Πόσες φορές άραγε αναρωτηθήκαμε για τη ζωή που ζούμε αν μπορεί να μας προσφέρει τη δύναμη που απαιτείται για να τη ζήσουμε μέχρι το τέλος της; Και αν ναι από που θα την αντλήσουμε; Και πόσες φορές νοιώσαμε να τρέχουμε σε ένα ανελέητο κυνηγητό όπως η γάτα τρέχει πίσω από την ουρά της προσπαθώντας να την πιάσει; Πότε δώσαμε χρόνο για να σηκώσουμε τα μάτια μας να δούμε πέρα από τον ορίζοντα της καθημερινότητας και να αφήσουμε το βλέμμα μας να περιπλανηθεί στο μέλλον χωρίς φόβο και αμφιβολία; Σπάνια…
Το μυστικό της χαράς και της απόλαυσης της ζωής δεν κρύβεται κάπου εκεί έξω αλλά κάπου εδώ μέσα και πιστεύω πως σίγουρα το κατέχουν τα παιδιά. Αναρωτηθήκατε ποτέ άραγε γιατί είναι πάντα χαρούμενα;
Γιατί απλά ζουν στο τώρα.
Δεν υπάρχει παρελθόν και μέλλον να σκεφτούν. Ζουν για το σήμερα. Χαίρονται με απλά πράγματα και συγχωρούν αμέσως. Το μυαλό τους δεν έχει χαρακτηριστεί από τοξικά συναισθηματικά απόβλητα και η καρδιά τους δεν έχει πυρποληθεί από τον πόνο της ανεκπλήρωτης προσδοκίας.
Μία μέρα … μία μόνο μέρα αν τη ζούσαμε μέσα από τα μάτια των μικρών παιδιών… όλα θα θεραπεύονταν με μιας μέσα μας και έξω μας.
Γιατί όλη μας η σύνθεση θα εξέπεμπε ανεπιτήδευτη χαρά και ακατανίκητη ενέργεια.
Τα παιδιά έχουν καθαρή καρδιά, αμόλυντη, ξέρουν ν’ αγαπούν αληθινά. Αν μπορούσαμε λοιπόν να ζήσουμε μέσα από τα μάτια τους τη μικρή μας ζωή, θα βλέπαμε πόσο μεγάλη σημασία έχουν τα μικρά πράγματα.
Κάποτε μία μητέρα μου είπε πως όταν πήγε με το το παιδί της στο πάρκο έτρεξε ο μικρός της γιος μόλις είδε ένα πολύχρωμο λουλούδι λέγοντάς της: «Μαμά κοίτα… τι ωραίο… κοίτα πόσο ωραία χρώματα έχει αυτό το λουλούδι» και πραγματικά γεμάτο ενθουσιασμό γι' αυτό το τόσο απλό, καθημερινό και φυσικό για μας τους ενήλικες θέαμα την έκανε να σκεφτεί πόσο θαύμα κρύβεται μέσα στο ασύλληπτο χρωματικό καλειδοσκόπιο ενός μίσχου.
Είναι ασύλληπτο να το συλλάβει ο ανθρώπινος νους αλλά εύκολο να το συλλάβει μία ανθρώπινη καρδιά με παιδική απλότητα.
Τότε το συναίσθημα του θαυμαστού θεάματος που κατακλύζει την διψασμένη μας ύπαρξη ακινητοποιεί τις αισθήσεις και το νου και σε καθηλώνει στο τώρα. Και τότε καταλαβαίνουμε –έστω και στιγμιαία- πως η ζωή είναι γεμάτη θαύματα που προσπερνάμε με τόση ευκολία…
Μία πλάση γεμάτη θαυμαστά δημιουργήματα με ωραιότερο κόσμημα μία παιδική ψυχή που ξέρει να ενθουσιάζεται… να ζει συνεχώς.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου