Αν... τότε

Ο Άνθρωπος βαδίζει μονάχα ένα δρόμο. Ακολουθεί μονάχα μία κατεύθυνση. Δεν μπορεί να πηγαίνει κ εδώ κ εκεί. Αν Ακολουθείς την Οδό και Βαδίζεις στο Φως της Αλήθειας, Βλέποντας την Ζωή στην λειτουργία της, Κατανοώντας αυτό που συμβαίνει, τότε δεν έχει σημασία τι κάνεις εξωτερικά, γιατί ό,τι κι αν κάνεις θα λούζεται στο Φως της Αλήθειας και θα καθοδηγείται από την Ιερή Αγάπη που τα Ενώνει όλα.

Αν Ζεις μέσα στην Κατανόηση της Ζωής, σε Άμεση Επαφή με αυτό που συμβαίνει κι όχι στον φανταστικό κόσμο της σκέψης, τότε όλες οι πλάνες έχουν διαλυθεί κι όλα τα μονοπάτια ενώνονται με την Απεραντοσύνη. Είσαι Ένα με όλα. Κι αυτό είναι ο Αληθινός Διαλογισμός. Και δεν χρειάζεται να κάνεις κάτι, να επιδιώξεις κάτι, να γίνεις κάτι, γιατί όλα αυτά ανήκουν στην αρρωστημένη φαντασία. Η Ειρήνη που είναι Μέσα σου απλώνεται παντού κι αγκαλιάζει τους κόσμους.

 

Αν Μέσα σου, βαθιά, έχεις ειλικρινά, ολοκληρωτικά και τελεσίδικα, απαρνηθεί όλες τις προσκολλήσεις στα φαινόμενα, όλες τις ψευδαισθήσεις της ζωής, όλες τις Σειρήνες της σκέψης, τότε δεν χρειάζεται να ντυθείς ένα μοναχικό σχήμα, ή να ασκητέψεις στην έρημο, δεν χρειάζεται, σαν τον Οδυσσέα του Έπους, να δεθείς στο κατάρτι της υπομονής για να μην υποκύψεις, γιατί μέσα στην Εσωτερική Σιωπή δεν φτάνει το τραγούδι των Σειρήνων.

 

Αν Μέσα σου έχεις Βιώσει την Πραγματικότητα, την Απεριόριστη Επίγνωση που Απλώνεται Παντού Χωρίς Εμπόδια και δεν γνωρίζεις «κέντρα» και διαχωρισμούς και δυαδικότητες, αν Μέσα σου έχει διαλυθεί κάθε εγώ, κάθε αυταπάτη, κάθε ψευδαίσθηση και κάθε προσκόλληση σε εξωτερικά πράγματα, τότε Εδώ που Κατοικείς είναι η Αλήθεια κι όχι Χώρος ή Χρόνος. Τότε δεν έχει σημασία που βρίσκεται το σώμα σου, που ακολουθεί την δική του φυσική πορεία μέχρι να ολοκληρωθούν οι λόγοι της ύπαρξής του. Στο βουνό ή στην θάλασσα, στο ποτάμι ή στην έρημο, στο σπίτι ή στους δρόμους της πόλης, είναι ο ίδιος τόπος.

 

Αν έχεις Πραγματώσει Μέσα σου την Ειρήνη του Νου, την Ησυχία της Ψυχής και την Ηρεμία του σώματος διαβαίνεις τον κόσμο ήσυχα, αθόρυβα κι ειρηνικά. Όταν έχει τελειώσει κάθε περιορισμός Αναπαύεσαι στο Αιώνιο Τώρα χωρίς να νοιάζεσαι για το τι έρχεται και τι φεύγει. Τότε Κατανοείς ότι Κάθε Στιγμή είναι το Απόγειο της Ζωής και ούτε στηρίζεσαι στο παρελθόν, ούτε προετοιμάζεις κάποιο μέλλον. Ισορροπείς στην Αιωνιότητα κι είσαι έξω από κάθε εξέλιξη, έξω από κάθε κίνηση, έξω από κάθε χρόνο, έξω από κάθε τόπο, στο Αιώνιο Βασίλειο της Αληθινής Ζωής.

 

Αν έχεις Φτάσει Μέσα σου, Πραγματικά, με την Κατανόηση κι όχι με εξωτερικές δραστηριότητες όπως η σκέψη, στην Κατάσταση της Ενότητας της Ύπαρξης, στην Παγκόσμια Συνείδηση που τα δένει όλα σε Μια Κοινή Ύπαρξη, τότε η Αίσθηση της Ενότητας γίνεται Αγάπη προς το κάθε τι. Δεν έχει σημασία αν είσαι μόνος στο βουνό ή είσαι ανάμεσα στους ανθρώπους. Η Αγάπη είναι η Πιο Ιερή Προσευχή, είναι η Πιο Αποτελεσματική Δράση κι η Πιο Πραγματική Βοήθεια για όλα τα πλάσματα του κόσμου.

 

Αν έχει Περάσει Πέραν, στο Βασίλειο της Πραγματικότητας, πέρα από την σκέψη, το εγώ, την δυαδικότητα, αν Βιώνεις την Μια Φύση σαν Φύση σου, ο Μόνος Δρόμος είναι η ταπεινότητα, η εξάλειψη του εγώ. Όταν ο Ήλιος της Αλήθειας ανατέλλει τότε όλα τα μικρά άστρα της αυταπάτης χάνονται στο Φως Του.

 

Αν έχεις Κατανοήσει ότι η Αληθινή Διδασκαλία είναι η Βιωματική Εμπειρία της Αλήθειας, μέσα από την Άμεση Επαφή με το Πραγματικό κι όχι διανοητικές θεωρίες και εξωτερικές δραστηριότητες και πρακτικές και δήθεν «μυστήρια» και «ιερές πράξεις», τότε Ζεις στην Χώρα της Αλήθειας, πέρα από τα εξωτερικά φαινόμενα, πέρα από την γήινη ευτυχία και την γήινη δυστυχία. Νικητής της Ζωής Βαδίζεις χωρίς να ταράζεσαι από τίποτα.

 

Αν Ακολουθείς την Οδό, την Αληθινή Θρησκεία του Βιώματος κι όχι τις ειδωλολατρικές θρησκείες των ανθρώπων, αν Ήδη Κατοικείς στην Χώρα του Πραγματικού, τότε κάθε ανάσα σου είναι ευλογημένη και κάθε πράξη σου είναι ιερή. Τότε δεν χρειάζεται ούτε Ιερά Βιβλία να διαβάζεις, ούτε σε Ιερούς Χώρους να πηγαίνεις, ούτε Ιερές Πράξεις να κάνεις. Όταν Όλη η Ζωή Είναι Ιερή τότε ο χωρισμός σε πράξεις και ιερές πράξεις είναι ένας μάταιος πλεονασμός της σκέψης. Μην ξεγελιέσαι. Για τον Άνθρωπο που Ζει στην Χώρα του Ιερού, Όλη η Ζωή Είναι Ιερή, κι όλα τα φαινόμενα το ίδιο αποδεκτά, αλλά δεν έχουν όλα τα φαινόμενα τις ίδιες συνέπειες.

 

Αν Ζεις στην Χώρα της Αλήθειας, που είναι Χωρίς Πύλες, χωρίς εξωτερικά μονοπάτια, Μια Απεραντοσύνη που Κατανοείται όταν σβήνουν οι αυταπάτες, τότε έχεις Φτάσει στην Πλήρη Αφύπνιση. Και μέσα στην Κατανόηση Βλέπεις ότι είναι αδιάφορη η κυριαρχία των φαινομένων. Η Υπέρτατη Νίκη απέναντι στα φαινόμενα είναι να τα αφήνεις να τραβούν τον δρόμο τους, έχοντας Ειρήνη Μέσα σου, Ευγνωμοσύνη για την Ζωή κι Αδιατάρακτη Μακαριότητα, ό,τι κι αν συμβαίνει. Έτσι κι αλλιώς  όλα τα φαινόμενα είναι ακριβώς αυτό, φαινόμενα, προσωρινοί και ψεύτικοι σχηματισμοί που διαλύονται στο τίποτα. Μονάχα η Ζωή Είναι Αληθινή.