135 πυρφόρος ὃς τότε μαινομένᾳ ξὺν ὁρμᾷ
βακχεύων ἐπέπνει
ῥιπαῖς ἐχθίστων ἀνέμων.
εἶχε δ᾽ ἄλλᾳ τὰ μέν,
ἄλλα δ᾽ ἐπ᾽ ἄλλοις ἐπενώ-
μα στυφελίζων μέγας Ἄ-
140 ρης δεξιόσειρος.
ἑπτὰ λοχαγοὶ γὰρ ἐφ᾽ ἑπτὰ πύλαις
ταχθέντες ἴσοι πρὸς ἴσους ἔλιπον
Ζηνὶ τροπαίῳ πάγχαλκα τέλη,
πλὴν τοῖν στυγεροῖν, ὣ πατρὸς ἑνὸς
145 μητρός τε μιᾶς φύντε καθ᾽ αὑτοῖν
δικρατεῖς λόγχας στήσαντ᾽ ἔχετον
κοινοῦ θανάτου μέρος ἄμφω.
ἀλλὰ γὰρ ἁ μεγαλώνυμος ἦλθε Νίκα [ἀντ. β]
τᾷ πολυαρμάτῳ ἀντιχαρεῖσα Θήβᾳ,
150 ἐκ μὲν δὴ πολέμων
τῶν νῦν θέσθαι λησμοσύναν,
θεῶν δὲ ναοὺς χοροῖς
παννυχίοις πάντας ἐπέλ-
θωμεν, ὁ Θήβας δ᾽ ἐλελί-
χθων Βάκχιος ἄρχοι.
155 ἀλλ᾽ ὅδε γὰρ δὴ βασιλεὺς χώρας,
Κρέων ὁ Μενοικέως, ‹. . .› νεοχμὸς
νεαραῖσι θεῶν ἐπὶ συντυχίαις
χωρεῖ τίνα δὴ μῆτιν ἐρέσσων,
ὅτι σύγκλητον τήνδε γερόντων
160 προύθετο λέσχην,
κοινῷ κηρύγματι πέμψας;
βακχεύων ἐπέπνει
ῥιπαῖς ἐχθίστων ἀνέμων.
εἶχε δ᾽ ἄλλᾳ τὰ μέν,
ἄλλα δ᾽ ἐπ᾽ ἄλλοις ἐπενώ-
μα στυφελίζων μέγας Ἄ-
140 ρης δεξιόσειρος.
ἑπτὰ λοχαγοὶ γὰρ ἐφ᾽ ἑπτὰ πύλαις
ταχθέντες ἴσοι πρὸς ἴσους ἔλιπον
Ζηνὶ τροπαίῳ πάγχαλκα τέλη,
πλὴν τοῖν στυγεροῖν, ὣ πατρὸς ἑνὸς
145 μητρός τε μιᾶς φύντε καθ᾽ αὑτοῖν
δικρατεῖς λόγχας στήσαντ᾽ ἔχετον
κοινοῦ θανάτου μέρος ἄμφω.
ἀλλὰ γὰρ ἁ μεγαλώνυμος ἦλθε Νίκα [ἀντ. β]
τᾷ πολυαρμάτῳ ἀντιχαρεῖσα Θήβᾳ,
150 ἐκ μὲν δὴ πολέμων
τῶν νῦν θέσθαι λησμοσύναν,
θεῶν δὲ ναοὺς χοροῖς
παννυχίοις πάντας ἐπέλ-
θωμεν, ὁ Θήβας δ᾽ ἐλελί-
χθων Βάκχιος ἄρχοι.
155 ἀλλ᾽ ὅδε γὰρ δὴ βασιλεὺς χώρας,
Κρέων ὁ Μενοικέως, ‹. . .› νεοχμὸς
νεαραῖσι θεῶν ἐπὶ συντυχίαις
χωρεῖ τίνα δὴ μῆτιν ἐρέσσων,
ὅτι σύγκλητον τήνδε γερόντων
160 προύθετο λέσχην,
κοινῷ κηρύγματι πέμψας;
***
Και τον αντιδούπησε η γη, όταν χάμω βροντήχτηκεμε τη δάδα στο χέρι του, αυτός
που μ᾽ ορμή τότε ξώφρενη
φαρομανώντας φυσούσε
μ᾽ άγριων ανέμων ριπές·
μα αυτά τού ηρθαν αλλιώς,
κι άλλη στους άλλους φύλαγε μοίρα ξεκάνοντάς τους
140 ο μέγας Άρης, δεξιός παραστάτης μας.
Γιατί εφτά στις εφτά πύλες λοχαγοί τους
ίσοι με ίσους σε δικούς μας αντικρύ παραταγμένοι
φόρον άφησαν στο Δία τον τροπαιούχο
τις ολόχαλκες αρματωσιές των,
έξω από τους άθλους δυο, που από τον ίδιο
τον πατέρα γεννημένοι και τη μάνα,
διπλό στήσανε κοντάρι κι ο ένας του άλλου νικητής
κοινό θάνατο έχουν πάρει.
Μ᾽ αφού μας ήρθεν η Νίκη, —μεγάλο της τ᾽ όνομα—
φέρνοντας χάρη αντίχαρη
στην πολυάρματη Θήβα της,
150 τους πολέμους πια τώρα
που περάσαν ξεχάσετε,
και στων θεών όλων τους ναούς
χορούς να στήσομε ας πάμε ολονύχτιους, κι ομπρός ας σέρνει
το χορό ο Βάκχος, της Θήβας τραντάχτορας.
Αλλά νά του Μενοικέα ο γιος ο Κρέοντας,
ο νέος βασιλιάς της χώρας, μ᾽ αυτές τώρα
που μας ήρθαν συντυχιές απ᾽ τους θεούς,
κατά δω προβαίνει. Τάχα
ποιά βουλή μέσα στο νου του ν᾽ αναδεύει,
για να στείλει και την έκτατη αυτή σύναξη
160 των γερόντων συγκαλέσει
με μια για όλους προσταγή;
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου