Αἰσώπου Μῦθοι: Ζεὺς καὶ αἰσχύνη

Ζεὺς πλάσας τοὺς ἀνθρώπους τὰς μὲν ἄλλας διαθέσεις αὐτοῖς ἐνέθηκε, μόνην δ’ ἐνθεῖναι τὴν αἰσχύνην ἐπελάθετο. Διὸ καὶ μὴ ἔχων πόθεν [ἂν] αὐτὴν εἰσαγάγῃ, διὰ τοῦ ἀρχοῦ αὐτὴν εἰσελθεῖν ἐκέλευσεν. Ἡ δὲ τὸ μὲν πρῶτον ἀντέλεγεν ἀναξιοπαθοῦσα. Ἐπεὶ δὲ σφόδρα αὐτῇ ἐνέκειτο, ἔφη• «Ἀλλ’ ἔγωγε ἐπὶ ταύταις εἰσέρχομαι ταῖς ὁμολογίαις ὡς Ἔρως μὴ εἰσελεύσεται• ἂν δ’ εἰσέλθῃ, αὐτὴ ἐξελεύσομαι παραυτίκα.» Ἀπὸ δὴ τούτου συνέβη πάντας τοὺς πόρνους ἀναισχύντους εἶναι.

ΑΠΟΔΟΣΗ:

Όταν ο Δίας έπλασε τους ανθρώπους, τοποθέτησε μέσα τους όλες τις αρετές. Ξέχασε μόνο την Ντροπή (αἰσχύνη). Γι' αυτό μετά βρέθηκε σε αμηχανία και δεν ήξερε από πού να την βάλει στον άνθρωπο. Τότε πρόσταξε την Ντροπή να μπει στον άνθρωπο από τον πρωκτό του. Η Ντροπή δεν το δεχόταν: «Όχι, δεν θα περάσω από τέτοια τρύπα. Δεν μου αξίζει τέτοια μεταχείριση. Είμαι η βάση των αρετών». Ο Δίας όμως την πίεζε επίμονα: «Δεν κάνει να μείνουν οι άνθρωποι δίχως Ντροπή. Πρέπει να μπεις απ΄τον πρωκτό. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος». Τελικά η Ντροπή υπάκουσε δηλώνοντας: «Θα μπω στον άνθρωπο απ΄τον πρωκτό, αλλά θα φύγω αμέσως, αν μπει εκεί το πέος». Από τότε άντρας που χώνει ξένο πέος στον πρωκτό του, χάνει για πάντα την Ντροπή του.