Εάν τα πράγματα δεν πηγαίνουν καλά για εσένα

Εάν τα πράγματα δεν πηγαίνουν καλά για εσένα – E, τότε αυτό μπορεί να συμβαίνει γιατί, όπως λέει και ένας από τους πιο κυνικούς αφορισμούς, η ζωή είναι χάλια και μετά πεθαίνεις. Ωστόσο, πριν η κρίση που περνάς σε οδηγήσει σε αυτό το φρικτό συμπέρασμα, ίσως να θες να αναλογιστείς το εξής: το πρόβλημα δεν το έχει η ζωή. Το πρόβλημα το έχεις εσύ. Τουλάχιστον αυτή η διαπίστωση σου δίνει κάποιες επιλογές. Εάν η ζωή σου δεν πηγαίνει καλά, ίσως αυτό που δεν επαρκεί είναι οι γνώσεις που έχεις αυτήν τη στιγμή και όχι η ζωή αυτή καθαυτή. Ίσως το πλέγμα των αξιών σου χρειάζεται σημαντική αναδιάρθρωση. Ίσως αυτό που επιθυμείς σε τυφλώνει και δεν βλέπεις πώς αλλιώς θα μπορούσαν να είναι τα πράγματα. Ίσως να είσαι τόσο αγκιστρωμένος στις επιθυμίες σου, στο παρόν, τόσο σφικτά αγκιστρωμένος που δεν μπορείς να δεις τίποτε άλλο – ακόμη και αυτό που πραγματικά χρειάζεσαι.

Φαντάσου ότι σκέφτεσαι, με ζήλια: «Θα έπρεπε να έχω τη δουλειά του αφεντικού μου». Εάν το αφεντικό σου παραμένει στη θέση του, με πείσμα και ικανότητα, σκέψεις σαν και αυτή θα σε οδηγήσουν σε μια κατάσταση εκνευρισμού, δυστυχίας και αηδίας. Μπορεί και να το συνειδητοποιήσεις. Σκέφτεσαι: «Είμαι δυστυχής. Ωστόσο, θα μπορούσα να θεραπευτώ από αυτήν τη δυστυχία εάν μπορούσα να ικανοποιήσω τη φιλοδοξία μου». Όμως, τότε ίσως να σκεφτείς λίγο περισσότερο: «Για κάτσε» λες. «Ίσως να μην είμαι δυστυχισμένος επειδή δεν έχω τη δουλειά του αφεντικού μου. Ίσως να είμαι δυστυχισμένος επειδή δεν μπορώ να σταματήσω να επιθυμώ αυτήν τη δουλειά». Αυτό δεν σημαίνει ότι μπορείς απλά και μαγικά να πεις στον εαυτό σου να σταματήσει να επιθυμεί αυτήν τη δουλειά και μετά να τον ακούσεις και να μεταμορφωθείς. Δεν θα αλλάξεις τον εαυτό σου τόσο εύκολα – στην πραγματικότητα, δεν μπορείς. Πρέπει να σκάψεις πιο βαθιά. Πρέπει να αλλάξεις αυτό που επιδιώκεις σε βαθύτερο επίπεδο.

Έτσι, ίσως σκεφτείς: «Δεν ξέρω τι να κάνω για αυτόν τον απαίσιο πόνο. Δεν μπορώ απλώς να εγκαταλείψω τις φιλοδοξίες μου. Αυτό θα με άφηνε χωρίς σκοπό. Όμως, η βαθιά μου επιθυμία για μια δουλειά την οποία δεν μπορώ να έχω δεν λειτουργεί». Ίσως να αποφασίσεις να ακολουθήσεις διαφορετική διαδρομή. Ίσως να ζητήσεις να σου αποκαλυφθεί κάποιο διαφορετικό σχέδιο: ένα σχέδιο που θα ικανοποιούσε τις επιθυμίες σου, θα ικανοποιούσε τις φιλοδοξίες σου πραγματικά, αλλά το οποίο θα σε έβγαζε από μια ζωή γεμάτη πικρία και μνησικακία, από την οποία υποφέρεις επί του παρόντος. Ίσως σκεφτείς: «Θα καταστρώσω διαφορετικό σχέδιο. Θα προσπαθήσω να θέλω ό,τι χρειάζεται για να γίνει η ζωή μου καλύτερη –ό,τι και να είναι αυτό– και θα αρχίσω να το δουλεύω από τώρα. Αν αποδειχθεί ότι αυτό είναι κάτι διαφορετικό από το να κυνηγάω τη δουλειά του αφεντικού μου, θα το δεχτώ και θα προχωρήσω».

Τώρα πλέον βρίσκεσαι σε μια τελείως διαφορετική τροχιά. Μέχρι πρότινος, η φαινομενικά σωστή, επιθυμητή και αξιόλογη επιδίωξη ήταν κάτι περιορισμένο και συγκεκριμένο. Όμως κόλλησες σε αυτήν, στριμώχτηκες και έγινες δυστυχισμένος. Οπότε, άφησέ το πίσω σου. Κάνε την απαραίτητη θυσία και άσε αυτόν τον νέο κόσμο των δυνατοτήτων, τον οποίον δεν έβλεπες μέχρι τώρα λόγω της προηγούμενης φιλοδοξίας σου, να σου αποκαλυφθεί. Και αυτός ο κόσμος είναι πολύ πλούσιος. Πώς θα ήταν η ζωή σου αν ήταν καλύτερη; Πώς θα ήταν η Ζωή αυτή καθαυτή; Τι ακριβώς σημαίνει το «καλύτερη» τελικά; Δεν ξέρεις. Και δεν έχει σημασία που δεν ξέρεις, ακριβώς, αμέσως, γιατί σιγά σιγά θα αρχίσεις να βλέπεις τι είναι το «καλύτερο» αφού θα έχεις αποφασίσει ότι το θέλεις. Θα αρχίσεις να αντιλαμβάνεσαι ό,τι παρέμενε κρυμμένο από τις υποθέσεις και τις προκαταλήψεις σου – εξαιτίας των προηγούμενων μηχανισμών της όρασής σου. Και θα αρχίσεις να μαθαίνεις.

Ωστόσο, αυτό θα λειτουργήσει μόνο αν πραγματικά επιθυμείς να βελτιωθεί η ζωή σου. Δεν μπορείς να ξεγελάσεις τις υπόρρητες αντιληπτικές σου δομές. Καθόλου. Στοχεύουν όπου εσύ τους υποδείξεις. Για να αναδιαρθρωθείς, να δεις τα πράγματα όπως πραγματικά έχουν, να θέσεις έναν καλύτερο στόχο, πρέπει να το σκεφτείς ενδελεχώς, από κάτω προς τα επάνω. Πρέπει να οργώσεις την ψυχή σου. Πρέπει να την καθαρίσεις. Και πρέπει να είσαι προσεκτικός, γιατί το να κάνεις τη ζωή σου καλύτερη σημαίνει ότι θα αναλάβεις μεγάλες ευθύνες και αυτό απαιτεί μεγαλύτερη προσπάθεια και φροντίδα από το να ζεις βλακωδώς μέσα στον πόνο και να παραμένεις αλαζόνας, υποκριτής και μνησίκακος.

Και αν ο κόσμος σού αποκάλυπτε την καλοσύνη του ανάλογα με τη δική σου επιθυμία για το καλύτερο; Και αν όσο περισσότερο μεγάλωνε, διευρυνόταν και γινόταν πιο εκλεπτυσμένη η αντίληψή σου για το καλύτερο τόσο περισσότερο θα μπορούσες να αντιληφθείς τη δυνατότητα και το όφελος; Αυτό δεν σημαίνει ότι μπορείς να έχεις αυτό που θέλεις μόνο και μόνο γιατί το επιθυμείς ή ότι τα πάντα είναι μια ερμηνεία ή ότι δεν υπάρχει πραγματικότητα. Ο κόσμος εξακολουθεί να υπάρχει, με τις δομές και τους περιορισμούς του. Καθώς τον περιδιαβαίνεις, είτε συναινεί είτε αντιστέκεται. Αλλά μπορείς να χορέψεις με τον κόσμο, αν ο στόχος σου είναι να χορέψεις – και ίσως και να μπορείς ακόμη και να οδηγήσεις τον χορό, εάν έχεις αρκετή επιδεξιότητα και χάρη. Δεν είναι θεολογία. Δεν είναι μυστικισμός. Είναι εμπειρική γνώση. Δεν υπάρχει κάτι το μαγικό σε όλο αυτό – ή τουλάχιστον όχι περισσότερο μαγικό από την ήδη υπάρχουσα μαγεία της συνείδησης, Βλέπουμε μόνο ό,τι θέτουμε ως στόχο. Ο υπόλοιπος κόσμος (δηλαδή το μεγαλύτερο μέρος του) μας είναι κρυμμένος. Εάν αρχίσουμε να στοχεύουμε σε κάτι διαφορετικό -κάτι του τύπου «Θέλω να είναι η ζωή μου καλύτερη»- το μυαλό μας θα αρχίσει να μας δίνει νέες πληροφορίες, οι οποίες προέρχονται από τον μέχρι πρότινος κρυμμένο κόσμο, για να μας βοηθήσει σε αυτή μας την αναζήτηση. Στη συνέχεια μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτές τις πληροφορίες και να μετακινηθούμε, να δράσουμε, να παρατηρήσουμε και να βελτιωθούμε. Και μετά από όλα αυτά, αφού βελτιωθούμε, ίσως να επιδιώξουμε κάτι διαφορετικό ή ανώτερο – κάτι του τύπου «Θέλω ό,τι μπορεί να είναι καλύτερο από το απλώς να είναι η ζωή μου καλύτερη». Και στη συνέχεια μπαίνουμε σε μια ανώτερη και πληρέστερη πραγματικότητα.

Και όταν βρεθούμε εκεί, τι μπορεί να είναι αυτό στο οποίο θα εστιάσουμε; Τί μπορεί να δούμε;

Σκέψου το ως εξής: Ξεκίνα από την παρατήρηση ότι πράγματι επιθυμούμε διάφορα πράγματα –- ακόμη και αυτά που χρειαζόμαστε. Αυτή είναι η ανθρώπινη φύση. Μοιραζόμαστε την εμπειρία της πείνας, της μοναξιάς, της δίψας, Αυτό της σεξουαλικής επιθυμίας, της επιθετικότητας, του φόβου και του πόνου. είναι στοιχεία του Είναι – αρχέγονα, αυταπόδεικτα στοιχεία του Είναι. Όμως πρέπει να ξεκαθαρίζουμε και να οργανώνουμε αυτές τις αρχέγονες επιθυμίες, γιατί ο κόσμος είναι περίπλοκος και εντελώς πραγματικός. Δεν μπορούμε να πάρουμε το ένα συγκεκριμένο πράγμα που θέλουμε τώρα, μαζί με όλα τα υπόλοιπα τα οποία επιθυμούμε συνήθως, γιατί οι επιθυμίες μας προκαλούν σύγκρουση με τις άλλες επιθυμίες μας, καθώς και με τους άλλους ανθρώπους και με τον κόσμο. Έτσι, πρέπει να αποκτήσουμε συνείδηση των επιθυμιών μας και να τις εκφράζουμε, να τους δίνουμε προτεραιότητα και να τις θέτουμε σε ιεραρχία. Αυτό τις εξελίσσει. Τις κάνει να δημιουργούν συνέργειες μεταξύ τους και με τις επιθυμίες των άλλων ανθρώπων και του κόσμου. Με αυτόν τον τρόπο οι επιθυμίες μας γίνονται ανώτερες. Με αυτόν τον τρόπο οργανώνονται και γίνονται αξίες και αποκτούν ηθική διάσταση. Οι αξίες μας, το ήθος μας – είναι ενδείξεις εξέλιξης.