Λένε, πως οι ψυχές όταν φεύγουν, γίνονται αστέρια και μας κοιτούν από ψηλά. Λένε, πως η ψυχή δεν πεθαίνει ποτέ. Πως μένει πάντοτε, αιώνια, ζωντανή.Λένε, πως οι δικοί μας άνθρωποι όταν φεύγουν γίνονται πηγή δύναμης μέσα μας. Μέσα από την δική μας σάρκα πως παίρνει ζωή η θύμησή τους. Λένε, πως οι αναμνήσεις μας μαζί τους περιέχουν στ’ αλήθεια την ποιότητα και την παρουσία τους και πως η ενέργεια αυτή δεν σβήνει ποτέ μέσα στο χρόνο.
Λένε… Λένε. Λένε πολλά για την ψυχή. Μα, η αλήθεια σαν ολόφωτη και σοφή δασκάλα σε συναντά αναπόφευκτα κάποιες φορές στη ζωή και σου προσφέρει, σαν γενναιόδωρη αγκαλιά, τη σοφία της.
Και η αλήθεια είναι πως η ψυχή είναι όλα αυτά μαζί, κι εκατομμύρια άλλα πράγματα, μα όσα πολλά κι αν είναι μόνο αν την πλησιάσεις με απλότητα θα την καταλάβεις πραγματικά. Η ψυχή είναι πουλί, γλάρος ολόλευκος που πετά, κι όσο εύκολα έρχεται εδώ τόσο εύκολα φεύγει.
Σαν το πουλί έρχεται με την γέννηση στη ζωή μας και σαν το πουλί φεύγει ξανά για να συνεχίσει το ταξίδι της, μ’ αυτό που εμείς οι άνθρωποι ονομάσαμε θάνατο. Αέρας.
Λένε πολλά για την ψυχή, αν κοιτάξεις όμως τον ουρανό με καθαρή ματιά, θα δεις γραμμένη την αλήθεια μέσα σε μια εικόνα. Στο γαλάζιο του χρώμα, το απέραντο, στα πουλιά που πετούν μ’ ελευθερία, στα σύννεφα που παίρνουν μορφές, στην συνεχόμενη ροή που κρύβεται κάπου εκεί, στ’ αστέρια που φανερώνονται το βράδυ και στην καρδιά σου που καθρεφτίζεται στο λαμπύρισμά τους.
Ταξιδιώτη, άκουσέ με, κοίτα μια μέρα τον ουρανό κι εκεί κάτω από το φως του μην διστάσεις – ρώτα τον για τις ψυχές. Αφουγκράσου την απάντησή του, κι εμπιστεύσου την αλήθειά της. «Εγώ τις έχω τις ψυχές», θα σου πει. «Εδώ μαζί μου. Όλες μαζί, παρέα μου, ταξιδεύουν»
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου