Γνωρίζω κάποιον κύριο ο οποίος έγινε πυρ και μανία με μια μεγάλη εταιρεία. Λόγω του ότι αισθανόταν πως είχε αδικηθεί και πίστευε ότι είχε δίκιο.
Θα μπορούσε να είχε λύσει το ζήτημα με μια έξυπνη διαπραγμάτευση και συζήτηση, ίσως και με έναν μικρό συμβιβασμό.
Όμως ένιωθε την ανάγκη δικαίωσης. Πλήρους και απόλυτης δικαίωσης.
Έτσι, πέρασε είκοσι χρόνια δίνοντας αυτή τη μάχη. Ναι, είκοσι χρόνια.
Και μαντέψτε. Δικαιώθηκε. Και μαντέψτε. Έπαθε εγκεφαλικό, έχασε τη μισή περιουσία του και κατέληξε σε αναπηρικό καροτσάκι.
Όταν ολοκληρώθηκε ο δικαστικός αγώνας, μπορούσε πλέον μετά δυσκολίας να μιλήσει, όμως κατάφερε να σιγοψιθυρίσει στον εαυτό του: «Τους έδωσα ένα καλό μάθημα».
Αναμφίβολα, πιστεύω ενστικτωδώς ότι πρέπει να αγωνιζόμαστε για το δίκιο μας. Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ ο νεότερος δήλωσε κάποτε: «Η ζωή μας φτάνει στο τέλος της την ημέρα που παύουμε να μιλάμε για τα πράγματα που έχουν σημασία». Αυτό που δυναμώνει τον χαρακτήρα σας, τροφοδοτεί τον καθημερινό ηρωισμό σας και ανεβάζει την αυτοπεποίθησή σας είναι το να υποστηρίζετε τις θέσεις σας, να παραμένετε πιστοί στις αξίες σας και να υπερασπίζεστε ό,τι είναι σημαντικό για εσάς.
Το καταλαβαίνω. Συμφωνούμε απολύτως.
Ωστόσο, μέσα από τις προσπάθειές μου, έχω μάθει το εξής: Κανένας αγώνας δεν αξίζει την απώλεια της δημιουργικότητας, της παραγωγικότητας, της ευτυχίας και της ηρεμίας του πνεύματος.
Αν χάσετε αυτούς τους θησαυρούς, θα έχετε χάσει τα πάντα. Επομένως, βρίσκονται όλα σε μια ωραία ισορροπία, δεν συμφωνείτε;
Επιλέξτε προσεκτικά τους αγώνες σας. Κάποιες φορές θα πρέπει να υπερασπιστείτε την τιμή σας και να λειτουργήσετε με αποφασιστικότητα. Και κάποιες άλλες φορές θα πρέπει να δείτε τη μεγάλη εικόνα, να προτιμήσετε την προστασία της πολύτιμης ευτυχίας σας έναντι της δικαίωσης και να παίξετε ένα πιο σοφό παιχνίδι, προχωρώντας μπροστά και αποφεύγοντας τη σύγκρουση – με την πεποίθηση πως ο ανηφορικός δρόμος θα σας φανεί πιο χρήσιμος μακροπρόθεσμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου