Γίνεσαι εξαιρετικά ισχυρός σε ότι κάνεις αν η πράξη εκτελείται για την ίδια την πράξη αντί να χρησιμοποιείται ως μέσο για να προστατέψεις, να εξυψώσεις την ταυτότητα του ρόλου σου ή να συμμορφωθείς μ' αυτήν.
Κάθε ρόλος είναι μια πλασματική αίσθηση εαυτού και μέσα απ' αυτόν όλα προσωποποιούνται κι έτσι διαφθείρονται και διαστρεβλώνονται από το νοογενές "μικρό εγώ" και όποιο ρόλο τυχαίνει να παίζει.
Σ' έναν κόσμο προσωπικοτήτων που παίζουν ρόλους, οι ελάχιστοι άνθρωποι που δεν προβάλλουν μια νοογενή εικόνα, αλλά λειτουργούν από το βαθύτερο πυρήνα της Ύπαρξής τους, εκείνοι που δεν επιχειρούν να φανούν σαν κάτι περισσότερο από αυτό που είναι, αλλά είναι απλώς ο εαυτός τους, ξεχωρίζουν ως αξιοσημείωτοι και είναι οι μόνοι που φέρνουν αληθινά κάποια αλλαγή στον κόσμο.
ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΚΟΜΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑΣ.
Ό, τι κάνουν αποκτά δύναμη επειδή είναι ευθυγραμμισμένο με το σκοπό του όλου.....
Η παρουσία τους και μόνο, -απλή, φυσική, ανεπιτήδευτη- έχει μεταμορφωτική επίδραση σ΄ όποιον έρχεται σε επαφή μαζί τους.
Όταν δεν παίζεις ρόλους, σημαίνει ότι δεν υπάρχει εαυτός (εγώ) σ΄ αυτό που κάνεις. Δεν υπάρχει δευτερεύων σκοπός: προστασία ή ισχυροποίηση του εαυτού σου.
Ως αποτέλεσμα, οι πράξεις σου έχουν πολύ μεγαλύτερη δύναμη.
Είσαι ολοκληρωτικά εστιασμένος στην κατάσταση. Γίνεσαι ένα μ΄ αυτήν. Δεν προσπαθείς να είσαι συγκεκριμένα κάποιος.
Είσαι ισχυρότατος, αποτελεσματικότατος όταν είσαι ολότελα ο εαυτός σου.
Αλλά μην προσπαθείς να είσαι ο εαυτός σου. Αυτό είναι ένας άλλος ρόλος. Ονομάζεται "φυσικός, αυθόρμητος εαυτός μου".
Μόλις αρχίζεις να προσπαθείς να είσαι τούτο ή εκείνο, παίζεις ένα ρόλο.
"Να είσαι ο εαυτός σου" είναι μια καλή συμβουλή, αλλά μπορεί επίσης και να είναι παραπλανητική.
Θα μπει ο νους στη μέση και θα πει: "Για να δούμε, πώς μπορώ να είμαι ο εαυτός μου;"
Έπειτα ο νους θα αναπτύξει θα αναπτύξει κάποιο είδος στρατηγικής: "Πώς να είμαι ο εαυτός μου". Άλλος ένας ρόλος.
Το "Πώς μπορώ να είμαι ο εαυτός μου;" είναι στην πραγματικότητα μια λανθασμένη ερώτηση.
Υποδηλώνει ότι πρέπει να κάνεις κάτι για να είσαι ο εαυτός σου.
Όμως το "πώς" δεν έχει θέση εδώ, επειδή είσαι ήδη ο εαυτός σου.
Πάψε απλώς να προσθέτεις αποσκευές στο ποιός είσαι ήδη.
"Μα δεν ξέρω ποιός είμαι. Δεν ξέρω τι σημαίνει να είμαι ο εαυτός μου".
Αν μπορείς να νιώθεις απόλυτα άνετα με το να μην ξέρεις ποιός είσαι, τότε αυτό που απομένει είναι αυτός που είσαι -η Ύπαρξη πίσω από το ανθρώπινο, ένα πεδίο καθαρής δυνατότητας μάλλον, παρά κάτι που είναι ήδη προσδιορισμένο.
Παραιτήσου από το να αυτοπροσδιορίζεσαι -ή να προσδιορίζεις τον εαυτό σου στους άλλους. Δε θα πεθάνεις.
Θα ζωντανέψεις.
Και μη νοιάζεσαι για το πώς σε προσδιορίζουν οι άλλοι. Όταν σε προσδιορίζουν, περιορίζουν τον εαυτό τους, επομένως είναι δικό τους πρόβλημα.
Όποτε συναλλάσσεσαι με ανθρώπους, μην είσαι εκεί ως λειτουργία ή ρόλος, αλλά ως πεδίο συνειδητής Παρουσίας.
Γιατί παίζει ρόλους το Εγώ;
Εξαιτίας μιας ανεξέταστης παραδοχής, ενός θεμελιώδους λάθους, μιας ασυνείδητης σκέψης.
Αυτή η σκέψη είναι: Δεν είμαι αρκετός.
Ακολουθούν άλλες ασυνείδητες σκέψεις:
-Χρειάζεται να παίζω ένα ρόλο προκειμένου να εξασφαλίσω ό,τι χρειάζεται για να είμαι πλήρως ο εαυτός μου.
-Χρειάζεται να αποκτήσω περισσότερα έτσι ώστε να μπορώ να είμαι κάτι περισσότερο.
Όμως δεν μπορείς να είσαι περισσότερος απ' ότι είσαι, επειδή κάτω από τη σωματική και ψυχολογική μορφή σου είσαι ένα με την ίδια τη Ζωή, ένα με την Ύπαρξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου