Μπορώ να είμαι το φως του εαυτού μου;

Γιατί ο νους είναι πάντοτε έτοιμος να δεχθεί ρηχές απαντήσεις σε σημαντικά προβλήματα;

Γιατί δεχόμαστε μια επιφανειακή απάντηση όταν μας απασχολεί ένα σοβαρό ζήτημα;

Γιατί ζούμε σε λέξεις;

Να ποιο είναι το αληθινό πρόβλημα.

Γιατί οι λέξεις έχουν αποκτήσει τέτοια σπουδαιότητα;

Υποφέρουμε, περνάμε μέσα από μεγάλες αγωνίες και εμφανίζεται κάποιος και μας δίνει ερμηνείες και σε αυτές αναζητούμε ανακούφιση. Υπάρχει ο θεός, υπάρχει η μετενσάρκωση, υπάρχει ετούτο και το άλλο.

Δεχόμαστε τη λέξη, την ερμηνεία γιατί είναι μια παρηγοριά. Το να πιστεύεις σου δίνει ανακούφιση όταν είσαι εν αγωνία, όταν είσαι σε κατάσταση άγχους.

Στις ερμηνείες των φιλοσόφων, των ψυχολόγων, των παπάδων, των γκουρού και των δασκάλων, εκεί ζούμε. Κι αυτό σημαίνει ότι ζούμε ετερόφωτα, με δάνειο φως. Ζούμε με δάνειο φως και είμαστε ευτυχείς.

Η λέξη ‘θεός’ είναι ένα σύμβολο. Τα σύμβολα αποκτούν τεράστια σημασία, όπως η σημαία. Γιατί ο νους το κάνει αυτό; Πέφτουμε με τα μούτρα και διαβάζουμε όσα σκέφτονται κάποιοι άλλοι. Βλέπουμε τηλεόραση. Είναι πάντα κάποιοι άλλοι, κάποιος άλλος που μας λέει τι να κάνουμε. Το μυαλό μας βλάπτεται, καταστρέφεται όταν ζούμε διαρκώς με δάνειο φως.

Έχουμε αναρωτηθεί ποτέ: «Μπορώ να είμαι το φως του εαυτού μου; -όχι το φως κάποιου άλλου, το φως του Ιησού ή του Βούδα». Μπορούμε να είμαστε το φως του εαυτού μας; Κι αυτό σημαίνει πως δεν υπάρχει ίσκιος γιατί το να είσαι το φως του εαυτού σου σημαίνει να μην ακυρώνεσαι από οτιδήποτε τεχνητό, από τις συγκυρίες, από κάτι τυχαίο. Μπορείς να είσαι έτσι; Μπορείς να είσαι έτσι όταν ο νους σου είναι απόλυτα αφυπνισμένος. Κι ένας νους αφυπνισμένος δεν κλονίζεται από τίποτε.

Οι περισσότεροι όμως έχουμε ανάγκη μια μεγάλη δοκιμασία γιατί είμαστε εν ύπνω –κι είμαστε εν ύπνω γιατί μας έχουν κοιμίσει όλοι αυτοί οι φιλόσοφοι, οι άγιοι, οι θεοί και οι ιερείς και οι πολιτικοί. Είμαστε εν ύπνω και δεν το ξέρουμε. Νομίζουμε πως είναι μια κατάσταση φυσιολογική. Ένας άνθρωπος που θέλει να είναι το φως του εαυτού του θα πρέπει να ελευθερωθεί από όλα αυτά. Μπορούμε να γίνουμε το φως του εαυτού μας μόνον στην απουσία εαυτού. Τότε το φως αυτό είναι αιώνιο, άσβεστο, απροσμέτρητο φως.