Ζω μέσα στις λέξεις κι ονειρεύομαι μέσα στη σιωπή.Κι είναι φορές που μέσα στη σιωπή λέγονται πιο πολλά από τις λέξεις.
Είναι φορές που η σιωπή σχηματίζει τις πιο εύγλωττες λέξεις.
Δημιουργεί ανείπωτες επιθυμίες και χαράζει στιγμές.
Γιατί όσα δεν λες και τα κρύβεις στη σιωπή, είναι τα πολύτιμά σου.
Είναι εκείνα που ξέρεις βαθιά μέσα σου πως θες και δεν είναι πως δεν τολμάς να τα ζητήσεις, είναι που ακόμα δεν ξέρεις αν μπορείς να τα εμπιστευτείς στα χέρια του άλλου.
Είναι η σιωπή που ξέρει να βάζει τα πράγματα στη θέση τους και δίνει την αλήθεια μπροστά σου, ατόφια και αναμφισβήτητη.
Γιατί εκεί που τρέψει η σκέψη σου τις ώρες της σιωπής, εκεί ανήκεις.
Εκεί που μιλάς τις ώρες της σιωπής, εκεί ανήκεις.
Μην γελιέσαι. Η σιωπή είναι η προστασία σου.
Η σιωπή είναι η κρυψώνα σου.
Η σιωπή είναι οικεία, βολική και δίνει άλλοθι για όλα τα ανείπωτα, δίνει χρόνο για να βρεις τη δύναμη.
Ουρλιάζει η σιωπή όλα εκείνα που επιθυμεί η ψυχή.
Ουρλιάζει τα θέλω και αγνοεί τα μπορώ.
Ουρλιάζει κι απαιτεί.
Και την ακούς μόνο εσύ.
Κι αν είσαι τυχερός, κι εκείνος που μπορεί κι αγγίζει την ψυχή σου...
“Όσο δεν μιλάς, εξουσιάζεις τη λέξη, αλλά μόλις φύγει από το στόμα σου, σε εξουσιάζει αυτή.” -Αμπού Σακούρ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου