«Καλλιτέχνης θά πει: νά μή μετράς, νά μή λογαριάζεις, νά ψηλώνεις ὅπως τό δέντρο, πού δέν βιάζει τό χυμό του, πού ἀδείλιαστο ἀψηφάει τίς ἀνοιξιάτικες μπόρες, χωρίς νά φοβᾶται μή δέν ἔρθει τό καλοκαίρι.
Τό καλοκαίρι έρχεται. Έρχεται ὅμως μονάχα γιά κείνους πού ξέρουν νά προσμένουν ξένοιαστοι καί γαλήνιοι σάν νά ‘χανε μπροστά τους τήν αἰωνιότητα.
Κάθε μέρα πού ‘ρχεται καί φεύγει μου φέρνει ἐτούτη τή διδαχή – διδαχή πληρωμένη μέ πόνους, πού τούς χρωστῶ, ὡστόσο, χάρη: Ὑπομονή, αὐτό εἶναι τό μεγάλο μυστικό!...»
«Οι άνθρωποι έχουνε βρει γιά τό κάθε τί τήν εὐκολότερη (συμβατική) λύση, τήν εὐκολότερη ἀπ’ όλες τίς εύκολες λύσεις. Είναι ωστόσο φανερό πώς πρέπει νά στεκόμαστε στό Δύσκολο. Κάθε ζωντανή ύπαρξη σ’ αὐτό στέκεται... Είναι γόνιμη ἡ μοναξιά επειδή είναι δύσκολη...»
«Δεν έχουμε κανένα λόγο να είμαστε δύσπιστοι απέναντι στον Κόσμο μας, μια και δεν μας είναι εχθρικός κι ενάντιος.
Αν υπάρχουν τρόμοι μέσα σ' αυτόν τον κόσμο, είναι τρόμοι δικοί μας.
Αν υπάρχουν γκρεμνοί, δικοί μας γκρεμνοί είναι∙ αν υπάρχουν κίνδυνοι, πρέπει να προσπαθήσουμε να τους αγαπήσουμε.
Κι αν πλάσουμε τη ζωή μας σύμφωνα με την αρχή πως πρέπει πάντα ν' αποζητάμε το δύσκολο - τότε όλα κείνα, που σήμερα ακόμα μας φαίνονται τόσο ξένα, θα πλημμυρίσουν εμπιστοσύνη και πίστη.
Πώς θα μπορούσαμε να ξεχάσουμε τους αρχαίους εκείνους μύθους, που ανταμώνουμε στα πρώτα βήματα όλων των λαών, τους μύθους των δράκων που, την κρίσιμη στιγμή μεταμορφώνονται σε πριγκιπέσες;
Ίσως όλοι οι δράκοι της ζωής μας να 'ναι πριγκιπέσες, που δεν προσμένουν παρά την ώρα που θα μας δουν όμορφους και τολμηρούς.
Ίσως, κάθε τι τρομαχτικό να 'ναι, στο απώτατο βάθος του, έρημο και αβοήθητο και να προσμένει από μας βοήθεια.»
«Άν ίσως ἡ καθημερινότητά σας σας φαίνεται φτωχή, μή τήν καταφρονήσετε. Καταφρονείστε τόν ίδιο τόν ἑαυτό σας, πού δέν είναι ἀρκετά ποιητής καί δέν μπορεί νά καλέσει κοντά του τά πλούτη της.»
Rainer Maria Rilke, Γράμματα σ' ένα νέο ποιητή
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου