Η αγάπη δεν χρειάζεται να είναι τέλεια.Πρέπει να είναι περίεργη, αφελής, και πάνω από όλα πολλή.
Κάτι που μας έμαθε κάποιος στη ζωή μας. Είτε μια μητέρα, είτε ένας πατέρας, κάποιος άλλος αγαπημένος μας άνθρωπος, ή και ο ίδιος μας ο εαυτός!
Σε όλες της τις μορφές, η αγάπη είναι σημαντική, όμορφη και θεμιτή. Θα το παρατηρήσατε βλέποντας ανθρώπους σκυθρωπούς, που ακόμα και σε ειδικές περιπτώσεις το χαμόγελο τους αρνείται να βγει στην επιφάνεια… Ανθρώπους που βλέποντας τους, σου φέρνουν ένα δυσάρεστο, στενάχωρο συναίσθημα. Αυτοί οι άνθρωποι ζητάνε αγάπη. Τους λείπει αγάπη ώστε να μπορέσει να λάμψει ο ήλιος που κρύβουν μέσα τους.
Η αγάπη σε κάθε της μορφή, γιατρεύει…τα πάντα. Και μακάρι να μπορούσαμε να την δίνουμε ανιδιοτελώς σε όλους γύρω μας.
Είναι πιο εύκολο απ’ όσο ακούγεται, και πιστέψτε με... απίστευτα ομορφότερο. Γιατρεύει πληγές που μπορεί να μην είδαμε ποτέ. Απαλύνει πόνους που δεν ξέραμε από που προέρχονταν. Και χωρίς να ρωτήσει, σου φωτίζει την ψυχή.
Έχει μια δύναμη, μεγάλη, η αγάπη. Που όπως τη διδάχθηκα – δεν έχει προς το παρόν σημασία από που- επέλεξα να την δίνω, και με το παραπάνω.
Ξέρω σίγουρα τι ζωή δεν θα ήθελα να ζήσω, όμως μου είναι δύσκολο να αποφασίσω ακριβώς τι ζωή θέλω να κάνω στο μέλλον, και με τι επιλογές να τη στολίσω. Για ένα όμως είμαι σίγουρος… ανεξαρτήτως των επιλογών μου, πρώτα θα επιλέγω την αγάπη.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου