Ο μεγαλύτερος πλούτος σου σε τούτο τον κόσμο, είναι η ψυχή σου

Έναv τεράστιο πηγαίο θησαυρό κρύβεις στα εσώψυχα σου κι εσύ τον καταχωνιάζεις σε σκοτεινά υπόγεια. Τον δανείζεις σε άδειες οντότητες που δεν εκτιμούν την αξία του. Τον χαρίζεις σε φτηνές και κενές υπάρξεις που δεν αναγνωρίζουν την πολυτιμότητά του. Τον φθείρεις σε κακοτράχαλες διαδρομές και τον σκορπίζεις αλόγιστα στους πέντε ανέμους…

Ένα ανεκτίμητο έργο τέχνης η ψυχή σου μάτια μου, φτιαγμένο από το δικό σου κράμα. Δημιουργημένο από τα αγνότερα υλικά της υπόστασής σου. Σμιλεμένο από τον πόνο και τη χαρά σου. Από τη θλίψη και την στεναχώρια σου. Από τη συμπόνοια και την ανθρωπιά σου. Αυθεντικό και γνήσιο όπως τη στόφα του χαρακτήρα σου. Καθάριο και διάφανο όπως την προσωπικότητα σου. Καλαίσθητο και ζωντανό όπως τη φλόγα της καλοσύνης και της τιμιότητας σου. Επεξεργασμένο με την υπομονή και την σύνεση σου. Ποτισμένο με τις στάλες της αντοχής και της καρτερικότητας σου. Ανθεκτικό και άφθαρτο όπως τη δύναμη που κρύβεις στην καρδιά σου. Διακοσμημένο από την ευαισθησία και τη γαλήνη που εκπέμπουν τα εσώψυχα σου. Φωτεινό και λαμπερό όπως την ελπίδα και την αισιοδοξία σου. Υπέροχο και εκθαμβωτικό όπως τη στοργή και την αγάπη που κατακλύζει το είναι σου. Πλούσιο και απέριττο, επικαλυμμένο με τα σημαντικότερα συστατικά σου και… ξεχωριστό όπως και εσύ.

Ένα σπάνιο και περίτεχνο δημιούργημα κουβαλάς μέσα σου και εσύ την εμπιστεύεσαι σε βρώμικα χέρια. Την εξανεμίζεις στο πέρασμα των τυφώνων που την ξεβράζουν σε κοφτερά βράχια. Την εκθέτεις στους αδηφάγους ληστές που καραδοκούν να την δυναστεύσουν. Την παραδίδεις τους αδίστακτους πολιορκητές που καρτερούν να τη λεηλατήσουν. Και τη φανερώνεις στους ανελέητους δυνάστες που περιμένουν να την καταστρέψουν. Επιτρέπεις στους κακοπροαίρετους να την μαυρίζουν. Στους δόλιους να την κακομεταχειρίζονται. Στους καιροσκόπους να την εκμεταλλεύονται. Στους αγνώμονες να την ματώνουν. Στους άκαρδους να την σκοτώνουν. Ένα όμορφο και εντυπωσιακό κομψοτέχνημα που αγνοείς την ακριβή της αξία.

Να την προστατεύεις την ψυχή σου και να την αγαπάς. Να τη φροντίζεις και να τη νοιάζεσαι. Να μην την ξεπουλάς σε φτηνές αγορές. Να μην την ξοδεύεις άσκοπα και ασυνείδητα. Να μην αφήνεις κανένα να παρεμβαίνει στο όμορφο τοπίο της, με την ασχήμια του. Να μη δέχεσαι να αγγίζουν σκληρά χέρια την απαλή υφή της. Να μην τη φέρνεις σε επαφή με τραχιά και άπονα δάκτυλα που μπορεί να βλάψουν την λεπτότητα της. Μην την εκτεθειμένη σε κακά συναπαντήματα. Μην την προβάλλεις την σε αδαείς και φθονερούς. Και να μην επιτρέπεις στα αγκάθια να βλαστούν στον ολάνθιστο κήπο της.

Και αν τύχει και φθαρεί ή αλλοιωθεί ο πλούτος της σε τούτο τον μάταιο κόσμο καμάρι μου, μην στεναχωρηθείς και μη λυγίσεις. Μη φοβηθείς και μη δειλιάσεις. Γιατί είναι ανεξίτηλος και περίσσιος. Και πάντα θα έχεις απόθεμα…