Οι γέφυρες είναι για να τις διασχίζεις ή να τις καις

Πάντα μου άρεσαν οι γέφυρες. Είχαν πάντα κάτι μαγικό. Σε προκαλούσαν να τις διασχίσεις. Να περπατήσεις όλη τη διαδρομή. Το δέος και η αδρεναλίνη σε κάθε βήμα πάνω από ορμητικά νερά κι από χαώδη φαράγγια. Το αίσθημα του επιτεύγματος καθώς πατούσες το απέναντι βουνό που πριν μερικά λεπτά φαινόταν τόσο μακριά. Το αίσθημα ότι κάτι άφησες πίσω, ότι διέσχισες εμπόδια κι ότι πατάς μια νέα γη.

Κάπως έτσι μοιάζουν και τα συναισθήματα που βιώνουμε σε κάθε μεταβατική περίοδο της ζωής μας. Γιατί η ζωή μας όλη είναι μια διαδρομή. Κάποιες φορές μοιάζει με ασφαλτοστρωμένη ευθεία στην οποία τρέχουμε με χίλια, άφοβα και χωρίς εμπόδια. Άλλες φορές μοιάζει με ανάβαση στο βουνό, κουραστική κι επίπονη η οποία όμως οδηγεί ψηλά, σε κορυφές και διακρίσεις. Άλλες πάλι μοιάζει με κατηφόρα στην οποία η κατρακύλα δε φαίνεται να έχει τελειωμό. Είναι όμως κι εκείνες οι στιγμές της διαδρομής στις οποίες καλείσαι να σταματήσεις για λίγο και να κοιτάξεις το απέναντι βουνό. Είναι οι στιγμές των μεγάλων αποφάσεων όπου πρέπει να ζυγίσεις καταστάσεις. Να ζυγίσεις οφέλη και συνέπειες και να αποφασίσεις αν θα διασχίσεις τη γέφυρα που απλώνεται μπροστά σου. Να περπατήσεις πάνω από τα ορμητικά νερά και τα χαώδη φαράγγια και να βγεις στην απέναντι πλευρά. Είναι εκείνες οι μεταβατικές περίοδοι της ζωής όπου πρέπει να αποφασίσεις αν θα κάνεις το πρώτο βήμα για να βγεις από μια κατάσταση και να μπεις σε μια άλλη.

Κάποτε, ο Laurence J. Peter είπε την περίφημη φράση ότι «το πιο δύσκολο στη ζωή, είναι να μάθεις ποιες γέφυρες να περάσεις και ποιες να κάψεις». Να μάθεις δηλαδή να αντιλαμβάνεσαι πότε αξίζει να πάρεις τη μεγάλη απόφαση να βγεις από μια κατάσταση και να μάθεις πότε πρέπει να ενεργείς με τρόπο που δε θα σε οδηγήσει σε πισωγύρισμα κάνοντάς σε να επιστρέψεις σε μια κατάσταση η οποία ήταν για εσένα επιζήμια και από την οποία αγωνίστηκες να βγεις.

Πώς μαθαίνεται όμως όλο αυτό; Η αλήθεια είναι πως δεν είναι κάτι εύκολο. Για την ακρίβεια, όπως αναφέρει και το πιο πάνω γνωμικό είναι το πιο δύσκολο στη ζωή. Απαιτεί χρόνο, απαιτεί εμπειρίες και απαιτεί βελτίωση μέσα από τις εμπειρίες. Υπάρχουν όμως μερικές σκέψεις οι οποίες μπορούν να βοηθήσουν στην αξιολόγηση μιας κατάστασης πριν πάρεις την οριστική σου απόφαση.

Ας υποθέσουμε ότι δεν μπορείς να αποφασίσεις αν πρέπει να κάνεις το μεγάλο βήμα και να βγεις για παράδειγμα από μια μακροχρόνια σχέση, να αλλάξεις επάγγελμα ή να κάνεις κάποια άλλη μεγάλη αλλαγή στη ζωή σου. Ίσως σε βοηθούσε το να προσπαθήσεις να σκεφτείς ποια επίδραση έχει πάνω σου η τωρινή κατάσταση. Σε κάνει να χαμογελάς; Σε γεμίζει; Σε βελτιώνει ως άνθρωπο; Σε οδηγεί στους στόχους που έχεις θέσει; Ακόμα κι αν η απάντηση είναι όχι, ίσως δεν είναι ακόμα η ώρα να αποφασίσεις. Προσπάθησε να σιγουρευτείς αν όντως είναι η κατάσταση που αξιολογείς υπεύθυνη για την αρνητική αυτή επίδραση ή αν ευθύνονται άλλοι, παρεμφερείς παράγοντες, πιο ύπουλοι και λιγότερο εμφανείς.

Και επειδή ίσως η αντικειμενική αξιολόγηση να μην είναι δυνατή από εσένα τον ίδιο συζήτησέ το με κάποιον καλό και έμπιστο φίλο ή με κάποιον ειδικό. Όχι με κάποιο που θα σου πει αυτό που θέλεις να ακούσεις αλλά με κάποιον τρίτο ο οποίος θα μπορούσε να σε βοηθήσει να δώσεις αντικειμενικές απαντήσεις στα ερωτήματά σου.

Υπάρχουν όμως περιπτώσεις όπου αφού πάρεις την απόφαση να περάσεις τη γέφυρα κι αφού την υλοποιήσεις, αντιλαμβάνεσαι ότι η νέα κατάσταση στην οποία μπήκες στην απέναντι πλευρά, δεν ήταν όπως τη φανταζόσουν. Σε ένα τέτοιο σενάριο, υπάρχουν συνήθως δύο επιλογές. Είτε να επαναλάβεις την προηγούμενη διαδικασία και να περάσεις την επόμενη γέφυρα, μέχρι να βρεις αυτό που ψάχνεις, είτε να διασχίσεις τη γέφυρα που άφησες πίσω, προς την αντίθετη κατεύθυνση και να επιστρέψεις στην κατάσταση από την οποία βγήκες.

Δυστυχώς, επειδή εμάς τους ανθρώπους το άγνωστο μας φοβίζει και το οικείο μάς είναι πάντα πιο βολικό, η πρώτη σκέψη είναι το πισωγύρισμα. Όταν βγούμε από μια κατάσταση και δεν έχουμε βρει αυτό που επιθυμούσαμε, συνήθως τείνουμε να ωραιοποιούμε το παρελθόν. Ξεχνάμε τα αρνητικά ή τα μικροποιούμε ενώ μεγαλοποιούμε τα όποια θετικά υπήρχαν. Να θυμάσαι όμως ότι αν η κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι τώρα δεν είναι η ιδανική, ή αν ακόμα είναι χειρότερη από την προηγούμενη, αυτό δεν κάνει την προηγούμενη κατάσταση καλή. Μπορεί να ήταν λιγότερο άσχημη αλλά δεν ήταν καλή. Στη ζωή μας δε θέλουμε το λιγότερο κακό. Θέλουμε το καλό. Στύψε το μυαλό σου και θυμήσου τι σε έκανε τότε να φύγεις. Θυμήσου πώς ένιωθες τότε. Θυμήσου με ποια αισθήματα ξυπνούσες και με ποια αισθήματα πήγαινες για ύπνο και κάψε την προηγούμενη γέφυρα. Κοίταξε μπροστά και πέρνα την επόμενη.

Γι’ αυτό όταν στέκεσαι μπροστά σε ορμητικά νερά και σε χαώδη φαράγγια, ψάξε για τη γέφυρα. Και να κουβαλάς μαζί σου πάντοτε μερικά σπίρτα κι ένα μπιτόνι βενζίνης. Για παν ενδεχόμενον.