«Σού απαγορεύω»: Η πιο επικίνδυνη φράση του έρωτα

Οι άνθρωποι είμαστε ανεξάρτητα όντα. Έχουμε λόγο, σκέψη, κρίση και τα χρησιμοποιούμε όλα. Άλλες φορές μάς βγαίνει σε καλό κι άλλες όχι. Για όλα αυτά δε μας αρέσει καθόλου να μάς υποδεικνύουν οι γύρω μας τι να κάνουμε ή πώς πρέπει να το κάνουμε. Βγάζουμε μια αντίδραση στις υποδείξεις γιατί νιώθουμε πως δεν είμαστε επαρκείς κι έτσι οι άλλοι χρειάζεται να μάς συμβουλέψουν. Τα πράγματα χειροτερεύουν όταν εκείνος που μας λέει τι να κάνουμε και κυρίως τι να μην κάνουμε είναι ο σύντροφός μας.

Σε πολλές σχέσεις κάποιος παίρνει τα ηνία διότι θεωρεί πως είναι ανώτερος οπότε θέτει περιορισμούς και βάζει τελεσίγραφα. Τότε εμφανίζονται οι σούπερ μη υγιείς συμπεριφορές που εκδηλώνονται μέσω των φράσεων: «Σού απαγορεύω, αυτό σού απαγορεύεται να το (ξανά) κάνεις!» και πάει λέγοντας. «Συγγνώμη, για μισό λεπτό, τι κάνεις λέει; Μού απαγορεύεις;» ίσως αναρωτηθείς.

Ναι, καλά άκουσες σού απαγορεύει. Λες κι είσαι ένα μικρό, άμυαλο, ανώριμο παιδάκι που χρειάζεται όρια και που δεν έχει μάθει να σκέφτεται άρα είναι ανίκανο να αποφασίζει για τον εαυτό του και να επιλέγει το καλό για ‘κείνο. Καταπατάται λοιπόν, αν υποκύψεις σε τέτοιους ψυχολογικούς και άκρως ψυχοφθόρους εκβιασμούς, η ελεύθερη βούλησή σου και γίνεσαι ένα πλάσμα που υποκινείται από τις βούλες και τις ορέξεις του συντρόφου σου. Αν από την άλλη αντιδράσεις και φερθείς όπως αρμόζει, το πιο πιθανό είναι, αργά ή γρήγορα να αρχίσει το τέλος της σχέσης. Να αρχίσει! Διότι μια σχέση που ένας από τους δύο νιώθει την ανάγκη να επιβληθεί στον άλλον προκειμένου να διατηρηθεί και να σωθεί η σχέση είναι προφανέστατα μη ισότιμη και τής λείπει ο σεβασμός.

Με συνοπτικές διαδικασίες λοιπόν, λες ένα ειλικρινές ευχαριστώ για τις στιγμές, για τις αναμνήσεις και για το μάθημα, προσθέτεις ένα ωραιότατο αντίο και κοιτάς να βρεις έναν άνθρωπο που να σε θαυμάζει για την προσωπικότητά σου και να σε αποδέχεται όπως είσαι. Με λίγα λόγια, να σε καταλαβαίνει. Αν πάλι εκείνος που απαγορεύει είσαι εσύ, καλό είναι να κατανοήσεις πως οι σχέσεις είναι σαν τα τριαντάφυλλα, αν τούς στερήσεις το νερό και το οξυγόνο τους, δηλαδή το σεβασμό και την αγάπη και πας να τα κόψεις αφαιρώντας τους το δικαίωμα να συνεχίζουν να υπάρχουν όπως είναι εκ φύσεως, αυτά σε τρυπάνε με τα αγκάθια τους, σε πληγώνουν και πονάς.

Από την άλλη πλευρά αυτή η απαγόρευση μπορεί να είναι ακριβώς ο λόγος που μια σχέση θα δημιουργηθεί. Απαγορεύεται να αρνηθείς την πρότασή μου, απαγορεύεται να μη δεχθείς κι ένα σωρό ακόμη παρόμοιες συνέχειες της φράσης είναι ικανές να δημιουργήσουν την πρώτη σπίθα για να ξεκινήσει ένα ερωτικό ειδύλλιο το οποίο δομείται πάνω στο έξυπνο φλερτ και στην καθολική ανάγκη των ανθρώπων να δείξουν ποιος τελικά κάνει κουμάντο. Διότι πίσω από την αποδοχή ενός ραντεβού, πίσω από το ωραίο αίσθημα που δημιουργείται όταν κάποιος διεκδικεί φανερά κι ευθέως έναν άλλον άνθρωπο λανθάνει η καθολική κι εγωιστική ανάγκη των ανθρώπων να επιβληθούν πρώτοι σε εκείνον που νομίζουν πως θέλει να τούς επιβληθεί.

Πίσω από αυτό το παιχνίδι του φλερτ κρύβεται το παιχνίδι επιβολής. Η εξουσία είναι διεγερτική, κυρίως όταν δεν είσαι σίγουρος ότι την έχεις και την αποζητάς. Αυτό βέβαια δεν είναι απολύτως αρνητικό. Άλλωστε, οι σχέσεις χτίζονται πάνω στην εξουσία. Πάντα κάποιος έχει το πάνω χέρι .Το θέμα είναι να εναλλάσσεται κι εκείνος που την έχει να μην το εκμεταλλεύεται για να επιβληθεί στον άλλον. Εξουσία, σχέσεις, δύναμη κι έρωτας είναι όλα έννοιες αλληλένδετες. Στο χέρι του κάθε ένα από εμάς είναι να πυροδοτήσει τη θετική δυναμική τους δημιουργώντας σχέσεις ισότιμες που δε σκορπίζουν φόβο κι ανασφάλεια, μα αγάπη κι ικανοποίηση. Τότε η επιθυμία των δύο ατόμων συγκλίνει και δεν είναι άλλη από το να προστατεύσουν και να διατηρήσουν τη σχέση τους, από επιλογή κι όχι από φόβο.