“Είναι στ’ αλήθεια πολύ εύκολη δουλειά”, είπε ο Πέτρος. “Κάθεσαι στη ρεσεψιόν και μόλις φτάσει κάποιος, τον ρωτάς για τη ζωή του. Χαμογέλα, κάνε τον να νιώσει άνετα και ύστερα στείλ’ τον στην αποθήκη να παραλάβει τις φτερούγες του”.
Την τρίτη μέρα, νωρίς το πρωί, ο Ιησούς είδε ένα σαστισμένο γεροντάκι να προχωράει προς τη ρεσεψιόν.
“Είμαι ένας απλός ξυλουργός”, είπε το γεροντάκι, “και κάποτε είχα ένα γιο. Γεννήθηκε μ’ έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο και δεν υπήρξε κανένας άλλος όμοιος του σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Πέρασε μια μεγάλη μεταμόρφωση παρ’ όλες τις τρύπες που είχε στα χέρια και στα πόδια του. Τον πήραν από κοντά μου για ένα μεγάλο διάστημα, αλλά το πνεύμα του ζει για πάντα. Σε όλο τον κόσμο οι άνθρωποι διηγούνται την ιστορία του”. Ο γέροντας σταμάτησε να μιλάει και ένα δάκρυ κύλησε στα μάγουλά του.
Ο Ιησούς σηκώθηκε με τα χέρια απλωμένα. Είχε κι Εκείνος δακρύσει από τη συγκίνηση, και τον έσφιξε στην αγκαλιά του. “Πατέρα”, φώναξε. “Πέρασε τόσος καιρός!” Το γεροντάκι έριξε μια ματιά πάνω από τα χοντρά του γυαλιά, τον κοίταξε εξεταστικά και απορημένα, και ύστερα είπε: “Πινόκιο;”
Το χιούμορ είναι ένα δώρο- για κάποιους είναι ένα δώρο από το Θεό. Όταν μπορούμε να γελάμε με τον εαυτό μας χωρίς να θυσιάζουμε την αυτοεκτίμησή μας, όταν μπορούμε να βλέπουμε την ειρωνεία στα καθημερινά γεγονότα και να γελάμε με τα παράλογα της ζωής, όταν μαθαίνουμε να μην παίρνουμε τους εαυτούς μας πολύ στα σοβαρά, τότε τιμούμε αληθινά το θεϊκό δώρο του χιούμορ. Έτσι, όταν μαζεύονται τα μαύρα σύννεφα στον ουρανό μας, όταν η βροχή χαλάει το γλέντι μας, χρειάζεται να αλαφρώνουμε την καρδιά μας, να παίζουμε και να χρησιμοποιούμε το χαμόγελο σαν ομπρέλα. Η ζωή δεν είναι τραγωδία, αν και μερικές φορές μπορεί να μοιάζει έτσι. Ό,τι κι αν μας συμβαίνει, υπάρχουν αμέτρητοι τρόποι για να ευθυμήσουμε. Έχει ο Θεός αίσθηση του χιούμορ; Πολλοί θεολόγοι δεν το πιστεύουν — ούτε και το ελπίζουν.
Η χαρά, όταν τη βιώνεις, μπορεί να μην είναι ουράνια έκσταση, έχει όμως τη δυναμική να σε οδηγήσει προς αυτή την κατεύθυνση. Με τη χαρά, προσθέτουμε βάρος στο δίσκο της συναισθηματικής μας ζυγαριάς, διατηρώντας έτσι μια ισορροπία ανάμεσα στο κέφι και στην ακεφιά, στα πάνω και στα κάτω που συναντάμε όλοι στο ταξίδι μας. Είχα ακούσει τον Νόρμαν Κάζινς να λέει στην τελευταία του συνέντευξη: Πολλοί άνθρωποι παρεξηγούν το μήνυμά μου για το χιούμορ. Δεν ήταν το χιούμορ που με θεράπευσε. Ήταν η αγάπη. Το χιούμορ είναι απλώς μια μεταφορά για την αγάπη.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου