Μπορεί όντως η αλλαγή ελάχιστων και μόνο ανθρώπων να επηρεάσει την ανθρώπινη συνείδηση στο σύνολό της;

Είναι αναγκαία η ανατροφή μιας νέας γενιάς ανθρώπων και ότι αυτό είναι κάτι που θα πραγματοποιηθεί από τα άτομα που θα αλλάξουν τον εαυτό τους. Αυτό είναι κάτι που μοιάζει σχεδόν αδύνατο. Μπορεί όντως η αλλαγή ελάχιστων και μόνο ανθρώπων να επηρεάσει την ανθρώπινη συνείδηση στο σύνολό της;

Μάλιστα… Προφανώς είναι αναγκαία η ύπαρξη μιας νέας γενιάς ανθρώπων, κάτι που εξαρτάται από την εκπαίδευση και άλλους παράγοντες. Μοιάζει, όμως, σχεδόν αδύνατο να βασιστεί σε όλα τα ανθρώπινα πλάσματα η δημιουργία μιας καινούργιας κοινωνίας, ενός καινούργιου πολιτισμού. Και αφού αυτό μοιάζει αδύνατο, μπορεί να επηρεάσει την ανθρώπινη συνείδηση στο σύνολό της η μεταμόρφωση λίγων ανθρώπων; Λίγων ανθρώπων, όχι κάποιας ελίτ, αν και δεν ξέρω γιατί πρέπει να φοβάται κανείς να χρησιμοποιεί τη λέξη «ελίτ», οι λίγοι αποτελούν πάντα μια ελίτ.

Οι επιστήμονες, βιολόγοι και άλλοι, κάνουν έρευνες σχετικά με αυτό το θέμα σε κάποιες κατηγορίες ζώων-σε μια ομάδα ποντικών ή λύκων-, κάνουν έρευνες για να δουν αν, αλλάζοντας τη συνείδηση ενός ζώου της ομάδας, επηρεάζεται η συνείδηση όλης της ομάδας. Κάνουν πειράματα προκειμένου να το διαπιστώσουν αυτό.*

Συζητούσαμε προχθές το θέμα με κάποιους επιστήμονες Λέγαμε, δηλαδή, όχι στις ομάδες κάποιων ειδών, όπως είναι οι λύκοι, ας πούμε, εάν ένα μέλος της ομάδας έχει κάποια αναμφισβήτητη εμπειρία, αυτή επιδρά συνολικά στα υπόλοιπα μέλη της ομάδας. Είναι πολύ σημαντικό να το καταλάβετε αυτό. Εάν κάποιος από εσάς, ως εκπρόσωπος του ανθρώπινου είδους, αλλάξει βαθιά και ριζικά μέσα του, φυσιολογικά θα επηρεάσει την ανθρώπινη συνείδηση εν γένει, επειδή εκπροσωπεί όλη την ανθρωπότητα, επειδή η συνείδησή του είναι και η συνείδηση κάθε άλλου ανθρώπινου πλάσματος, μια συνείδηση που είναι γεμάτη συγκρούσεις, πόνο, ανησυχία, μοναξιά, δυστυχία, βάσανα. Δηλαδή, η συνείδησή σου δεν είναι μόνο δική σου, είναι η συνείδηση του ανθρώπινου είδους. Αυτό σημαίνει ότι ο καθένας μας, ως ένα ανθρώπινο πλάσμα, εκπροσωπεί όλη την ανθρωπότητα, κι αυτή είναι μια εκπληκτική αλήθεια.

Τώρα, εάν γίνει πραγματικά μέσα σας μία αλλαγή, θα επηρεάσετε συνολικά την ανθρώπινη συνείδηση. Όλοι οι πολεμικοί ηγέτες που προσπάθησαν να κατακτήσουν τον κόσμο -από τον Τζένγκις Χαν έως τους πιο σύγχρονους- έχουν επηρεάσει τη συνείδηση της ανθρωπότητας, έτσι δεν είναι; Προφανώς. Εσείς κι εγώ μπορεί να μην έχουμε πολεμήσει σε κάποιον κανονικό πόλεμο, αλλά ο πόλεμος βρίσκεται στη συνείδηση του ανθρώπινου είδους· οι άνθρωποι σκοτώνουν, σκοτώνουν ασταμάτητα, όχι μόνο τις φάλαινες και τα μωρά της φώκιας, αλλά και ο ένας τον άλλο. Ο φόνος αποτελεί μέρος της συνείδησής μας. Τώρα, αν συνειδητοποιήσεις ότι το να σκοτώνεις είναι σε οποιαδήποτε περίπτωση κάτι απεχθές, εννοώ κάτι ανίερο, τότε δεν παίρνεις πια μέρος σε αυτόν το σκοτωμό. Και μη μου πείτε: «Καλά, και όταν τρώω το κουνουπίδι δεν το σκοτώνω;» Εδώ δεν μιλάμε για κουνουπίδια ή ντομάτες, μιλάμε για ανθρώπινα πλάσματα που σκοτώνουν το ένα το άλλο. Αν εσείς, λοιπόν, ως ανθρώπινα πλάσματα τα οποία, ως μέλη της ανθρωπότητας, είστε και ολόκληρη η ανθρωπότητα, όπως το χέρι σας είναι μέλος όλου του σώματός σας, αν αλλάξετε ριζικά -όχι το χτένισμά σας, αλλά μέσα σας, σε βάθος-, τότε φυσιολογικά θα επηρεάσετε όλο το ανθρώπινο είδος.

Έτσι, λοιπόν, γεννιέται το ερώτημα: «Ως ανθρώπινα πλάσματα θα το κάνετε αυτό ή απλώς θα συνεχίσετε, τη μια μέρα μετά την άλλη, να επαναλαμβάνετε το ίδιο παλιό μοντέλο και να λέτε “σάμπως, άμα αλλάξω εγώ, θα τελειώσουν ποτέ οι πόλεμοι;”» Αυτό, ξέρετε, είναι το πρόβλημά μας. Οι πόλεμοι θα τελειώσουν όταν τελειώσετε εσείς με τον πόλεμο. Ελπίζω, λοιπόν, από τα βάθη της καρδιάς μου, ότι υπάρχει μια τέτοια ομάδα ανθρώπων, ότι υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι στον κόσμο. Κι αν αυτοί αλλάξουν ολοκληρωτικά μέσα τους, αυτό θα επηρεάσει την ανθρώπινη συνείδηση στο σύνολό της.
----------------------
* Αναφέρω σε ένα πείραμα σχετικό με το ομαδικό υποσυνείδητο, που πραγματοποιήθηκε από επιστήμονες στη δεκαετία του ’70 και που ο ίδιος το περιγράφει αλλού ως εξής: «Δεν ξέρω αν έχετε διαβάσει για ένα πείραμα που έγινε τα τελευταία χρόνια. Κάποιοι επιστήμονες έκλεισαν μία οικογένεια ποντικών -πατέρα, μητέρα και τα δυο μικρά τους- σε ένα ντεπόζιτο νερού με δυο ανοίγματα, το ένα σκοτεινό και το άλλο φωτεινό. Το τελευταίο δεν οδηγούσε έξω, κι όταν πλησίαζαν εκεί τα ποντίκια δέχονταν μια ελαφριά ηλεκτρική εκκένωση, ενώ η έξοδος διαφυγής ήταν από το σκοτεινό άνοιγμα. Το πείραμα έγινε πρώτα στην Αγγλία, μετά στην Αυστραλία και κατόπιν στην Αμερική, κάθε φορά με διαφορετικά πειραματόζωα και από διαφορετικούς επιστήμονες οι οποίοι, μέχρι να τελειώσει το πείραμα, δεν είχαν καμία επικοινωνία μεταξύ τους κι έτσι δεν αντάλλαζαν πληροφορίες. Το πείραμα γινόταν με τον εξής τρόπο: Έβαζαν τους τέσσερις ποντικούς μέσα στο σκοτεινό ντεπόζιτο και άρχιζαν να το γεμίζουν με νερό. Τα δύο μεγαλύτερα ποντίκια -μαμά και μπαμπάς- έτρεχαν προς το άνοιγμα που είχε φως, προφανώς γιατί στο υποσυνείδητό τους υπήρχε η πληροφορία ότι άνοιγμα με φως σημαίνει “έξοδος”. Μόλις, όμως, πλησίαζαν εκεί, δέχονταν αμέσως την ηλεκτρική εκκένωση και απομακρύνονταν. Ύστερα από κάμποση ώρα -γύρω στα 30 λεπτά- και επαναλαμβανόμενες αποτυχημένες προσπάθειες να βγουν από το άνοιγμα με το φως, τα μικρά ποντίκια ήταν εκείνα που ανακάλυπταν τελικά ότι η έξοδος ήταν από το σκοτεινό άνοιγμα. Στο επόμενο πείραμα στην Αυστραλία, μετά από πολύ καιρό, το οποίο πραγματοποίησαν -όπως προαναφέραμε- άλλοι επιστήμονες με άλλα ποντίκια, αφού το ντεπόζιτο άρχιζε να γεμίζει με νερό, έπειτα από λιγότερες προσπάθειες αυτή τη φορά και σε λιγότερη ώρα -γύρω στα 15 λεπτά-, πάλι τα μικρά ποντίκια ανακάλυψαν πριν από τους γονείς τους -που παιδεύονταν προσπαθώντας να βγουν από το φωτεινό άνοιγμα-ότι η έξοδος από το ντεπόζιτο γινόταν από το σκοτεινό άνοιγμα, και βγήκαν όλοι από εκεί. Την τρίτη φορά που έγινε το πείραμα κάπου στην Αμερική, πολλούς μήνες αργότερα, μόλις άρχισε το ντεπόζιτο να γεμίζει με νερά όλα τα ποντίκια -γονείς και παιδιά-, χωρίς να καθυστερήσουν καθόλου, έτρεξαν αμέσως προς το σκοτεινό άνοιγμα και βγήκαν έξω. Το καταλαβαίνετε; Είναι πολύ απλό. Οι επιστήμονες που έκαναν το πείραμα ανακάλυψαν ότι υπάρχει ομαδική συνείδηση. Καταλαβαίνετε; Η ομαδική συνείδηση υπάρχει κι επομένως, όταν ένα ποντίκι μάθαινε κάτι, αυτό που μάθαινε μεταφερόταν στη συνείδηση όλων. Οπότε καταλαβαίνετε… Είναι πολύ ενδιαφέρον… Δείτε πώς λειτουργεί σε εμάς. Δεν βλέπουμε αμέσως κάτι που είναι αλήθεια. Χρειαζόμαστε χρόνο. Έπειτα κάποιοι μαθαίνουν πιο γρήγορα κι αυτό μεταφέρεται γενετικά. Λέμε, λοιπόν, ότι αν μεταμορφωθείς μέσα σου, αυτό μεταδίδεται στο σύνολο της συνείδησης της ανθρωπότητας. Καταλαβαίνετε;»