Τα ζώα μιλούν συνεχώς μεταξύ τους, σύμφωνα με πρόσφατη επιστημονική μελέτη

Οι άνθρωποι φαίνεται ότι δεν είμαστε τα μόνα ζώα που κάνουμε διαλόγους με δύο μέλη, με πομπό και δέκτη• Οι επιστήμονες έχουν βρει ότι τόσο οι ελέφαντες, τα πουλιά, όσο και οι τυφλοπόντικες ακολουθούν τους ίδιους κανόνες επικοινωνίας. Οι άνθρωποι συνομιλούμε περιμένοντας ο καθένας τη σειρά του, ώστε να βγάλουμε νόημα. Αυτό το χαρακτηριστικό είναι που θεωρούταν από τους επιστήμονες ότι ξεχώριζε την ανθρώπινη γλώσσα από τους ήχους που έβγαζαν τα πρωτόγονα ξαδέλφια μας.

Αλλά μία νέα μελέτη έρχεται να αποκαλύψει ότι από τους βροντερούς ήχους που κάνουν οι ελέφαντες μέχρι και το ιδιαίτερο τιτίβισμα του κάθε πουλιού, εμφανίζεται ο ίδιος κανόνας του «περιμένω τη σειρά μου». Ερευνητές από την Βρετανία και τη Γερμανία βρήκαν ότι η επικοινωνία μεταξύ των ζώων δεν είχε κατανοηθεί πλήρως, παρά τις έρευνες σε πουλιά, που είχαν πραγματοποιηθεί μέχρι και 50 χρόνια νωρίτερα.

Η έλλειψη δεδομένων και η (ειρωνικά) κακή επικοινωνία και συνεργασία ανάμεσα σε επιστήμονες είχε εμποδίσει τις άμεσες συγκρίσεις ανάμεσα σε διαφορετικά είδη. Οι συγγραφείς της νέας έρευνας υπογράμμισαν το χαρακτηριστικό του συγχρονισμού και της ακολουθίας ως βασικό χαρακτηριστικό της επικοινωνίας τόσο στους ανθρώπους, όσο και στα ζώα. Ορισμένα είδη ήταν ανυπόμονα φλύαρα όπως κάποια είδη πουλιών που περίμεναν για λιγότερο από 50 χιλιοστά του δευτερολέπτου για να «απαντήσουν» κατά τη διάρκεια μιας συζήτησης.

Στην άλλη πλευρά της κλίμακας, η φάλαινα φυσητήρας παίρνει το χρόνο της, ανταλλάσοντας μηνύματα με ένα χάσμα περίπου δύο δευτερολέπτων. Οι άνθρωποι τυπικά αφήνουν μια παύση περίπου 200 χιλιοστών του δευτερολέπτου πριν απαντήσουν σε μια συζήτηση δύο ατόμων και οι επιστήμονες βρήκαν ότι δεν είμαστε το μόνο είδος που θεωρούμε αγενές το να διακόψουμε τον συνομιλητή.Ένα είδος πουλιού της Βόρειας Αμερικής, το τσικαντί, αλλά και τα Ευρωπαϊκά ψαρόνια αποφεύγουν να κελαηδούν το ένα πάνω στο άλλο κατά τη διάρκεια της επικοινωνίας τους.

Γράφοντας στο επιστημονικό περιοδικό Royal Society B: Biological Sciences, οι επιστήμονες αναφέρουν ότι : «Αν κελαηδήσει το ένα πάνω στο κελάηδημα του άλλου, τα πουλιά μένουν σιωπηλά ή φέυγουν, δείχνοντας ότι η αλληλοεπικάλυψη μπορεί να θεωρηθεί, σε αυτά τα είδη, ως παραβίαση των κοινωνικά αποδεκτών κανόνων της συζήτησης».

Η ομάδα επίσης πρότεινε ένα νέο πλαίσιο για μελλοντική έρευνα στον τομέα των ζώων, τονίζοντας έναν αριθμό απαραίτητων στοιχείων της ανθρώπινης συζήτησης. «Ο ιδανικός στόχος του πλαισίου εργασίας είναι να διευκολύνουμε επιτέλους τις συστηματικές, μεγάλης κλίμακας συγκρίσεις ανάμεσα σε διαφορετικά είδη», ανέφερε ο Dr Robin Kendrick, ένας από τους ερευνητές της μελέτης από το Πανεπιστήμιο του York.

Ένα τέτοιο πλαίσιο εργασίας θα επιτρέψει στους ερευνητές να εντοπίσουν την εξελικτική ιστορία αυτής της αξιοσημείωτης συμπεριφοράς του διαλόγου και να απαντήσουν σε μακροχρόνιες ερωτήσεις για την προέλευση της ανθρώπινης γλώσσας». Η μελέτη σηματοδοτεί τη συνεργασία ανάμεσα στους ειδικούς τόσο στην ανθρώπινη γλώσσα, όσο και σε εκείνη των ζώων και οι ερευνητές ελπίζουν να εμπνεύσουν μια πιο διεπιστημονική συζήτηση. Η γλώσσα, η οποία συχνά θεωρείται αποκλειστικό χαρακτηριστικό της ανθρωπότητας παραμένει ακόμα ένα μυστήριο, υπό όρους εξελικτικούς.

Και καθώς το γεγονός ότι περιμένουμε τη σειρά μας για να συνομιλήσουμε φαίνεται να παίζει έναν βασικό ρόλο στην πρώιμη ανάπτυξη της ανθρώπινης συζήτησης, η κατανόησή του θα μπορούσε να βοηθήσει τους επιστήμονες να πιάσουν ξανά τον μίτο της προέλευσης της ανθρώπινης γλώσσας. Εντούτοις, παρά τα ευρήματα που δείχνουν ότι πουλιά, θηλαστικά, έντομα και βάτραχοι περιμένουν τη σειρά τους για να «μιλήσουν», οι συγγραφείς της μελέτης τόνισαν ότι τέτοια συστήματα επικοινωνίας – όπως και αλληλεπιδράσεις μέσω χειρονομιών – είναι ακόμα σχετικά σπάνια.