ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ: ΣΟΦΟΚΛΗΣ - Αἴας (172-200)

ἦ ῥά σε Ταυροπόλα Διὸς Ἄρτεμις, [στρ.]

ὦ μεγάλα φάτις, ὦ
μᾶτερ αἰσχύνας ἐμᾶς, ὥρ-
175 μασε πανδάμους ἐπὶ βοῦς ἀγελαίας,
ἤ πού τινος νίκας ἀκάρπωτον χάριν,
ἤ ῥα κλυτῶν ἐνάρων
ψευσθεῖσ᾽, ἀδώροις εἴτ᾽ ἐλαφαβολίαις;
ἢ χαλκοθώραξ εἴ τιν᾽ Ἐνυάλιος
180 μομφὰν ἔχων ξυνοῦ δορὸς ἐννυχίοις
μαχαναῖς ἐτείσατο λώβαν;

οὔποτε γὰρ φρενόθεν γ᾽ ἐπ᾽ ἀριστερά, [ἀντ.]
παῖ Τελαμῶνος, ἔβας
τόσσον ἐν ποίμναις πίτνων· ἥ-
185 κοι γὰρ ἂν θεία νόσος· ἀλλ᾽ ἀπερύκοι
καὶ Ζεὺς κακὰν καὶ Φοῖβος Ἀργείων φάτιν.
εἰ δ᾽ ὑποβαλλόμενοι
κλέπτουσι μύθους οἱ μεγάλοι βασιλῆς,
ἢ τᾶς ἀσώτου Σισυφιδᾶν γενεᾶς,
190 μὴ μηκέτ᾽, ὦναξ, ὧδ᾽ ἐφάλοις κλισίαις
ὄμμ᾽ ἔχων κακὰν φάτιν ἄρῃ.

ἀλλ᾽ ἄνα ἐξ ἑδράνων [ἐπῳδ.]
ὅπου μακραίωνι
στηρίζει ποτὲ τᾷδ᾽ ἀγωνίῳ σχολᾷ,
195 ἄταν οὐρανίαν φλέγων.
ἐχθρῶν δ᾽ ὕβρις ὧδ᾽ ἀτάρβητα
ὁρμᾶτ᾽ ἐν εὐανέμοις βάσσαις,
πάντων καχαζόντων
γλώσσαις βαρυάλγητα·
200 ἐμοὶ δ᾽ ἄχος ἕστακεν.

***

Μήπως η Άρτεμη, η Ταυρόπολη κόρη του Δία
—ω φήμη φοβερή, ω της ντροπής μου μάνα—
σ᾽ έχει σπρώξει σ᾽ αγέλη βοδιών του στρατού;
Μήπως έμεινε απλήρωτη κάποια νίκη δική σου;
μη δεν πήρε η θεά τη μερίδα από ένδοξα
λάφυρα; μην την άφησες άδωρη, όταν χτύπησες
κάποιο ελάφι;
Ή, με χάλκινο θώρακα, ο Άρης
180 έχει ρίξει μομφή σε μια μάχη εναντίον σου,
και τη νύχτα που πέρασε μηχανεύτηκε
βλάβη εκδίκησης;

Πώς αλλιώς θα ξεστράτιζε ο νους σου παράλογα,
Τελαμώνιε, για να φτάσεις τόσο στην άκρη,
που σε ποίμνια έπεσες πάνω, παρεκτός
αν σε βρήκε παραζάλη θεού;
Αλλά ο Δίας κι ο Φοίβος Απόλλων θα μπορούσαν
να διώξουν των Αργείων την επαίσχυντη φήμη.
Αν ωστόσο με δόλο οι τρανοί βασιλείς
υποβάλλουν πλαστές ιστορίες, ή αυτοί
190 ή εκείνος ο σπόρος της επάρατης φύτρας
του Σίσυφου, άρχοντά μου, μην ξεμείνεις
εδώ στην παράλια σκηνή, στην κακή τους
τη φήμη ευάλωτος.

Αλλά ορθώσου, μη στέκεις τόσην ώρα
αργός σε μεγάλη αγωνία, τη φλόγα
ψηλώνοντας μιας θεήλατης τύφλας.
Γιατί έτσι των εχθρών σου η υπέρογκη έπαρση
προχωρεί ανεμπόδιστη, σαν φωτιά σε λαγκάδια
ανάμεσα που τα δέρνουν οι άνεμοι.
Ενώ όλοι οι άλλοι καγχάζουν, με γλώσσα σκληρή
που πονά, κι έχει ο πόνος αυτός και σ᾽ εμένα
200 μέσα φωλιάσει.