Εκεί δοκιμάζεσαι, εκεί μεστώνεις σαν άνθρωπος…
Μαλακώνεις σκληραίνοντας ή αν θες σκληραίνεις μαλακώνοντας…
Όπως και να το πεις το ίδιο είναι γιατί στην ουσία μαθαίνεις να κάνεις τις αδυναμίες σου προτερήματα και να προχωράς…
Μαθαίνεις να κοιτάς τον άλλον στα μάτια και να αποδέχεσαι την μοναδικότητα του όπως αποδέχεσαι και τη δική σου…
Μαθαίνεις να έχεις πάντα μια ευαίσθητη ματιά πάνω στα πράγματα. Να κατανοείς, να αποδέχεσαι, να συγχωρείς και να προχωράς…
Μαθαίνεις ότι δεν έχεις όρια κι ότι η ψυχή σου, Όλα Τα Μπορεί…
Γι’ αυτό μη κοιτάζεις πίσω πενθώντας. Μην πενθείς για όσα δεν έζησες. Μην ματώνεις για τις στιγμές που δεν έφυγες, για τα όχι που δεν είπες, για τις γεύσεις που δεν δοκίμασες…
Ότι πενθείς, δεν φεύγει ποτέ από τη ζωή σου. Πρώτα πλημμυρίζει τα κρύα σου βράδια, τις σιωπές σου και σταδιακά γιγαντώνεται μέσα σε κάθε σου στιγμή και γίνεται η ανεξέλεγκτη φυλακή σου…
Αγάπησε τον εαυτό σου στην κάθε στιγμή που έζησε. Στην κάθε μικρή του στιγμή. Σε εκείνες που δοκίμαζες θαρραλέα καινούργια πράγματα αλλά και σε εκείνες που με φόβο πισωπατούσες κι άφηνε τη ζωή να σε προσπερνά. Τόσο μπορούσες, τόσο έκανες. Αποδέξου το, κατέβασε το δάχτυλο του κριτή, αγκάλιασε τον εαυτό σου και προχώρα…
Άφησε τα όλα πίσω. Μην τα καλείς μοιρολογώντας… Μην τα αφήνεις να σε κρατάνε πίσω αλυσοδεμένο, ανήμπορο να ζήσεις στο τώρα. Μην ζητιανεύεις τη γαλήνη. Γίνε η γαλήνη. Αποδέξου, συγχώρησε και προχώρα…
Μην δηλητηριάζεις το παρόν σου κολλημένος στο παρελθόν σου.
Προχώρα μπροστά… κι αν έρθουν “εμπόδια” καλωσόρισέ τα. Κάτι καινούργιο θα μάθεις, μια ακόμη πλευρά σου θα αναγνωρίσεις και η ωραιότητα της ωριμότητας θα σε αγγίξει ακόμα μια φορά.
Δεν υπάρχει “εμπόδιο” που δεν μπορείς να ξεπεράσεις. Μην ξεγελαστείς και κάνεις το “εμπόδιο” ζωή σου. Μην σταματάς! Προχώρα, έχει κι άλλο! Και μην ξεχνάς, Η Ψυχή Σου Όλα Τα Μπορεί.
Όταν το μάθεις αυτό τότε οι μάχες θα σταματήσουν, ο πόλεμος θα τελειώσει κι εσύ θα απολαμβάνεις τη ΖΩΗ σε κάθε σου εμπειρία.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου