Πώς φέρεται ένας ενήλικας που έχει τραυματιστεί ψυχολογικά ως παιδί

Αν υπάρχει ένας μόνο στόχος που πρέπει εμείς οι γονείς να έχουμε, είναι να μεγαλώσουμε παιδιά που δεν θα χρειαστεί να «αναρρώσουν» από τα παιδικά τους χρόνια. Που δεν θα χρειαστεί να ξοδεύουν μια μέρα το ένα τρίτο του μισθού τους σε ψυχολόγους. Που δεν θα εφαρμόσουν όλα τα άσχημα που πήραν από εμάς στα δικά τους παιδιά.

Κι όμως, πόσες φορές υψώνουμε τον τόνο της φωνής μας – ή ακόμα και το χέρι μας – χωρίς να μας περάσει καν η σκέψη αυτή από το μυαλό;

Το παιδί που πέφτει θύμα σωματικής, λεκτικής και ψυχολογικής βίας από τους γονείς του, μπορεί να μην εμφανίζει σημάδια κακοποίησης όσο ακόμα είναι μικρό. Μπορεί καν να μη θυμάται, μεγαλώνοντας, τις σκοτεινές εκείνες στιγμές που πέρασε μαζί τους.

Τα σημάδια, όμως, έχουν καταγραφεί μέσα του. Και, όπως αναφέρει σε σχετικό άρθρο η αστική μη κερδοσκοπική εταιρία Ψυχολογικός Φάρος, έρχεται κάποτε η μέρα που εκδηλώνονται σε μη υγιείς συμπεριφορές, όπως :

1. Η αδυναμία αντιμετώπισης των συγκρούσεων, είναι ένα χαρακτηριστικό σημείο. Εάν οι δυνατοί θόρυβοι πυροδοτούν τα ένστικτα καβγάδων σας, αυτό είναι ένας κοινό σημάδι παιδικής συναισθηματικής κακοποίησης.

2. Η αδυναμία αποδοχής των κομπλιμέντων είναι κάτι που συμβαίνει σε όσους δεν έχουν λάβει θετική ενθάρρυνση ως παιδιά.

3. Η εμμονή για τα επιτεύγματα και το γεγονός ότι ποτέ δεν αισθάνεστε ότι το καλύτερό σας είναι αρκετά καλό, είναι σημάδι κάποιου που ποτέ δεν ένοιωσε ότι είναι σπουδαίος.

4. Μια συντριπτική αίσθηση παράνοιας, συχνά κρατά τους ενήλικες που είχαν κακοποιηθεί από το να πιστεύουν ότι είναι καλοί σε κάτι.

5. Το να απολογείται κανείς συνεχώς, είναι επίσης σημάδι παιδικής συναισθηματικής κακοποίησης.

6. Σε μια προσπάθεια να αποφύγουν τα βέλη του κόσμου, οι ενήλικες με θλιβερό παρελθόν συχνά επιτρέπουν στον εαυτό τους να γίνονται ερημίτες.

7. Το να κρατούν τους ανθρώπους σε απόσταση, είναι ένας αμυντικός μηχανισμός που χρησιμοποιείται συχνά από ενήλικες που έχουν κακοποιηθεί ως παιδιά.

8. Η αναποφασιστικότητα είναι ένα χαρακτηριστικό εκείνων που έχουν ένα βαθύ φόβο μη τυχόν τσαλακωθούν.

9. Ένας ενήλικας που έχει κακοποιηθεί συναισθηματικά, συχνά αρνείται να πει την αλήθεια από φόβο μήπως πληγώσει τους άλλους.

10. Η αμυντικότητα συνήθως λαμβάνει χώρα και αυτό δεν σημαίνει αγένεια. Είναι ένας μηχανισμός αυτοάμυνας.

11. Η απόρριψη της αγάπης μπορεί να είναι θλιβερή, αλλά όσοι έχουν κακοποιηθεί βλέπουν την αγάπη ως προσωρινή και φοβούνται να το διαχειριστούν.

12. Η ανάγκη για παρακάλια με κάθε κόστος είναι ένας άλλος δείκτης παιδικής συναισθηματικής κακοποίησης.

13. Εξηγώντας κάθε κίνηση και λέγοντας «ναι» όταν πραγματικά σημαίνει «όχι», είναι ένα σίγουρο σημάδι κατάχρησης του παρελθόντος.

14. Ένα πρόσωπο που έχει υποστεί κατάχρηση συνήθως είναι ανυπόμονο να ζητήσει βοήθεια, λόγω των εγγενών προβλημάτων εμπιστοσύνης του εαυτού του.

15. Δεν θέλουν να προσκολλώνται σε κανέναν και ως εκ τούτου, υποφέρουν από σοβαρά προβλήματα εγκατάλειψης.

16. Η πεποίθηση ότι κανείς δεν ενδιαφέρεται για αυτά που έχουν να πουν, είναι κάτι που μπορεί να συνδέεται με τα τραύματα της παιδικής ηλικίας.

17. Οι ενήλικες που βρίσκουν τον εαυτό τους να καλύπτουν το παρελθόν τους, κρύβουν ορισμένα μέρη της προσωπικότητάς τους.

18. Μια κακή παιδική ηλικία προκαλεί χαμηλή αυτοεκτίμηση που παραμένει στην ενηλικίωση και οι άνθρωποι με αυτές τις δυσκολίες, συχνά ακούν μια φωνή στο πίσω μέρος του κεφαλιού τους που τους λέει ότι δεν είναι αρκετά καλοί.

19. Μεγαλώνοντας με συναισθηματική κακοποίηση σημαίνει ότι αγωνίζεστε να αποδεχθείτε ότι στην πραγματικότητα υπάρχουν άνθρωποι στη ζωή σας που πραγματικά ενδιαφέρονται.

20. Η αγωνία για οπτική επαφή με τους ανθρώπους είναι ένα παραπροϊόν του ότι τρομάζετε πολύ εύκολα και επίσης ένα υποπροϊόν της πρώιμης συναισθηματικής κακοποίησης.

21. Οι βάσεις για την κατάθλιψη και το άγχος της ενηλικίωσης τίθενται κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας, είτε το πιστεύετε, είτε όχι.

22. Οποιαδήποτε ποσότητα πασιφισμού που σας κάνει να ελαχιστοποιήσετε τα συναισθήματά σας, είναι ένα σημάδι της συναισθηματικής κακοποίησης από την παιδική ηλικία.

23. Κατηγορείτε τον εαυτό σας για πράγματα που πάνε στραβά, ακόμα κι αν δεν είναι δικό σας το λάθος; Το να χτυπάτε τον εαυτό σας σε σταθερή βάση, κάνει τη ζωή ακόμα πιο δύσκολη.

24. Η μη αναγνώριση του αληθινού σας εαυτού, είναι ένα άλλο κοινό ζήτημα για τους επιζώντες της πρώιμης συναισθηματικής κακοποίησης.

25. Όσοι δεν μπορούν να ελέγξουν τον θυμό τους, συνήθως εξαπολύουν τραύματα από την παιδική τους ηλικία και δεν τους έχουν δοθεί τα κατάλληλα εργαλεία για να επεξεργαστούν και να εκφράσουν τα συναισθήματά τους.