Αρχικά, για να εκτιμήσουμε την «αποτυχία», πρέπει πρώτα να την κατανοήσουμε. Αποτυχία είναι όταν έχουμε θέσει έναν στόχο και δεν τον επιτυγχάνουμε, σωστά; Ή όχι; Εάν θέσουμε έναν στόχο με βάση «τα πρέπει», δεν είναι άδικο να συμπεραίνουμε ότι αποτύχαμε;
Ίσως δεν είχαμε εστιάσει στο να το πετύχουμε με όλο μας το είναι; Ή μήπως εάν ο στόχος που μας είχε αρχικά ενθουσιάσει, κάπου στη διαδρομή απλά δεν ήταν αυτό που πραγματικά θέλαμε και σταμάτησε να είναι σημαντικός; Τότε εξακολουθεί να θεωρείται αυτό αποτυχία;
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, έθετα υψηλούς στόχους και ήθελα να αλλάξω τον κόσμο και συνεχίζω να το κάνω. Αυτό που διαφέρει τώρα είναι ότι γνωρίζω ότι με κάθε βήμα που κάνω, εξελίσσομαι. Πλησιάζω ένα βήμα πιο κοντά στους τελικούς μου στόχους.
Το σημαντικό δεν αφορά στο να υλοποιήσω τους στόχους, αλλά στο να θέτω τους κατάλληλους στόχους για μένα και να παραμένω με σταθερότητα σε αυτούς όταν αρχίζουν τα δύσκολα. Βλέπετε οι περισσότεροι έχουμε επιφορτίσει τους στόχους με προσδοκίες.
Οι προσδοκίες συνήθως μεταφράζονται σε «αποτυχία» εξαιτίας τους πιστεύουμε ότι έχουμε αποτύχει. Αντί να βρούμε άλλους τρόπους να επιτύχουμε τους στόχους μας, κολλάμε σε έναν συγκεκριμένο τρόπο, με αποτέλεσμα να νιώθουμε ηττημένοι όταν δεν γίνουν τα πράγματα όπως τα έχουμε φανταστεί.
Οι στόχοι και τα όνειρα ποτέ δεν πεθαίνουν, ποτέ δεν μας απογοητεύουν, εμείς απογοητευόμαστε πιστεύοντας ότι δεν τα καταφέρνουμε. Αντί να δοκιμάσουμε νέο τρόπο επιφορτίζουμε «συναισθηματικά» αυτόν που δεν λειτουργεί και τον αποκαλούμε «αποτυχημένο στόχο» μας.
Τελικά καταλήγουμε ότι δεν υπάρχει αποτυχία, μόνο οι προσπάθειές μας να υλοποιήσουμε τους στόχους μας. Έτσι, θυμηθείτε να επιλέξετε τους στόχους με πυξίδα την καρδιά σας και εάν κάπου στο δρόμο αποφασίσετε ότι δεν είναι αυτό που θέλετε πια, τότε αρχειοθετήστε τους και καταγράψτε τους στις εμπειρίες σας και βρείτε νέους στόχους.
«Η επιτυχία σκοντάφτει από αποτυχία σε αποτυχία, χωρίς να χάνει τον ενθουσιασμό της» –Winston Churchill
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου