά όχι από εσάς, κι αν και βρίσκονται μαζί σας δεν ανήκουν, ωστόσο σε εσάς.
Ίσως τους δίνετε την αγάπη σας, αλλά όχι τις σκέψεις σας, γιατί αυτά έχουν τις δικές τους σκέψεις.
Μπορεί να στεγάζετε τα σώματα τους, αλλά όχι τις ψυχές τους.
Γιατί οι ψυχές τους κατοικούν στο σπίτι του αύριο, που εσείς δεν μπορείτε να επισκεφτείτε, ούτε ακόμα στα όνειρα σας.
Ίσως να παλεύετε να τους μοιάσετε,
αλλά μην αναζητήσετε να τα κάνετε να σας μοιάσουν.
Γιατί η ζωή δεν πάει προς τα πίσω, ούτε χρονοτριβεί με το χθες.‘’
Καλίλ Γκιμπράν, Ο προφήτης
Ξεκίνα σαν γονιός να δίνεις τα σωστά εφόδια στο μέλλον, που είναι τα παιδιά, σαν παιδαγωγός, σαν απλός περαστικός, σαν απλός παρατηρητής, κανείς δεν είναι τόσο σπουδαίος όσο φαντάζεται. Με σεβασμό στο κάθε τι, στα δέντρα, στη θάλασσα, στο νερό, στα ζώα στα ερπετά σε ό,τι αποτελεί τον κόσμο μας, σίγουρα θα μπορέσουμε να εξελιχθούμε πιο γρήγορα ως ανθρώπινο είδος
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου