Γιατί πολλές φορές τα πράγματα στις σχέσεις δεν πάνε καλά, ακόμα κι αν υπάρχει έλξη και ενθουσιασμός;

Ποια είναι τα συναισθήματα που μας διακατέχουν όταν γνωρίσουμε ένα άτομο του άλλου φύλλου που μας συγκινεί; Είναι μόνο θετικά όπως χαρά, ενθουσιασμός, έρωτας, πόθος;

Φυσικά και πολλά από τα συναισθήματα είναι θετικά, όμως υπάρχουν και αρνητικά συναισθήματα που στις περισσότερες των περιπτώσεων δυσκολεύουν την εξέλιξη της σχέσης.


Όταν γνωρίσουμε έναν άνθρωπο του άλλου φύλλου που μας αρέσει συνήθως νιώθουμε χαρά και ενθουσιασμό καθώς μπορεί να ήμασταν για καιρό μόνοι ή μπορεί να ήμασταν σε μια σχέση που δεν εξελισσόταν ή δεν μας κάλυπτε. Έτσι, φυσικό είναι να νιώσουμε χαρά και ενθουσιασμό αφού προβάλλουμε στον απέναντι μας τις δικές ανάγκες και θέλω που μπορεί να είναι για παράδειγμα η ανάγκη μας να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε ή να ερωτευτούμε και να μας ερωτευτούν.

Γιατί όμως πολλές φορές τα πράγματα στις σχέσεις τελικά δεν πάνε καλά παρά το γεγονός ότι μπορεί να υπάρχει αμοιβαία συμπάθεια, έλξη και ενθουσιασμός;

Πολλοί οι λόγοι σίγουρα. Και δυο βασικοί λόγοι θα έλεγα ότι είναι ο φόβος αλλά και η άγνοια.

Και όταν λέω άγνοια εννοώ κυρίως την μη γνώση του εαυτού μας, την έλλειψη αυτογνωσίας. Και αυτή ή άγνοια μπορεί πολύ καλά να συνοδευτεί από το συναίσθημα του φόβου. Και γιατί συμβαίνει αυτό;

Διότι, όταν δεν γνωρίζουμε αρκετά καλά τον εαυτό μας, είναι φυσικό να μην γνωρίζουμε και τα όρια μας, το τι ακριβώς θέλουμε από μια σχέση, τι χρειαζόμαστε για να είμαστε καλά και ευτυχισμένοι αλλά και πως να το επιτύχουμε αυτό.

Μη γνωρίζοντας τον εαυτό μας, προχωράμε στη σχέση με τον άλλον στα τυφλά. Κυρίως όχι τόσο επειδή δεν καταλαβαίνουμε μέσα μας τι θα θέλαμε ή τι δεν θα θέλαμε από μια σχέση, όσο γιατί δεν μπορούμε εύκολα να οριοθετήσουμε τα θέλω και τις επιθυμίες τις δικές μας αλλά και του συντρόφου μας.

Και εδώ είναι που έρχεται ο φόβος. Ο φόβος που γεννάται από την άγνοια. Διότι πολλές φορές φοβόμαστε να προχωρήσουμε σε μια σχέση ή να δείξουμε τον πραγματικό εαυτό μας επειδή φοβόμαστε ότι ο άλλος θα ξεπεράσει τα όρια που εμείς επιθυμούμε.

Αυτό, ωστόσο, δεν είναι τόσο φόβος για το άλλο πρόσωπο, αλλά κυρίως φόβος για τον εαυτό μας. Γιατί αν γνωρίζουμε πραγματικά τον εαυτό μας και το τι επιθυμούμε ή δεν επιθυμούμε δεν θα φοβόμασταν, εφόσον θα είμασταν έτοιμοι ανά πάσα στιγμή να θέσουμε όρια.

Το άλλο πρόσωπο σε πολλά σημεία μπορεί να είναι διαφορετικό από εμάς ή να αναζητά διαφορετικά πράγματα. Δεν είναι δόκιμο να περιμένουμε τον έναν και μοναδικό που θέλει τα ίδια πράγματα με εμάς και είναι ίδιος με εμάς (που παρεμπιπτόντως δεν υπάρχει). Απλά γνωρίζουμε τον εαυτό μας και θέτουμε όρια. Και έτσι η σχέση εξελίσσεται και οι δυο άνθρωποι συνεχίζουν την αλληλεπίδραση.