ΒΑΚΧΥΛΙΔΗΣ: Επίνικοι (3.71-3.84)

ἰοπλώ]κων τε μέρο[ς ἔχοντ]α Μουσᾶν· [στρ. Ϛ]
. . . .]μαλέαι ποτ[ὲ . . . . . .].ʹιων
. . . .]νος ἐφάμερον α[. . . . . .]·
. . . .]α σκοπεῖς· βραχ[ύς ἐστιν αἰών·

75 πτε]ρώεσσα δ᾽ ἐλπὶς ὑπ[˘ ˘ ¯ ν]ώημα [αντ. Ϛ]
ἐφαμ]ερίων· ὁ δ᾽ ἄναξ [Ἀπώλλων
. . . .].ʹ λος εἶπε Φέρη[τος υἷι·
«θνατὸν εὖντα χρὴ διδύμους ἀέξειν

γνώμας, ὅτι τ᾽ αὔριον ὄψεαι [επωδ. Ϛ]
80 μοῦνον ἁλίου φάος,
χὤτι πεντήκοντ᾽ ἔτεα
ζωὰν βαθύπλουτον τελεῖς.
ὅσια δρῶν εὔφραινε θυμών· τοῦτο γὰρ
κερδέων ὑπέρτατον.»

***

που το βασιλοράβδι του το ᾽χει απ᾽ το θέσμιο Δία
και στις μενεξεδόμαλλες Μούσες δεν είναι ξένος.
Προσωρινή και σύντομη
του δόλιου ανθρώπου είν᾽ η ζωή· σαλεύουνε οι ελπίδες
του εφήμερου θνητού. Ο θεός ο Απόλλωνας μια μέρα
στο γιο του Φέρη μίλησε κι αυτά τα λόγια τού είπε:
«Θνητός αφού είσαι, πρέπει δυο στο νου σου να έχεις γνώμες·
ότι αύριο για στερνή φορά το φως θα βλέπεις του ήλιου
κι ότι είναι γραφτό να ζήσεις
80 για πενήντα ακόμα χρόνια

μια βαθύπλουτη ζωή.
Έργα θεάρεστα να κάνεις
και να ευφραίνεις την ψυχή σου·
άλλη ωφέλεια πιο μεγάλη δεν υπάρχει».