ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ: ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ - Βάτραχοι (1251-1295)

ΧΟ. τί ποτε πρᾶγμα γενήσεται;
φροντίζειν γὰρ ἔγωγ᾽ ἔχω,
τίν᾽ ἄρα μέμψιν ἐποίσει
ἀνδρὶ τῷ πολὺ πλεῖστα δὴ
1255 καὶ κάλλιστα μέλη ποή-
σαντι τῶν μέχρι νυνί.
θαυμάζω γὰρ ἔγωγ᾽ ὅπῃ
μέμψεταί ποτε τοῦτον
τὸν Βακχεῖον ἄνακτα,
1260 καὶ δέδοιχ᾽ ὑπὲρ αὐτοῦ.

ΕΥ. πάνυ γε μέλη θαυμαστά· δείξει δὴ τάχα.
εἰς ἓν γὰρ αὐτοῦ πάντα τὰ μέλη ξυντεμῶ.
ΔΙ. καὶ μὴν λογιοῦμαι ταῦτα τῶν ψήφων λαβών.
ΕΥ. Φθιῶτ᾽ Ἀχιλλεῦ, τί ποτ᾽ ἀνδροδάικτον ἀκούων
1265 ἰὴ κόπον οὐ πελάθεις ἐπ᾽ ἀρωγάν;
Ἑρμᾶν μὲν πρόγονον τίομεν γένος οἱ περὶ λίμναν.
ἰὴ κόπον οὐ πελάθεις ἐπ᾽ ἀρωγάν;
ΔΙ. δύο σοι κόπω, Αἰσχύλε, τούτω.
1270 ΕΥ. κύδιστ᾽ Ἀχαιῶν, Ἀτρέως πολυκοίρανε μάνθανέ μου παῖ.
ἰὴ κόπον οὐ πελάθεις ἐπ᾽ ἀρωγάν;
ΔΙ. τρίτος, Αἰσχύλε, σοι κόπος οὗτος.
ΕΥ. εὐφαμεῖτε. μελισσονόμοι δόμον Ἀρτέμιδος πέλας οἴγειν.
1275 ἰὴ κόπον οὐ πελάθεις ἐπ᾽ ἀρωγάν;
κύριός εἰμι θροεῖν ὅδιον κράτος αἴσιον ἀνδρῶν.
ἰὴ κόπον οὐ πελάθεις ἐπ᾽ ἀρωγάν;
ΔΙ. ὦ Ζεῦ βασιλεῦ, τὸ χρῆμα τῶν κόπων ὅσον.
ἐγὼ μὲν οὖν εἰς τὸ βαλανεῖον βούλομαι·
1280 ὑπὸ τῶν κόπων γὰρ τὼ νεφρὼ βουβωνιῶ.
ΕΥ. μή, πρίν γ᾽ ἀκούσῃς χἀτέραν στάσιν μελῶν
ἐκ τῶν κιθαρῳδικῶν νόμων εἰργασμένην.
ΔΙ. ἴθι δὴ πέραινε, καὶ κόπον μὴ προστίθει.
1285 ΕΥ. ὅπως Ἀχαιῶν δίθρονον κράτος, Ἑλλάδος ἥβας,
τοφλαττοθρατ τοφλαττοθρατ,
Σφίγγα, δυσαμεριᾶν πρύτανιν κύνα, πέμπει,
τοφλαττοθρατ τοφλαττοθρατ,
ξὺν δορὶ καὶ χερὶ πράκτορι θούριος ὄρνις,
1290 τοφλαττοθρατ τοφλαττοθρατ,
κυρεῖν παρασχὼν ἰταμαῖς κυσὶν ἀεροφοίτοις,
τοφλαττοθρατ τοφλαττοθρατ,
τὸ συγκλινές τ᾽ ἐπ᾽ Αἴαντι,
1295 τοφλαττοθρατ τοφλαττοθρατ.

***
ΧΟΡ. Άραγε τί έχει να γίνει;
Είμαι περίεργος να δω τί ψεγάδια
τάχα θα βρει σε ποιητή
που άλλος κανείς
τόσο πολλά μα κι ωραία λυρικά,
βέβαια, δεν έχει συνθέσει ως τα τώρα.
Είναι κανείς ν᾽ απορεί
πώς θα μπορέσει ένα λάθος να βρει
στο βακχικό πρωτοστάτη της τέχνης.
1260 Πόσο φοβούμαι γι᾽ αυτόν!

ΕΥΡ. Σπουδαία τα λυρικά του! Θα το δούμε.
Θα πιάσω και όλα θα τα σμίξω σε ένα.
ΔΙΟ. Χαλίκια παίρνω εγώ, να τα μετράω.
ΕΥΡ., με συνοδεία αθέατου αυλού.
«Παλικαριών μακελειό τώρ᾽ ακούς ω Φθιώτη Αχιλλέα.
Τέτοιος αγώνας, κι εσύ στέκεις μακριά, δε βοηθάς.
Τον πρόγονό μας Ερμή εμείς τιμούμε τριγύρω στη λίμνη.
Τέτοιος αγώνας, κι εσύ στέκεις μακριά, δε βοηθάς.»
ΔΙΟ. Δυο είν᾽ οι αγώνες, Αισχύλε, που απάνω σου πέφτουν ως τώρα.
1270 ΕΥΡ. «Άκου με, Ατρείδη, τρανέ βασιλιά, των Αχαιών πρώτη δόξα.
Τέτοιος αγώνας, κι εσύ στέκεις μακριά, δε βοηθάς.»
ΔΙΟ. Τρίτος αγώνας, Αισχύλε, σε βρίσκει.
ΕΥΡ. «Όλοι σιωπή! Το ναό, νά, της Άρτεμης ιέρειες ανοίγουν.
Τέτοιος αγώνας, κι εσύ στέκεις μακριά, δε βοηθάς.
Το μισεμό των αντρών καλοσήμαδο ξέρω και λέω.
Τέτοιος αγώνας, κι εσύ στέκεις μακριά, δε βοηθάς.»
ΔΙΟ. Αφέντη Δία, ω πόσοι, πόσοι αγώνες!
Απ᾽ τους πολλούς αγώνες τα νεφρά μου
1280 πρήστηκαν· πρέπει στο λουτρό να πάω.
ΕΥΡ. Όχι, θ᾽ ακούσεις κι άλλα λυρικά του,
των κιθαρωδικών του ασμάτων δείγμα.
ΔΙΟ. Τέλειωνε, αλλά οι αγώνες πια να λείπουν.
ΕΥΡ. «Πώς η διπλόθρονη αρχή των Αχαιών, της νεολαίας της Ελλάδας,
τοφλαττόθρατ τοφλαττόθρατ,
στέλνει τη Σφίγγα, τη σκύλα, των μαύρων καιρών αρχηγίνα,
τοφλαττόθρατ τοφλαττόθρατ,
όρνιο πολέμου με δόρυ και χέρι που εκδίκηση θέλει,
1290 τοφλαττόθρατ τοφλαττόθρατ,
για ν᾽ ανταμώσει ψηλά στον αιθέρα ξετσίπωτες σκύλες,
τοφλαττόθρατ τοφλαττόθρατ,
δύναμη που όλη ενωμένη στον Αίαντα συγκλίνει,
τοφλαττόθρατ τοφλαττόθρατ.»