Για παράδειγμα, αν στη διάρκεια της ημέρας έχεις νηστέψει, τη νύχτα θα ονειρεύεσαι φαγητά – σπουδαία εστιατόρια ή ότι σε έχουν προσκαλέσει σε παλάτια κι ότι τρως ωραίο φαγητό. Γιατί; Όλη μέρα ήσουν πεινασμένος, τώρα σου είναι δύσκολο να κοιμηθείς από την πείνα, οπότε ο νους δημιουργεί ένα υποκατάστατο, ένα όνειρο. Δεν το έχεις παρατηρήσει; Το υποκατάστατο είναι παρηγοριά. Δεν είναι πραγματικό, βοηθάει όμως για λίγο.
Έχε λοιπόν εγρήγορση σχετικά με τις παρηγοριές τού νου. Αναζήτησε την πραγματικότητα, επειδή μόνο η πραγματικότητα μπορεί να σου δώσει ικανοποίηση. Η παρηγοριά δεν μπορεί ποτέ να σου δώσει ικανοποίηση. Μπορείς να τρως όσο φαγητό θέλεις στα όνειρά σου, μπορείς να απολαμβάνεις τη μυρωδιά, τη γεύση του, δεν πρόκειται όμως να σε θρέψει. Οι πεποιθήσεις μπορούν να σου δώσουν τη μυρωδιά της εμπιστοσύνης, δεν πρόκειται όμως να σε θρέψουν. Μόνο η εμπιστοσύνη μπορεί. Πάντοτε να θυμάσαι: Αυτό που σε θρέφει είναι πραγματικό κι αυτό που σου δίνει απλώς μια παρηγοριά είναι πολύ επικίνδυνο. Εξαιτίας αυτής της παρηγοριάς, δεν θα αναζητήσεις το πραγματικό φαγητό. Αν αρχίσεις να ζεις μέσα στα όνειρα και δεν τρως πραγματικό φαγητό, σιγά-σιγά θα διαλυθείς, θα εξαφανιστείς, θα πεθάνεις.
‘Έχω ακούσει μια αρχαία ιστορία:
Ένας βασιλιάς ήταν πολύ ευχαριστημένος με έναν από τους υπηρέτες του. ‘Ήταν τόσο αφοσιωμένος, τόσο ολοκληρωτικά αφοσιωμένος στο βασιλιά. Πάντοτε ήταν έτοιμος να θυσιάσει την ίδια του τη ζωή για τον βασιλιά. Και πράγματι, πολλές φορές είχε σώσει τον βασιλιά, ρισκάροντας την ίδια του τη ζωή. Ήταν ο προσωπικός φρουρός τού βασιλιά.
Μια μέρα, ο βασιλιάς ήταν τόσο ευχαριστημένος μαζί του, που του είπε: «Αν επιθυμείς οτιδήποτε, αν έχεις οποιαδήποτε επιθυμία, απλώς πες τη μου κι εγώ θα την εκπληρώσω. Εσύ έχεις κάνεις τόσα για μένα κι εγώ δεν σου έχω δείξει ποτέ την ευγνωμοσύνη μου. Θα ήθελα να εκπληρώσω οποιαδήποτε επιθυμία έχεις.»
Ο υπηρέτης είπε: «Μα, δεν χρειάζεται να κάνετε τίποτα για μένα, αφέντη μου. Και μόνο το να βρίσκομαι δίπλα σας και να σας υπηρετώ πιστά, μου είναι αρκετό.»
Ο βασιλιάς όμως επέμεινε: «Πες μου την επιθυμία σου, όποια κι αν είναι -δεν μπορεί, κάποια επιθυμία θα έχεις κι εσύ.»
Και τότε ο υπηρέτης είπε: «Θέλω να με κάνεις βασιλιά για είκοσι τέσσερις ώρες και να γίνεις εσύ ο φρουρός μου.»
Ο βασιλιάς ξαφνιάστηκε, φοβήθηκε. ‘Ήταν όμως άνθρωπος που κρατούσε το λόγο του και έπρεπε να ικανοποιήσει την επιθυμία.
Και ξέρεις τι έκανε ο φρουρός; Το πρώτο πράγμα που έκανε, ήταν να διατάξει τον βασιλιά να σκοτωθεί!
Ο βασιλιάς είπε: «Τι είναι αυτά που λες;»
Ο υπηρέτης είπε: «Σιωπή! Τώρα εσύ είσαι ένας απλός φρουρός και τίποτε άλλο. Αυτή είναι η επιθυμία μου και τώρα εγώ είμαι ο βασιλιάς!»
Έτσι, ο βασιλιάς σκοτώθηκε και ο υπηρέτης έγινε βασιλιάς για πάντα.
Οι υπηρέτες έχουν τους δικούς τους πλάγιους και πονηρούς τρόπους για να γίνονται κύριοι.
Ο νους είναι ένας από τους πιο όμορφους, τους πιο σύνθετους, τους πιο εξελιγμένους μηχανισμούς. Σε έχει υπηρετήσει καλά και συνεχίζει να σε υπηρετεί καλά. Εξαιτίας των υπηρεσιών του, έχεις επαναλάβει κι εσύ την ίδια ιστορία και στη δικιά σου ζωή. Έχεις κάνει το νου αφέντη και τώρα ο αφέντης σου συμπεριφέρεται σαν να είσαι υπηρέτης.
Αυτό είναι το πρόβλημα – όχι ότι ο νους πρέπει να πεταχτεί. Αν πετάξεις τον νου, θα τρελαθείς. Θα χρειαστείς όλο το νου που έχεις, απλώς να είσαι εσύ ο κύριος. Να τον χρησιμοποιείς, αλλά μην τον αφήνεις να σε χρησιμοποιεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου