Το Κόκκινο Σύννεφο, ο περίφημος αρχηγός της φυλής, φωνάζει μια μέρα μπροστά του τους τρεις γιους του

Όπως το παιδί, έτσι κι ο ενήλικας αναπτύσσεται με τον καιρό, κι ας το ξαναπούμε: δεν γίνεται να σπρώξουμε το ποτάμι.

Σήμερα μπορεί να βρίσκεσαι μπροστά σ’ ένα εμπόδιο που δεν σ’ αφήνει να προχωρήσεις, και αύριο μπορεί να συναντήσεις κι άλλα.

Αν όμως σκεφτείς τον εαυτό σου από τη σκοπιά ενός επιπέδου χωρίς σύνορα και μιας αέναης ανάπτυξης, θα πρέπει να παραδεχτείς ειλικρινά ότι δεν υπάρχουν όρια στις δυνατότητες σου.

Ίσως το καλύτερο παράδειγμα είναι αυτό που μας διδάσκει αυτή η ιστορία από την παράδοση των Ινδιάνων Σιού.

Το Κόκκινο Σύννεφο, ο περίφημος αρχηγός της φυλής, φωνάζει μια μέρα μπροστά του τους τρεις γιους του.

Αισθάνεται ότι γερνάει και πρέπει να διαλέξει διάδοχο.

Η φυλή δεν μπορεί να έχει τρεις αρχηγούς. Αν του συμβεί κάτι, ένας και μόνο θα πρέπει να τον διαδεχθεί, κι είναι δική του ευθύνη να αποφασίσει ποιος.

“Παιδιά μου” τους λέει μόλις παρουσιάζονται μπροστά του, “σας κάλεσα εδώ για να διαλέξω ανάμεσά σας τον διάδοχό μου.

Για να μπορέσω να διαλέξω σωστά, αποφάσισα να σας θέσω μια δοκιμασία.

Θ’ ανεβείτε στο Ιερό Βουνό, τον τεράστιο βράχο που κανένας μέχρι σήμερα δεν κατάφερε να υποτάξει.

Αυτός που πρώτος θα το καταφέρει, θα είναι ο εκλεκτός μου.”

Ορίζεται η δοκιμασία και τα παιδιά δέχονται την πρόκληση του πατέρα τους, περισσότερο από σεβασμό παρά από φιλοδοξία.

Μια βδομάδα μετά, τη μέρα της Νέας Σελήνης, τη νύχτα των καλύτερων οιωνών, οι τρεις νέοι αρχίζουν να σκαρφαλώνουν με πολλή όρεξη και με το όνειρο να νικήσουν το βουνό.

Εντούτοις, ο ένας πρώτα κι οι άλλοι μετά, γυρίζουν ηττημένοι.

Η ανάβαση στο βουνό είναι πραγματικά αδύνατη.

Ένας ένας παρουσιάζονται μπροστά στον πατέρα τους για να παραδεχτούν την ήττα τους.

Έχοντας απέναντί του το τρίτο από τα παιδιά του, ο αρχηγός αφήνει να φανεί η απογοήτευσή του:
“Βλέπω ότι το Ιερό Βουνό σε νίκησε κι εσένα…”

“Ναι, και λυπάμαι, πατέρα, αλλά αυτή είναι η αλήθεια.

Προς το παρόν με νίκησε ο βράχος…”

 “Προς το παρόν; Θέλεις να πεις, δηλαδή, ότι έφτασες πολύ κοντά στόχο. Έτσι είναι;” ρωτάει ο αρχηγός.

“Όχι… δεν έφτασα ούτε στα μισά της πλαγιάς του βουνού” λέει αυτός που αργότερα θα γινόταν ο αρχηγός της φυλής.

“Ξέρω, όμως, ότι εκείνο έχει ήδη φτάσει στο τελικό του μέγεθος, ενώ εγώ… ακόμη μεγαλώνω.”