ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ: ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ - Ἀνδρομάχη (464-493)

464 ΧΟ. οὐδέποτε δίδυμα λέκτρ᾽ ἐπαινέσω βροτῶν [στρ. α]
οὐδ᾽ ἀμφιμάτορας κόρους,
ἔριν μὲν οἴκων δυσμενεῖς τε λύπας.
μίαν μοι στεργέτω πόσις γάμοις
ἀκοινώνητον ἀνδρὸς εὐνάν.
470
οὐδὲ γ᾽ ἐνὶ πόλεσι δίπτυχοι τυραννίδες [ἀντ. α]
μιᾶς ἀμείνονες φέρειν,
475 ἄχθος τ᾽ ἐπ᾽ ἄχθει καὶ στάσιν πολίταις·
τεκόντοιν θ᾽ ὕμνον ἐργάταιν δυοῖν
ἔριν Μοῦσαι φιλοῦσι κραίνειν.

πνοαὶ δ᾽ ὅταν φέρωσι ναυτίλους θοαί, [στρ. β]
480 κατὰ πηδαλίων διδύμα πραπίδων γνώμα
σοφῶν τε πλῆθος ἀθρόον ἀσθενέστερον
φαυλοτέρας φρενὸς αὐτοκρατοῦς,
ἑνὶ δὲ δύνασις ἀνά τε μέλαθρα κατά τε πόλιας,
485 ὁπόταν εὑρεῖν θέλωσι καιρόν.

ἔδειξεν ἁ Λάκαινα τοῦ στρατηλάτα [ἀντ. β]
Μενέλα· διὰ γὰρ πυρὸς ἦλθ᾽ ἑτέρῳ λέχει,
κτείνει δὲ τὰν τάλαιναν Ἰλιάδα κόραν
490 παῖδά τε δύσφρονος ἔριδος ὕπερ.
ἄθεος ἄνομος ἄχαρις ὁ φόνος· ἔτι σε, πότνια,
μετατροπὰ τῶνδ᾽ ἔπεισιν ἔργων.

***
ΧΟΡΟΣ
Δεν θα παινέψω ποτέ [στρ. 1]
τους διπλούς γάμους των θνητών
και δεν θα μακαρίσω τον άνθρωπο
που έχει από δυο μανάδες τέκνα.
Στεναχώριες και λύπες μονάχα
και καβγάδες θα φέρουν στο σπίτι.
Είθε ο άντρας μου, λέω,
μοναχά το δικό μου κρεβάτι να χαίρεται,
470 κι άλλη ας μην το ζυγώσει.

Μα ούτε στην πόλη ταιριάζουν καλύτερα [αντ. 1]
οι διπλές βασιλείες·
βάρος φέρνουν απάνω στο βάρος
κι οι πολίτες διχάζονται.
Κι αν δυο τεχνίτες πλέξουνε
το ίδιο τραγούδι, πάντα
σε διχόνοια οι Μούσες τούς φέρνουν.

Κι όταν ανέμοι ορμητικοί [στρ. 2]
χτυπάνε τους θαλασσινούς,
480 όταν δυο γνώμες υπάρχουν
και πλήθος οι σοφοί τιμονιέρηδες
δεν αξίζουν όσο αξίζει ο ένας,
που μπορεί και να ᾽ναι κατώτερος,
όμως γνωρίζει πώς να κυβερνά
με τη δική του την κρίση.
Ο νους του ενός είναι δύναμη
σε σπίτια και σε πολιτείες,
αν θέλουν από τον χαμό
να γλιτώσουν.

Το ᾽δειξε κι η Λακώνισσα [αντ. 2]
του πολέμαρχου Μενελάου η κόρη·
αυτή που χύθηκε σαν τη φωτιά
πάνω στην άλλη γυναίκα·
και για να βγάλει το άχτι της
θέλει να τη σκοτώσει
τη δύσμοιρη Τρωαδίτισσα
490 και το παιδί της.
Ανόσιο τέτοιο φονικό, αντίθετο
στη φύση και στον νόμο.