Κάποιες φορές, θα θελήσεις να ξαπλώσεις κάτω, στον πάτο και να κλάψεις. Να το κάνεις. Μα όταν τα δάκρυα στερέψουν και όταν η καρδιά σου δυναμώσει, να βρεις τη δύναμη να σηκωθείς και πάλι. Μη βιαστείς. Πάρε τον χρόνο που χρειάζεσαι να σκεφτείς, να αποφασίσεις, να οργανωθείς.
Όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή, κάνε ένα μικρό βήμα και σιγά σιγά, το μικρό θα γίνει μεγάλο. Στη ζωή πολλές φορές θα χάσεις τον έλεγχο. Δεν πειράζει. Πειράζει αν όταν το καταλάβεις, δεν προσπαθήσεις να ξαναβρείς εκείνον τον χαμένο έλεγχο και να τον επαναφέρεις εκεί που εσύ θα ορίσεις.
Στη ζωή, πολλές φορές, κάποιοι θα προσπαθήσουν να σε ρίξουν πιο χαμηλά. Θα βάλουν πέτρες στον δρόμο σου και θα σκοντάψεις, θα απλώσουν το πόδι τους την ώρα που τρέχεις να φτάσεις τον στόχο και θα σε ρίξουν με τα μούτρα στα πατώματα. Και θα πέσεις. Δε γίνεται να μην πέσεις. Ή, ακόμα χειρότερα, μπορεί να μπουν οι ίδιοι εμπόδιο στα σχέδιά σου. Να μπουν οι ίδιοι μπροστά σου και να μη σε αφήνουν να περάσεις. Να γίνουν εκείνοι εμπόδια και τα λόγια τους οι πέτρες που θα σε πατήσουν κάτω χωρίς να σε αγγίξουν. Οι πέτρες που στάζουν δηλητήριο.
Θα πέσεις πολλές φορές. Κάποιες από αυτές, θα φταίνε οι άλλοι, μα πάντα θα μπορείς να σηκωθείς ξανά, κι αν δεν το κάνεις, δε θα φταίει κανένας άλλος, μόνο εσύ. Γιατί όσο κι αν κάποιος προσπαθήσει να σε βλάψει, δεν θα τα καταφέρει ποτέ πραγματικά αν εσύ δεν το επιτρέψεις.
Αν συνεχίζεις να σηκώνεσαι παρά τις πληγές και τα τραύματα που σου δημιουργούν. Και που ξέρεις, κάποια μέρα, όταν θα έχουν περάσει πολλές ακόμα, ίσως να μη μπορούν να σε αγγίξουν τα λόγια και οι πράξεις τους. Ίσως έρθει αυτή η μέρα που δε θα σε αγγίζουν οι προσβολές και οι κακίες τους. Ίσως έρθει εκείνη η μέρα που δεν θα χρειάζεται να σηκώνεσαι έχοντας μια ακόμα πληγή. Δε θα χρειάζεται γιατί δε θα σε ρίχνουν πια όσοι προσπαθούν να σε κάνουν να πέσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου