Όταν δε λες τι σ’ ενοχλεί, θα φτάσει η στιγμή για το μεγάλο μπαμ

Ένας από τους σπουδαιότερους Έλληνες φιλοσόφους, ο Αριστοτέλης, συνόψισε σε λίγες γραμμές το πόσο δύσκολο είναι να θυμώσει κανείς όταν πρέπει, όσο πρέπει και με το άτομο που πρέπει. Όσον αφορά τις εpωτικές μας σχέσεις, σίγουρα έχεις κι εσύ κάποιον φίλο ή φίλη, εσένα φυσικά δε θα σου έχει συμβεί -ας κάνουμε ότι σε πιστεύουμε- που εξαρχής αρνιόταν να ξεκαθαρίσει πράγματα που τον ενοχλούσαν στη σχέση του και τα μάζευε μέσα του.

Φοβόταν μήπως ακουστεί υστερική ή τρελός και δεν ήθελε με τίποτα να έρθει σε σύγκρουση με τον άλλο άνθρωπο, ώσπου έφτασε η μέρα να βγουν όλα στη φόρα. Και όταν έγινε αυτό ο άλλος έμεινε άφωνος από το τι κρυβόταν πίσω από την φαινομενική ηρεμία του συντρόφου του.

Ωστόσο, σχεδόν πάντα ο θυμός μας είναι η κορυφή του παγόβουνου και όχι το παγόβουνο. Η καθημερινότητα, οι έντονοι ρυθμοί ζωής, τα όνειρα που έχουμε συχνά απωθημένα κάπου βαθιά στην ψυχή και στο μυαλό μας τείνουν να συσσωρεύονται και να μας προκαλούν τόσο έντονο άγχος που εκφράζεται μέσα από βίαια ξεσπάσματα, που κατευθύνονται όχι πάντοτε προς τους άλλους. Το να θυμώσει κανείς, όπως και το να εκφράσει ελεύθερα τα συναισθήματά του, δεν είναι μεμπτό. Εκείνο, όμως, που οφείλει να αναρωτηθεί είναι, γιατί θυμώνει, πόσο και προς ποιον εκδηλώνεται -στην πραγματικότητα- ο θυμός του.

Μια απλή ερώτηση, του τύπου «γιατί εκνευρίστηκα τώρα» ή «ποια είναι η αιτία της έκρηξης μου», θα μας δώσει ό,τι ακριβώς χρειαζόμαστε για τη μικρή μας ενδοσκόπηση, που θα πρέπει να έπεται ή ιδανικά να προηγείται του θυμού. Ξέρω πως ορισμένοι θα βρείτε παρηγοριά σε εναλλακτικές θεραπείες, γιόγκα, διαλογισμό ή και συζήτηση με τον πνευματικό, ώστε να προσπαθήσετε να διαχειριστείτε καταστάσεις έντονης συναισθηματικής φόρτισης και θυμού. Και καλά θα κάνετε! Τις ώρες που θα μείνετε μόνοι, όμως, κάντε μια συζήτηση με τον εαυτό σας και δείτε τι πραγματικά σας κάνει ευέξαπτους. Μήπως δε φταίει ο σύντροφός σας, αλλά το ότι θα θέλατε να έχετε περισσότερο χρόνο μαζί; Η μεταξύ σας συζήτηση ίσως σας διαφωτίσει. Μήπως θυμηθήκατε που εκείνο το καλοκαίρι πήγε διακοπές με τις φίλες της δέκα μέρες; Μήπως οι πολλές ώρες στο γραφείο σημαίνουν ελάχιστο χρόνο για τη σχέση σας ή ο χρόνος είναι αρκετός αλλά λίγο ποιοτικός; Εάν απαντήσατε σε κάτι από αυτά θετικά, δεν είναι ανησυχητικό! Ανησυχητικό θα γίνει εάν κάτι δεν αλλάξει προς το καλύτερο. Το μυστικό είναι να είμαστε εξαρχής ο εαυτός μας, να λέμε τι δε μας αρέσει και τι όχι και να μη συσσωρεύουμε ό,τι μας δυσαρεστεί. Γιατί εάν δεν το κάνουμε αυτό εξαρχής, μετά θα είναι αργά. Τη σχέση μπορεί να τη σώσουμε, τον έντονο καβγά όμως δε θα τον αποφύγουμε.

Κάτι άλλο που πρέπει να προσέξουμε είναι οι προσδοκίες που έχουμε απ’ στο ταίρι μας. Πολύ συχνά ξεκινάμε μια σχέση αναμένοντας να μας δώσει αυτά που θεωρούμε πως έχουμε ανάγκη. Έτσι, όσο περνάει ο καιρός και το άλλο μας μισό δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες μας τόσο εμείς εκνευριζόμαστε και περιμένουμε μέχρι να καταλάβει ως δια μαγείας τις επιθυμίες μας. Μα, φταίει ο σύντροφός μας για τις δικές μας ελπίδες ή εμείς που αναμέναμε πράγματα εν αγνοία του και αισθανθήκαμε στην πορεία ότι αυτά δεν καλύπτονται;

Επιπλέον, ο θυμός ενίοτε μας εξωθεί να επικρίνουμε τον άλλο περισσότερο από όσο θα ήταν αποδεκτό και υγιές σε μια σχέση. Για παράδειγμα, όταν προσπαθούμε με το παραμικρό να την πούμε στο ταίρι μας, ίσως είναι γιατί έχουμε θυμώσει με τη συμπεριφορά ή τα λεγόμενά του και επιλέγουμε να το εκφράσουμε άμεσα.

Ο αρχαίος μας φιλόσοφος είχε δίκιο! «Ο καθένας μπορεί να θυμώσει, είναι εύκολο. Αλλά να θυμώσεις με τον σωστό άνθρωπο, στο σωστό βαθμό, για τον σωστό λόγο, τη σωστή στιγμή και με τον σωστό τρόπο, αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο». Είμαστε άνθρωποι με συναισθήματα, ανάγκες και επιθυμίες και μακάρι να έχουμε τέτοια επαφή με εμάς που να μας βοηθήσει να ελαττώσουμε την επιθετικότητά μας. Για να το επιτύχουμε αυτό, αρκεί να παρακολουθούμε τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας, να περιορίσουμε τις προσδοκίες και τις επικρίσεις μας και να μη φοβόμαστε να είμαστε ο εαυτός μας.