Η Απόλυτη Σχιζοφρένεια

Αγανακτισμένοι Σχιζοφρενείς.

Αν το μοναδικό πράγμα που µάθαιναν οι άνθρωποι ήταν να µην φοβούνται, δεν θα χρειαζόταν τίποτα άλλο για να αλλάξει προς το καλύτερο ο κόσμος µας. Μα, όχι, δεν συμβαίνει αυτό· γιατί ο φόβος στον ανθρωπάκο είναι καθολικός και μάλιστα μετατρέπεται σε τρόμο, απλώς αν μετακινήσεις μία, μονάχα μία μικρούλα συνήθεια του. Ετσι μετατρέπεται σε μαινόμενο “αγανακτισμένο” και διαμαρτύρεται. Αγανακτισμένε Ανθρωπάκο της πλατείας, ναι ΕΣΥ που διαμαρτύρεσαι και φωνάζεις για τα μνημόνια, για τα μεσοπρόθεσμα, για το ΔΝΤ για τις αυξήσεις στα γάλατα, στα κρέατα, για την απαγόρευση του καπνίσματος. Ναι, ΕΣΥ που τρέχεις στα διάφορα γραφεία, πολιτικά και συνδικαλιστικά εκλιπαρώντας να έχεις απολαβές και δικαιώματα περισσότερα και εις βάρος, των υπολοίπων συνανθρώπων σου. ΕΣΥ που σπας και καταστρέφεις ξένη ιδιοκτησία επιβεβαιώνοντας ότι η ανθρωπότητα μετεξελίσσεται ταχέως, ΕΣΥ που μουντζώνεις, ουρλιάζεις, χτυπιέσαι εν μέσω σουβλακίου, πίτσας και κόκα κόλας. Ναι, ΕΣΥ… Έχεις ξεχάσει, πολύ βολικά, κάτι βασικό.

Η επανάσταση ξεκινάει από ΜΕΣΑ.

Από εσένα και τις δικές σου συνήθειες, πράξεις, σκέψεις, λέξεις, συναισθήματα.

Αλλά ΕΣΥ τι κάνεις; Έτσι πιστός, δουλικός, υποτακτικός, που άφησες να σε κάνουν, λίγα πράγματα μπορείς πια να κάνεις. Χοροπηδάς γύρω-γύρω σαν μαριονέτα και ψάχνεις εχθρούς έξω από σένα, όταν ο εχθρός είναι μέσα στο κάστρο στρογγυλοκαθισμένος στον καναπέ σου. Τον έχεις ήδη αποδεχτεί και τον χειροκροτάς κι από πάνω. Δεν μπορείς να απαλλαγείς από δαύτον αν πρώτα δεν τον εντοπίσεις, δεν καταλάβεις ποιος είναι ο εισβολέας που κάνει την ζημιά, ποιός είναι ο εχθρός …αν δεν είναι ο ανεμόμυλος!!! Ψάξε απ’ έξω και δεν θα τον βρεις ποτέ.

Ο Εχθρός σου είναι το ‘ΕΓΩ’ σου και είναι μέσα σου.

Το ‘ΕΓΩ’ σου είναι ο hacker της ζωής σου.

Εξω από σένα, στο περιβάλλον γύρω σου, βλέπεις μονάχα τις απόρροιες του.

Η σύγχρονη σκέψη (η αποκαλούμενη ψυχολογία και κάθε υποκλάδος της) χαμένη μέσα σ’ έναν κυκεώνα μπουρδολογίας προτείνει µια ατελείωτη λίστα αιτίων που προσπαθούν να ερμηνεύσουν τα συναισθήματα και τις συμπεριφορές των ανθρώπων. Στα αίτια αυτά περιλαµβάνονται, µεταξύ άλλων, οι γενετικοί παράγοντες, το οικογενειακό περιβάλλον, τα τραύµατα της παιδικής ηλικίας, οι δύσκολες συνθήκες ζωής, ακόµα και ο καιρός. Για καθεµία από αυτές τις ερµηνείες υπάρχουν πολλές εξαιρέσεις και ειδικές περιπτώσεις και υποπεριπτώσεις … για να κόβουν οι «επιστήμονες» επισκέψεις κι ευρώπουλα. Όµως, το σηµαντικότερο είναι ότι καµία από αυτές τις ερµηνείες δεν µπορεί να βοηθήσει πραγµατικά τους ανθρώπους να βελτιώσουν την καθηµερινή τους παγ(ι)ωµένη συναισθηµατική κατάσταση ή να πραγµατοποιήσουν μόνιµες αλλαγές στην συµπεριφορά τους.

Βασικό συμπτώματα των σχιζοφρενών είναι οι ψευδαισθήσεις, βλέπουν κι ακούνε πράγματα που δεν είναι αληθινά. Ακούν φωνές που σχολιάζουν, προειδοποιούν ή τους δίνουν εντολές για το τι πρέπει να κάνουν, συνομιλούν με αυτές τις φωνές και δίνουν στους άλλους την εντύπωση ότι μιλούν μόνοι τους. Όπως οι πιστοί των εκκλησιών που γονατιστοί μιλούν ασυνάρτητα μόνοι τους. Αλλο σύμπτωμα είναι οι παραληρητικές ιδέες που είναι επίμονες, λανθασμένες πεποιθήσεις και δεν αντιστοιχούν στην πραγματικότητα. Πιστεύουν σε παραληρηματικές ιδέες ότι υπάρχει κάποιος θεός που θέλει το καλό τους, ότι οι πολιτικοί τους παρέχουν ασφάλεια αν είναι υπάκουοι, ότι οι δικαστές είναι δίκαιοι, ότι οι τράπεζες, οι ασφαλιστικές και ηλεκτρονικές εταιρίες υπάρχουν για να τους εξυπηρετούν, ότι όταν πεθάνουν τους περιμένουν τραπέζια με πιλάφια και παρθένες ή αγγελάκια για όργια -ανάλογα με την θεϊκή εταιρία. Είναι απλώς τραγελαφικοί.

Η ιστορία και η πρακτική έχει δείξει πως τον μικρό ή μεγάλο τύραννο σου, τον ανταγωνιστή σου, τον αντίπαλο σου, τον εχθρό σου, πρέπει να τον αποτελειώνεις με την πρώτη ευκαιρία, οριστικά κι αμετάκλητα. Όποιος κι αν είναι, κοντινός ή μακρινός, δυνατός ή αδύναμος. Ο Εχθρός είναι πάντα, εχθρός. Υπάρχουν πάμπολλα παραδείγματα στην ανθρώπινη ιστορία μεγάλων ανθρώπων αλλά και λαών που έκαναν το λάθος να αφήσουν -δήθεν μεγαλόπρεπα κι αλτρουιστικά- ελεύθερους και να μην αποτελειώσουν, να μην συντρίψουν τους εχθρούς τους όταν είχαν την ευκαιρία και μετά να τους ξανά-βρουν μπροστά τους. Το πλήρωσαν με γενοκτονίες και πολύ αίμα, αυτοκρατορίες, κράτη, έθνη, επιχειρήσεις κι απλοί άνθρωποι.

Είναι σχιζοφρένεια οι άνθρωποι να θέλουν ν’ αλλάξουν τα πάντα μέσα σε μια νύχτα, ν’ αλλάξουν τον κόσμο κατά προτίμηση και κατά προτεραιότητα γιατί ο εαυτός τους φυσικά είναι τέλειος, (κάτι μικρο διορθώσεις χρειάζεται που δεν τις λες κι αλλαγές). Αλλά, έλα τώρα, τον Εαυτό μου, εδώ μιλάμε να αλλάξουμε, τον κόσμο και ειδικότερα, το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα. Λες και το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα φύτρωσε κι ο ίδιος δεν έχει καμία συμμετοχή κι ευθύνη γι’ αυτήν την διαφθορά!

Μιλάνε λες και το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, από μόνο του πήγε κι εγκαταστάθηκε εκεί, λες και δεν το επέλεξαν, με την ψήφο τους, αυτοί οι ίδιοι που κατόπιν διαμαρτύρονται. Μιλάνε λες και ο εχθρός είναι κάτι έξω και μακριά από αυτούς. Λες και τον έφερε κάποιος άλλος στο σπίτι τους και πρέπει να τον διώξουν. Βιάζονται δε πάρα πολύ κι απογοητεύονται που δεν συμβαίνει αυτό, άμεσα, Τώρα. Αλλά ουδέποτε ΕΣΥ που διαμαρτύρεσαι και ουρλιάζεις, δεν επέλεξες να ζεις στο Τώρα, δεν ξέρεις τι είναι το ΤΩΡΑ.

Διάλεξες να ζεις είτε στο παρελθόν, αναμασώντας σαν μηρυκαστικό είτε επιτυχίες κι ανδραγαθήματα άλλων, είτε φαντασιοκοπώντας το λαμπρό μέλλον που σε περιμένει, όταν θα έρθουν να σε σώσουν οι Ελ, οι Ε, οι Ολύμπιοι, οι Πλειάδειοι, οι Ανδρομέδιοι, οι Λυτρωτές, ο Κύριος και Σωτήρας σου, ο Xenou, o lam, τα ζούδια, οι Θεοί-παράσιτα και το κακό συναπάντημα. Τώρα, τι να τα κάνουν ένα μάτσο κοιλαράδες οι Θεοί με τα αστραφτερά διαστημόπλοια που περιμένεις να σε ανεβάσουν στην 5η διάσταση, δεν περνάει από το άδειο κρανίο σου.

Κακόμοιρο ανθρωπάκι, πρέπει πρώτα ν’ αλλάξεις Εσύ. Έτσι δουλοπρεπής και προσκυνημένος που κατάντησες, δεν είσαι σε θέση ούτε μια αναπνοή σου, μια σκέψη σου, μια συνήθεια σου, ούτε καν τις σαβούρες που αποκαλείς τροφή δεν μπορείς ν’ αλλάξεις. Όχι τον κόσμο που συμφώνησες να είναι έτσι όπως είναι. Η Απόλυτη σχιζοφρένεια. Κοιμάσαι πάντα με τον ίδιο τρόπο, στο ίδιο σημείο, τρως την ίδια τροφή την ίδια ώρα, έχεις μια ομάδα να υποστηρίζεις, ένα πολιτικό να παρακαλάς, έναν ψυχολόγο να κουτσομπολεύεις, μια εκκλησία να προσκυνάς, κι έναν Θεό να σου βρίσκεται σε δύσκολες ώρες. Όλο αυτό το τρελό συνονθύλευμα που έφτιαξες και συντηρείς το ονομάζεις κοινωνία, πολιτεία, κόσμο και παλεύεις με νύχια και με δόντια, δολοφονώντας όποιον θελήσει να στον πάρει, αμφισβητήσει, διαφοροποιήσει. Από όποια πλευρά κι αν το δει κάποιος παρατηρητής και θελήσει να το σχολιάσει καταλήγει στην απόλυτη σχιζοφρένεια. Καμιά σύνδεση με ίχνος λογικής. Το μεγαλύτερο έγκλημα σε αυτό το Σύμπαν είναι να πείθεσαι πως είναι Αληθινό κι ΕΣΥ μέρος του! Ενώ είσαι ο Δημιουργός του.

Η Αυταπάτη της Ασφάλειας

Αν θέλεις να αποδυναμώσεις και να διασπάσεις, να κόψεις στα δύο μια χώρα με πανάρχαιο πολιτισμό και κουλτούρα, ρίξε της μέσα έναν πολιτικό, έναν παπά, έναν δικαστή. Με όμορφα λόγια και παθητική στάση, πετυχαίνει κάποιος να κυριαρχήσει πιο εύκολα και με μεγαλύτερη ισχύ. Τις μέλισσες με το μέλι τις πιάνεις, όχι με το σπαθί… λες να μην το ξέρουν οι επικυρίαρχοι σου. Γι’ αυτό έφτιαξαν την πολιτική και τους πολιτικούς, τις θρησκείες και τους παπάδες, στοιχίζουν λιγότερο από τους πολέμους και είναι πιο καλοί μαρκετίστικα, με τα κουστουμάκια τους, τα άμφια τους, τα γελάκια τους, τα τερτίπια τους… όλοι τους είναι απόλυτα ΙΔΙΟΙ σαν να είναι κλωνοποιημένοι και το μοναδικό προϊόν που σου πουλάνε είναι “ασφάλεια και φόβο θεού” κόλαση και παράδεισο στο ίδιο πακέτο προσφοράς. Είναι φυσικό, σου λένε, να αισθά­νεσαι απολύτως ασφαλής. Οδηγείσαι έτσι, υπάκουος και χωρίς θόρυβο στην χαντζάρα του χασάπη, με μια ψευδή αίσθηση ασφάλειας.

Σκέψου έναν υπεύθυνο κι ευσυνείδητο ιδιοκτήτη σπιτιού που έχει εγκαταστήσει μια πανάκριβη κλειδαριά ασφαλείας για να προστα­τεύσει την γυναίκα του, τα παιδιά του και την ιδιοκτησία του. Είναι πεπεισμένος τώρα ότι έχει κάνει την οικογένειά του ασφαλέστερη απέναντι σε οποιονδήποτε παρείσακτο. Τι θα γίνει όμως με τον εισβολέα ο οποίος θα σπά­σει ένα παράθυρο ή θα σπάσει τον κωδικό της πόρτας του γκαράζ; Θα μπορούσε ο ιδιοκτήτης να εγκαταστήσει ένα πιο ολο­κληρωμένο -και πιο ακριβό- σύστημα ασφαλείας. Σαφώς καλύτερο, αλλά και πάλι δεν είναι απόλυτη εγγύηση. Με ή χωρίς ακριβές κλειδαριές, ο ιδιοκτήτης αυτού του σπιτιού παραμένει ευάλωτος. Γιατί; Γιατί ο ανθρώπινος παράγοντας είναι ο πραγ­ματικά αδύναμος κρίκος της όποιας ασφάλειας. Αυτό η εξουσία το γνωρίζει καλύτερα απ’ όσο μπορείς να φανταστείς.

Η «ασφάλεια» είναι η πιό συχνή αυταπάτη, μια αυταπάτη που γίνεται χειρότερη, όταν η αφέλεια και η άγνοια καλούνται να παίξουν κι αυτές το ρόλο τους. Η αυταπάτη της ασφάλειας είναι πολύ ύπουλο πράγμα. Είναι ύπουλο διότι πιστεύεις ο,τι είσαι ασφαλής, αλλά στην πραγματικότητα δεν είσαι κι έτσι αγνοείς την λογική σου, αποδέχεσαι το σύστημα εξουσίας κι όταν αποδεικνύεται τρύπιο, ξαφνιάζεσαι και πέφτεις από τα αγαπημένα σου σύννεφα που αρέσκεσαι να συχνάζεις. Ακριβώς επειδή είναι τρύπιο το εξουσιαστικό σύστημα, το μόνο που κάνει για να μπαλωθεί, είναι περισσότερος έλεγχος και πιο πολύ «ασφάλεια» για την δική σου «ασφάλεια» φυσικά!!!

Υπάρχει μια γνωστή αποστροφή που λέει ότι ασφαλές κομπιούτερ είναι μόνο το κλειστό κομπιούτερ, έξυπνο αλ­λά απολύτως λανθασμένο, το ευκολότερο πράγμα στον κόσμο είναι να μπεις σε ένα γραφείο και να πείσεις κάποιον να ανοί­ξει αυτό το κλειστό κομπιούτερ. Ένας εχθρός που χρειάζεται τις πληροφορίες σου μπορεί να τις αποκτήσει, συνήθως με περισσότερους από έναν τρόπους. Είναι ζήτημα χρόνου, υπομονής, χαρακτηροδομής κι επιμονής. Εκεί μπαίνει στο παιχνίδι η τέχνη της εξαπάτησης κι ο ανθρώπινος παράγοντας.

Σε τελευταία ανάλυση, οι επιθέσεις της εξουσίας μπορούν να πετύχουν όταν οι άνθρωποι πιστεύουν και δεν γνωρίζουν, όταν είναι ανόητοι ή όταν, πιο συχνά, απλώς αγνοούν τις ενδεδειγμένες πρακτικές Δύναμης. Έχοντας την ίδια νοοτροπία με τον ιδιοκτήτη της προηγούμενης παραγράφου, πολλοί ειδικοί στην «ασφάλεια των προβάτων» έχουν την αυταπάτη ότι έχουν κάνει την ζωή τους πρακτικά απρόσβλητη μόνο και μόνο επειδή έχουν αναπτύξει όλα τα ενδεδειγμένα προϊόντα ασφαλείας, θρησκευτικούς ή ηλεκτρονικούς φραγμούς, συστήματα ανίχνευσης εισβολέων, συστήματα αυστηρότερης πιστοποίησης, όπως, π.χ. κωδικούς βασισμένους σε βιομετρικά στοιχεία στις νέες ταυτότητες. Σαχλαμάρες όλα, ο ανθρώπινος παράγοντας πάντοτε τους ξεφεύγει γι αυτό και είναι μόνιμα οι χαμένοι του παιχνιδιού.

Οι διάφοροι πολύξεροι προγραμματιστές (παπάδες και πολιτικοί) έχουν κατα­βάλει άπειρες προσπάθειες για να αναπτύξουν ασφαλείς λύσεις που θα ελαχιστοποιήσουν τους κινδύνους χρή­σης των κομπιούτερ, έχουν όμως αφήσει απέξω την πιο σημαντική αδυναμία, τον ανθρώπινο παράγοντα. Παρά την πολυδιαφημισμένη λογική, ο ανθρώπινος παράγοντας παραμένει η μεγαλύτερη και η πιο σοβαρή απειλή για την ασφάλεια την δική τους και την εξουσιαστική. Ο μοναδικός αδύναμος κρίκος στην αλυσίδα της εξουσιαστικής προώθησης “ασφάλειας” είναι ο ανθρώπινος παράγοντας.

Όποιος πιστεύει ότι τα προϊόντα ασφαλείας (εκκλησίες, πολιτικοί, τράπεζες, τεχνολογία) από μόνα τους προσφέρουν ασφάλεια πέφτει θύμα της αυταπάτης της ασφάλειας. Πρόκειται για βόλεμα σε έναν κόσμο φαντασίας, αργά ή γρήγορα τα όντα αυτά θα δο­κιμάσουν μια σκληρή έκπληξη στον τομέα της ασφά­λειας. Σύμφωνα με τον ειδικό στα ζητήματα ασφαλείας Μπρους Σνάιερ, «Η ασφάλεια δεν είναι προϊόν. Είναι διαδικασία». Επιπλέον, η ασφάλεια δεν είναι πρόβλημα θρησκείας, πολιτικής, οικονομίας, τε­χνολογίας, είναι πρόβλημα Ανθρώπινου παράγοντα. Αυτός είναι που δεν ελέγχεται με κανένα σύστημα. Αλλά φυσικά, όχι, ο ανθρωπάκος της πίστης, το προβατάκι του θεού του, ο ηλίθιος που αγανακτεί και φωνασκεί, αυτός είναι ο ιδιοκτήτης στην πιό πάνω ιστορία και είναι ο υπηρέτης κάθε εξουσιαστικού συστήματος.

Εχει ο υπηρέτης της εξουσίας ενσωματώσει στο μιμίδι περί ελευθερίας την παρανοϊκή ιδέα ότι ο ιδανικός τόπος για να ζει, είναι εκείνος στον οποίο οι τοίχοι του σπιτιού του, οι κλειδαριές και τα κλειδιά δεν είναι απαραίτητα, άλλωστε τα social media – smartphone αυτό υπηρετούν, γι’ αυτό φτιάχτηκαν. Τα ανθρώπινα ζώα υποθέτουν άνοα, ότι οι κυβερνήσεις τους, οι παπάδες τους, οι τραπεζίτες τους ποτέ δεν θα τους εξαπατήσουν κι αυτό γιατί βασίζονται στην πεποίθηση ότι οι πιθανότητες να εξαπατηθούν είναι πολύ μικρές. Δες μονάχα την ταινία-ντοκουμέντο “Το μεγάλο σορτάρισμα” και θα καταλάβεις ότι η εξουσία δεν υποθέτει· αλλά γνωρίζει και δρα αναλόγως. Ετσι ο εισβολέας, καταλαβαίνοντας αυτή την κοινή πεποίθηση, διατυπώνει το αίτημά του με τόσο λογικοφανή τρόπο ώστε δεν προκαλεί καμία υποψία, εκμεταλλευόμενος συνεχώς την αφέλεια του θύματός του.

Δεν έχει συναίσθηση της απειλής, ο ανθρωπάκος της πίστης, ειδικά στον δυτικό κόσμο. Στις χριστιανικές χώρες δεν έχουν εκ­παιδευτεί να υποπτεύονται, παρά να «αγαπάνε τον πλησίον» και να έχουν πίστη κι εμπιστοσύνη στο συνάνθρωπο. Σκέψου πόσο δύσκολο είναι για εταιρίες επιφορτισμένες με την ασφάλεια συνοικιών να πείσουν τον ανθρωπάκο της πίστης να κλει­δώνει το σπίτι του και τ’ αυτοκίνητο του. Αυτός ο προφανής κίνδυνος αγνοείται, από όντα που ζουν στα σύννεφα … μέχρι να τους ξυπνήσει η πραγματικότητα και να πέσουν απ’ τα σύννεφα.

Έχοντας διαμορφωθεί απ’ την χριστιανική εκπαίδευση, έχεις γίνει ευάλωτος και δεκτικός στην οποιαδήποτε χειραγώγηση. Ναι, σίγουρα η ζωή σου θα ήταν πολύ δύσκολη εάν ήσουν αναγκασμένος να αμύνεσαι, να δυσπιστείς, να παρατηρείς, ότι μπορεί να γίνεις το κοροϊδάκι κάποιου που προσπαθεί να σε εκμεταλλευτεί κι έτσι γίνεσαι το κοροϊδάκι της εξουσίας. Σ’ έναν ΛΟΓΙΚΟ κόσμο είναι αυτονόητο ότι εμπιστευόμαστε, πεπεισμένοι ότι οι άνθρωποι που συναντάμε είναι οπωσδήποτε τίμιοι κι αξιόπιστοι. Όμως δεν ζούμε σε ΛΟΓΙΚΟ κόσμο, μα σε παρανοϊκό και παράλογο, όπου αναζητούμε την ΛΟΓΙΚΗ με τον φανό του Κυνικού Διογένη, άρα πρέπει να επαγρυπνούμε, ώστε να αποκρούσουμε τις εξουσιαστικές δράσεις εξαπάτησης, κεκαλυμμένες με την προβιά της ασφάλειας …μέχρι ν’αποφασίσει να πετάξει την προβιά της.

Μονάχα ο Ανθρωπος που έχει αναλάβει την Ευθύνη να είναι Ανθρωπος, είναι ο αστάθμητος παράγοντας.

Ο Κατεργάρης.

Θέλεις να πάρεις μια γεύση από τον Ανθρωπο;

Κλείσε το χαζοκούτι που κάθεσαι και κοιτάς τις αηδίες που σου σερβίρουν και καταπίνεις σαβούρα με την σέσουλα. Δεν κάνει ούτε για κάποιον υπανάπτυκτο. Δεν καταλαβαίνω αφού κανείς, όπως λέει, δεν βλέπει αυτές τις τούρκικες αηδίες πως κι αυτές έχουν τόση ακροαματικότητα; Αφού κανείς, όπως λέει, δεν βλέπει τον Χατζηκυριάκου και τα λοιπά λέλουδα τότε πως αυτοί εξακολουθούν να υπάρχουν εδώ και τόσα χρόνια; Αφού όλοι υποτιμούν στα λόγια, τα λεγόμενα πρωινάδικα και τα συναφή σκουπίδια, τις εφημερίδες και τα περιοδικά της μαζικής προπαγάνδας, τότε πως αυτά εξακολουθούν να υπάρχουν; Αφού είσαι απόγονος του Λεωνίδα και του Καραΐσκάκη -κατά πως λες- πως επιτρέπεις, να είσαι υπόδουλος σε κάτι παρδαλά σαπρόφυτα. Αφού είσαι κατά δήλωση σου Δυνατός σαν Ολύμπιος Θεός, γιατί τρέμεις στην ιδέα του να είσαι Άτομο. Ρητορικές οι ερωτήσεις, οι απαντήσεις είναι προφανείς.

Αν ανοίξεις ένα λεξικό θα μάθεις πως είναι άλλο ο ατομικισμός και άλλο το ΑΤΟΜΟ, ούτε καν συνώνυμα δεν είναι. Άλλο η μοναξιά κι άλλο μοναχικότητα. Άλλο να ζεις μέσα στην κοινωνία και άλλο να γίνεσαι ένα με αυτή. Άλλο ν’ απολαμβάνεις μια πολυτέλεια αν την διαθέτεις κι άλλο να την θεωρείς αναγκαία για την ζωή σου. Άλλο το ποιοτικό θέατρο και άλλο να είσαι οπαδός μιας ομάδας. Άλλο να είσαι Πνευματικό Πλάσμα και άλλο πιστός μιας, όποιας, εκκλησιαστικής εταιρίας.

Αν σαν άνθρωπος ήσουν Άτομο κι όχι μαζάνθρωπος, πλήθος, πρόβατο, κοπάδι, πιστός, θα ζούσες σε άλλη κοινωνία. Αλλά αυτό θέλει ΛΟΓΙΚΗ, Δύναμη, ψυχή και δράση, ειδικά σε μια κοινωνία που η προβατίλα και το βέλασμα είναι η πλέον κυρίαρχη φυλή. Όταν μάθεις να ξεχωρίζεις τις λέξεις και τους ορισμούς των λέξεων που χρησιμοποιείς τότε ίσως να βγεις από την σχιζοφρένεια που ΜΟΝΟΣ σου ΣΚΟΠΙΜΑ κι από ΕΠΙΛΟΓΗ μπήκες και εξακολουθείς να βρίσκεσαι.

Αγνοείς πως τα προβλήματα ΠΟΤΕ δεν μπορούν να τα λύσουν αυτοί που τα δημιουργούν, ειδικά όταν εξακολουθούν να σκέφτονται και να δρουν με τον ίδιο τρόπο. Αυτό είναι ο ορισμός της σχιζοφρένειας, το να κάνεις τα ίδια πράγματα με τον ίδιο τρόπο, με τις ίδιες σκέψεις και περιμένεις διαφορετικό αποτέλεσμα. Το χειρότερο δε είναι, πως η σχιζοφρένεια όταν επαναλαμβάνεται συνεχώς, από μια μεγάλη ομάδα μαζανθρώπων, γίνεται παράδοση, γίνεται αληθινή, πίστη, ήθη, έθιμο… αποκτά υπόσταση. Η συμφωνία σου και η επανάληψη της δίνει στην σχιζοφρένεια ύπαρξη. Μια ελάχιστα μικρή παρατήρηση στο περιβάλλον, ειδικά στο ηλεκτρονικό θα σου δείξει την καθημερινή εφαρμογή αυτού του ορισμού, σε όλα τα επίπεδα του κοινωνικού πεδίου. Μόνο έξω από το κάθε σύστημα, κοινωνικό, πολιτικό, εκκλησιαστικό, συμφεροντολογικό-συνδικαλιστικό βρίσκονται λύσεις. Αλλά το θέμα είναι πως… ΔΕΝ ΘΕΛΕΙΣ ΛΥΣΕΙΣ!!! ΣΟΥ ΑΡΕΣΕΙ, έτσι όπως είναι τα πράγματα, βολεύτηκες… Είναι σαν να λες στο πρόβατο να βγει από το μαντρί μακριά από την επιτήρηση του τσοπάνη, την ασφάλεια του μαντριού και την φύλαξη του τσοπανόσκυλου… μπα, δεν νομίζω !!

Τι να κάνεις ή ακόμη καλύτερα, τι να ΜΗΝ ΚΑΝΕΙΣ

Αν, λέω τώρα, ΑΝ.. θέλεις να αλλάξεις αυτό το διεφθαρμένο σύστημα που τόσο λες πως σ’ ενοχλεί και διαμαρτύρεσαι, φωνάζεις, διαδηλώνοντας, πως είσαι θύμα -κατά πως λες- να τι να κάνεις ή τι να μην κάνεις. Αν κατά τύχη θέλεις να μάθεις τι να κάνεις, μάθε και κάνε ότι έκαναν άλλοι άνθρωποι πριν από σένα. Ξέρεις αυτοί που δολοφόνησες, αφού πρώτα τους βασάνισες.

Έκανε πάντα μπάνιο σε παγωμένο νερό.
Έτρωγε πάντα ελάχιστα και πολύ προσεκτικά.
Κοιμόταν πολύ λίγο και ποτέ σε κρεβάτι μαλακό.
Πιλοτάρισε το πρώτο αεροπλάνο στην Αυστραλία.
Ήταν απόλυτα πιστός σύντροφος στην σύζυγο του.
Άψογα γυμνασμένος.
Απόλυτα πειθαρχημένος.
Είχε έναν Αδυσώπητα Άκαμπτο Σκοπό.
Δεν ένοιωθε φόβο και είχε μεγάλη διαύγεια Πνεύματος.

Ποιός ήταν, ξέρεις; Αν δεν ξέρεις ποιος ήταν αυτός ο άνθρωπος, αλλά ξέρεις ποιος είναι αυτός ο χοντρός με αγάπη στα κοκορέτσια, στα κοντοσούβλια, αυτός ντε, που ήταν ο αρχηγός της διαφθοράς που αποκαλούσε κυβέρνηση ή ο άλλος ο “μακαρόνια με κιμά” ο κολλητός της Αναξουναμούν στις δήθεν φιλανθρωπίες … έχεις θέματα να λύσεις.

“Πολλές φορές, όταν ξυπνώ από το σώμα στον εαυτό μου και βρίσκομαι έξω από τα άλλα πράγματα αλλά μέσα στον εαυτό μου, βλέποντας τόσο θαυμαστή ομορφιά και πιστεύοντας τότε περισσότερο από κάθε άλλη φορά ότι ανήκω σε μια ανώτερη μοίρα -αφού έχω ενεργοποιήσει μια έξοχη ζωή, έχω καταλήξει να ταυτιστώ με το θείο και βρίσκομαι εγκαταστημένος μέσα σε αυτό, έχοντας φθάσει στην ενεργοποίηση εκείνη με το να εγκατασταθώ πάνω σε καθετί άλλο νοητό- όταν, έπειτα από αυτή την στάση, κατεβαίνω από το Νου στο λογικό, απορώ πώς και κατεβαίνω τώρα και με ποιο τρόπο έφτασε κάποτε η ψυχή μου να βρεθεί μέσα στο σώμα την στιγμή που, και μέσα στο σώμα που βρίσκεται, είναι καθ’ αυτήν έτσι όπως φανερώθηκε” Ποιός είπε αυτά τα λόγια; Αν δεν τον ξέρεις, αλλά ξέρεις ποιος βάζει τα γκολ και ποιος σκυλάς γαυγίζει σε ποιά πίστα … έχεις θέματα να λύσεις αγαπητέ.

Σε ενοχλεί που σε αποκαλώ πρόβατο!!! Μόνο το πρόβατο, που πιστεύει πως είναι αετός, ενοχλείται. Αν δεν είναι ήδη πρόβατο, ψηφοφόρος, πιστός, τι να ενοχληθεί, δεν αφορά αυτόν. Αλλά είναι οι άνθρωποι πρόβατα, όχι μόνο ως ψηφοφόροι αλλά κι ως οπαδοί, πιστοί, φίλαθλοι, τηλεθεατές, χρήστες social media και smartphone κλπ. Πρόβατα, μάζα, πλήθος κι αυτό το συλλογικό ασυνείδητο είναι που καταταλαιπωρεί την ανθρωπότητα. Αυτή η προβατίλα. Βρωμάει η Γη από την δυσωδία των σκέψεων, των λόγων, των συναισθημάτων και των πράξεων τους.

Έσπασαν τα καλούπια της δημιουργίας, των Ηρώων, των Πολεμιστών, είναι πλέον δυσεύρετα. Αντίθετα τα καλούπια με τα ετερότροφα σαπρόφυτα, αυτών που έρπουν είναι ατελείωτα. Αναπαράγονται σαν έντομα. Πρέπει η αποχή από τις κάλπες να είναι ο νικητής …μα, πόσα πρόβατα βελάζουν για “ψηφοφορία” κι “ελεύθερη βούληση” και “συμμετοχή στα κοινά”… όλες αυτές τις γελοιότητες που θεωρούν αληθινές. Πλάκα έχει τελικά να μιλάει για “ελεύθερη βούληση” ένα όν που δεν έχει την ελευθερία να βγάλει ένα εισιτήριο, για οπουδήποτε, χωρίς επιστροφή.

Όλοι αυτοί που φωνάζουν για Δημοκρατία (κι εννοούν τον μπολσεβικισμό σε διάφορες μορφές) ούτε που ξέρουν τι στο καλό είναι αυτή η Δημοκρατία. Είναι οι ίδιοι που δεν ξέρουν να ξεχωρίζουν τον Παρθενώνα απ’ την Ακρόπολη, που πιστεύουν πως ο Πλούτωνας είναι Θεός κι όχι πλανήτης που πιστεύουν γενικά κι αόριστα οποιαδήποτε αρλούμπα, διάφορα τραγικά, γραφικά κι ανόητα. Που η φιλοσοφία ζωής που έχουν -φυσικά και έχουν φιλοσοφία ζωής, τι νόμισες- περιλαμβάνει αχταρμά λίγο απ’ όλα. Λίγο Ανατολή και λίγο Δύση, λίγο από Νίτσε λίγο από Χριστό, λίγο από Ολύμπιους λίγο από Μάρξ, Ζεν, Πλάτωνα, μεταφυσική κι επιστημονική τεκμηρίωση… όλα με όλα, ούτε καν μια σούπα της προκοπής δεν φτιάχνεται με τόσα υλικά, όχι φιλοσοφία ζωής.

Επειδή πιστεύουν πως δημοκρατία, είναι η ελευθεριότητα και η κραιπάλη που έχουν μάθει να αποκαλούν ζωή, εγκλωβίζονται και παραμένουν μέσα στην σπηλιά, σ’ ένα σύστημα φυλακισμένου, απόλυτα απολυταρχικό… και μετά βρίζουν τους Κινέζους, τους Εβραίους, τους άλλους. Μα, οι άλλοι, είναι ήδη μέσα στο σπίτι σου αγανακτισμένε σχιζοφρενή.

Ο εξωτερικός κόσμος είναι η υλοποίηση της ψυχολογίας, της χαρακτηροδομής σου, εσύ έδωσες την συγκατάθεση σε κάθε σου πρόβλημα, σε κάθε δυσκολία της ζωής σου. Εσύ είσαι οι δυσκολίες της ζωής σου, εσύ συμβαίνεις στην ζωή σου, δεν σου συμβαίνει αυτή. Δεν έχω καμία διάθεση να σε κατηγορήσω, αλλά να σου δείξω -εντάξει, με καυστικό και κυνικό τρόπο- το Ολοφάνερο.

Κυνικός είναι αυτός που έχει σχέση με τον Αστερισμό του Κυνός κι ως γνωστόν είμαι Κυνική. Για τον Κυνικό Αντισθένη και τους μαθητές του, η Φιλοσοφία είναι καθαρά κοσμική σοφία, χαρακτηριστική είναι η ρήση του ότι «τότε οι πόλεις χάνονται, όταν δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τους κακούς από τους καλούς», ενώ η Αρετή, αν και εξακολουθεί να παραμένει σκοπός του βίου, είναι κάτι το απολύτως πρακτικό που δεν χρειάζεται ούτε πολλά λόγια, ούτε επίπονη εκπαίδευση. Η Αρετή, που είναι κάτι το υπαρκτό, μπορεί να διδαχθεί με πολύ απλό τρόπο στον άνθρωπο, αφού η αρχή για την μάθηση είναι η προσεκτική σπουδή των λέξεων «ἀρχὴ παιδεύσεως ἡ τῶν ὀνομάτων ἐπίσκεψις» και αν η Αρετή κατακτηθεί, είναι παντελώς αδύνατον να απωλεσθεί. Η “αγάπη προς τον πλησίον” σ’ ένα παρανοϊκό περιβάλλον που απουσιάζει η ΛΟΓΙΚΗ και η ΑΡΕΤΗ είναι ο λόγος που οι πολιτισμοί χάνονται.

Πρέπει να αντιμετωπισθούν με την μέγιστη περιφρόνηση όσα αιχμαλωτίζουν τους ανθρώπους στα δεσμά των αναγκών, δηλαδή η πολυτέλεια, τα αξιώματα, η δόξα, οι απολαύσεις, το χρήμα, οι θρησκείες, πολιτικές, τεχνολογίες κ.ά. Η ειρήνη του πνεύματος και η ακμή του σώματος, κατακτώνται μέσω μίας απλής και λιτής διαβιώσεως, της λεγόμενης «εντίμου πενίας». Στον άμετρο και αφιλοσόφητο άνθρωπο, τα αποκτήματα κατά κανόνα γίνονται αδυσώπητοι κι εκνευριστικοί κτήτορες και η λεγομένη «κοινωνική θέση» ή τα αξιώματα γίνονται δυνάστες των κατόχων τους, που εν τέλει καταπίνουν. Ο Κράτης αποκαλεί «ημιονηγούς» τους στρατηγούς, ενώ κατά τον Διογένη ο Κυνικός είναι πιο προνομιούχος από τον θεωρητικώς ισχυρότερο όλων των ανθρώπων, τον τύραννο, επειδή ο τελευταίος έχει πάρα πολλά να χάσει, άρα και πάρα πολλές αιτίες για να φοβηθεί. Ενώ ο τύραννος τρέμει συνεχώς, ο Κυνικός δεν φοβάται απολύτως τίποτε, διότι δεν έχει, δεν θεωρεί, τίποτε δικό του, αλλ’ αντιθέτως, χαλαρωμένος και εσαεί ελεύθερος, κυριαρχεί απολύτως πάνω στον φόβο του ως «το μόνο πράγμα που όντως έχει νόημα να φοβάται κανείς».

Η εμπειρία και η μέσω των αισθήσεων αντίληψη, αποτελούν την μοναδική πηγή της Γνώσεως. H μεγαλύτερη από όλες τις ανοησίες είναι το να παίρνει κανείς την ίδια τη ζωή στα σοβαρά, ή, έστω, περισσότερο σοβαρά απ’ όσο η ίδια η φύση της απαιτεί, ως διαδρομή περισσότερο παρά ως άπαν. Ο βίος δεν είναι παρά μία διασκεδαστική περιπέτεια, μία πόρευση μέσα από φιλικά κι εχθρικά δεδομένα και καταστάσεις και ο θάνατος απλώς το υποχρεωτικό πέρασμα εκτός του έμβιου κόσμου σε κάποια δεδομένη χρονική στιγμή, άρα παντελώς αδιάφορος. Οι νεκροί εκ των πραγμάτων δεν υποφέρουν, οι δε ζώντες για να μην υποφέρουν οφείλουν πρωτίστως να κατανικήσουν τον φόβο του Θανάτου. Όπως τονίζει ο Διογένης, η ετοιμότητα του ανθρώπου να πεθάνει ανά πάσα στιγμή είναι εκείνη που τον κάνει πραγματικά ευτυχή κι ελεύθερο. Όταν ο Θάνατος σου γίνεται φίλος και σύμμαχος σου, αυτόματα μεταμορφώνεσαι στον αξιοπρεπή, ελεύθερο κι αδέσμευτο ανθρώπινο παράγοντα που τον τρέμουν εξουσίες και Θεοί.

Η τόσο βολική θυματοποίηση των ανθρώπινων ζώων είναι που προκαλεί την αποτυχία τους με την μεμψιμοιρία και την προσκόλλησή στις ίδιες μηχανικές διαδικασίες και στα παλιά νοητικά αυλάκια που μιμούνται «καταπίνοντας την ουρά τους». Είναι αυτοί που επειδή ξέχασαν, λησμόνησαν, συρρικνώθηκαν κι ο κόσμος έγινε το αφεντικό τους. Η γνώση σαφώς και εκπέμπεται αυτόματα, με όλη την Δύναμη από το άτομο που έχει πλήρη και ακέραιη ευθύνη της ύπαρξής του και δεν αγανακτεί εξαρτώμενος από το πλήθος και τις εξωτερικές συνθήκες που το υποδουλώνουν. Ο άνθρωπος πρέπει πλέον να συνειδητοποιήσει το βάθος της ψευδαίσθησης του κόσμου του και να αποταυτιστεί απ’ το κουκλοθέατρο!

Υπάρχει Μαγεία κι Ελευθερία σ’ αυτό το Σύμπαν και θα την δεις με το “Βλέπειν” μα, μονάχα αν είσαι πρόθυμος να την ζήσεις, να την ακολουθήσεις. Θα την δεις μόνο αν καταφέρεις να είσαι πειθαρχημένος σαν ήρωας- πολεμιστής. Αυτό είναι που, ικανοί άνθρωποι σου ‘χουν δείξει και πως γίνεται και πως το κάνουν. Αλλά δεν θέλεις να το πιστέψεις γιατί έχεις μάθει να πιστεύεις και όχι να γνωρίζεις. Μπορείς να κάνεις μπάνιο με κρύο νερό, μπορείς να τρως ελάχιστα, να κοιμάσαι ακόμη πιο ελάχιστα και να είσαι συνεπής στα λόγια, στις σκέψεις, στα συναισθήματα σου; Να είσαι συνεπής στον σύντροφο σου; Να έχεις έναν Άκαμπτο Σκοπό;

Δεν μπορείς να έχεις την απαίτηση να είσαι Ελεύθερος, αν δεν μπορείς να είσαι Πολεμιστής.