Πιθανότατα είσαι αποδέκτης μιας αδιάκοπης ροής θορύβου και πληροφοριών όλη μέρα, εκτός κι αν ζεις μόνος στα βουνά χωρίς ηλεκτρισμό. Ακόμα κι αν κανείς δεν σου μιλάει και δεν ακούς ραδιόφωνο ή κάτι άλλο, υπάρχουν τηλεφωνικές κλήσεις, μηνύματα στο κινητό, κοινωνικά δίκτυα, οθόνες υπολογιστών, διαφημίσεις, έντυπα και πολλοί άλλοι τρόποι με τους οποίους οι λέξεις και οι ήχοι φτάνουν σ’ εμάς.Στις αίθουσες αναμονής των αεροδρομίων δεν υπάρχει ούτε μια γωνιά χωρίς οθόνες. Οι περισσότεροι άνθρωποι στην πρωινή διαδρομή για τη δουλειά τους περνούν τον χρόνο τους με tweets, sms, ειδήσεις και παιχνίδια στο κινητό τους τηλέφωνο.
Ακόμα κι εκείνες τις σπάνιες στιγμές που δεν υπάρχουν εξωτερικοί ήχοι, μηνύματα, πληροφορίες ή άλλα εξωτερικά ερεθίσματα, το μυαλό μας κατακλύζεται από σκέψεις. Πόσα λεπτά άραγε, κάθε μέρα περνά σε πραγματικά ησυχία;
Η σιωπή είναι απαραίτητη. Χρειαζόμαστε τη σιωπή όσο χρειαζόμαστε και τον αέρα, όσο χρειάζονται τα φυτά το φως. Αν το κεφάλι μας είναι πλημμυρισμένο από λόγια και σκέψεις, δεν μένει χώρος για εμάς.Οι άνθρωποι που ζουν σε αστικές περιοχές είναι εξοικειωμένοι με τους περιβαλλοντικούς θορύβους. Υπάρχει πάντα κάποιος που φωνάζει, κορναρίσματα ή μουσική στη διαπασών.
Αυτή η αδιάκοπη παρουσία συνεχούς θορύβου καταλήγει να λειτουργεί καθησυχαστικά. Ξέρω φίλους που πηγαίνουν στην εξοχή για ένα Σαββατοκύριακο και η σιωπή τους τρομάζει και τους αναστατώνει. Δεν τους προξενεί ασφάλεια και άνεση, επειδή έχουν συνηθίσει σε ένα περιβάλλον διαρκούς θορύβου.
Τα φυτά δεν μπορούν να μεγαλώσουν χωρίς φως⋅ οι άνθρωποι δεν μπορούν να αναπνεύσουν χωρίς αέρα. Καθετί ζωντανό χρειάζεται χώρο για να μεγαλώσει και να αναπτυχθεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου