Αν αυτό θεωρείς εσύ σύντροφο, τότε θέλω να σου πω ότι μόνος μου ήμουν καλύτερα

Αλλά η κόλαση δημιουργείται επειδή περιμένετε τον παράδεισο.

Σας λέω να δεχτείτε ότι η κατάσταση είναι η εξής: το άτομο θα είναι διαφορετικό. Δεν είστε εσείς ο αφέντης, ούτε το άλλο άτομο είναι ο αφέντης και οι δύο είναι απλά σύντροφοι που έχουν αποφασίσει, παρά τις διαφορές, να είναι μαζί. Και μάλιστα, οι διαφορές νοστιμεύουν την αγάπη σας. Αν μπορέσετε να βρείτε ένα άτομο που είναι σαν εσάς, δεν θα βρείτε μεγάλη έλξη. Το άλλο άτομο πρέπει να είναι διαφορετικό, απόμακρο, ένα μυστήριο που σας προκαλεί να το εξερευνήσετε.

Με δύο μυστήρια να συναντιούνται, όταν εγκαταλείψουν την ιδέα ότι πρέπει να συμφωνούν σε όλα, δεν υπάρχει θέμα καβγά. Ο καβγάς δημιουργείται επειδή θέλετε συμφωνία,

Αν ζείτε σαν δύο φίλοι, εκείνη έχει τις δικές της ιδέες, εσείς έχετε τις δικές σας ιδέες, εκείνη σέβεται τις ιδέες σας, εσείς σέβεστε τις ιδέες της εκείνη κάνει αυτό που θέλει, εσείς κάνετε αυτό που θέλετε, και κανείς δεν προσπαθεί να επιβληθεί στον άλλο και να του κάνει πλύση εγκεφάλου. Τότε δεν τίθεται θέμα καβγά. Και δεν τίθεται θέμα ότι τα πράγματα δεν ταιριάζουν. Γιατί να ταιριάζουν:

Γιατί να υπάρχει η αίσθηση ότι λείπει κάτι; Δεν λείπει τίποτε απλά η ιδέα που έχετε για την αρμονία δεν υπάρχει. Η αρμονία δεν είναι τίποτε σπουδαίο, είναι βαρετή. Πού και πού, ακόμη κι αν τσακώνεστε, πού και πού ακόμη κι αν θυμώνετε πολύ, αυτό δεν σημαίνει ότι η αγάπη εξαφανίζεται σημαίνει απλά ότι η αγάπη είναι ικανή να απορροφήσει ακόμη και τις διαφωνίες, τους τσακωμούς, να ξεπεράσει όλα τα εμπόδια. Αλλά η παλιά ιδεολογία σας εμποδίζει να καταλάβετε.

Αυτό μου θυμίζει μια παλιά βιβλική ιστορία. Στην αρχή, ο Θεός έπλασε έναν άνδρα και μια γυναίκα. Έφτιαξε τον άνδρα και τη γυναίκα, δύο άτομα, και τους έδωσε ένα μικρό κρεβάτι, όχι ένα διπλό κρεβάτι.

Την πρώτη νύχτα, στις απαρχές του χρόνου, έγινε ένας τρομερός καβγάς επειδή η γυναίκα ήθελε να κοιμηθεί στο κρεβάτι. Ο άνδρας πίστευε ότι έπρεπε να κοιμηθεί εκείνος στο κρεβάτι και εκείνη στο πάτωμα. Συνέχισαν να καβγαδίζουν όλη τη νύχτα, χτυπώντας ο ένας τον άλλο, πετώντας ο ένας στον άλλο πράγματα, και το πρωί ο άνδρας είπε στον Θεό, «Σου ζήτησα να μου δώσεις σύντροφο αλλά δεν σου ζήτησα να μου δώσεις εχθρό. Αν αυτό θεωρείς εσύ σύντροφο, τότε θέλω να σου πω ότι μόνος μου ήμουν καλύτερα. Δεν τη θέλω αυτή τη γυναίκα δεν θα υπάρξει Ποτέ ειρήνη ανάμεσά μας». 

Το πιο απλό πράγμα θα ήταν να ζητήσει ένα διπλό κρεβάτι. Δεν καταλαβαίνω τι Θεός ήταν αυτός, και τι ζητούσαν αυτοί οι βλάκες. Η απλή λύση ήταν ένα διπλό κρεβάτι, ή δύο μονά κρεβάτια, αν τα πράγματα γίνονταν τόσο άσχημα. Αντί γι’ αυτό όμως ο Αδάμ είπε, «Δεν τη θέλω αυτή τη γυναίκα προσπαθεί να γίνει ίση με εμένα». Εκείνη τη νύχτα γεννήθηκε ο ανδρικός σωβινισμός.

Έτσι ο Θεός διέλυσε τη γυναίκα – (φυσικά, επειδή και ο Θεός είναι ένας σωβινιστής άνδρας. Το όνομά της ήταν Λίλιθ. Τη διέλυσε όπως ακριβώς διαλύετε ένα μηχάνημα. Κατέστρεψε τη γυναίκα και είπε, «Τώρα θα φτιάξω μια άλλη γυναίκα που θα είναι κατώτερη από σένα και δεν θα ζητήσει ποτέ ισότητα». Μετά έφτιαξε τη δεύτερη γυναίκα, που ήταν η Εύα, παίρνοντας ένα από τα πλευρά του Αδάμ. Έφτιαξε τη γυναίκα από το πλευρό του Αδάμ, έτσι ώστε να μην ζητήσει ποτέ ισότητα άλλωστε δεν ήταν παρά ένα πλευρό.

Λέγεται ότι κάθε βράδυ όταν ο Αδάμ επέστρεφε σπίτι και έπεφτε για ύπνο, η Εύα μετρούσε τα πλευρά του επειδή φοβόταν πάντα ότι αν είχε χάσει κι άλλο πλευρό, αυτό θα σήμαινε ότι κάπου τριγύρω υπήρχε κι άλλη γυναίκα.

Δεν υπάρχει λόγος για κάτι παραπάνω από φιλία. Ο έρωτας πρέπει να είναι μια σχέση φιλίας στην οποία κανείς δεν είναι ανώτερος, στην οποία κανείς δεν πρόκειται να αποφασίζει, στην οποία και οι δύο γνωρίζουν καλά ότι είναι διαφορετικοί, ότι η προσέγγισή τους προς τη ζωή είναι διαφορετική, ότι σκέφτονται διαφορετικά, κι όμως, με όλες αυτές τις διαφορές, αγαπιούνται.