Αυτά τα φώτα ρίχνουν σκιές στην οθόνη σου πάλι. Ο κόσμος συνεχίζει να φαίνεται θολός μπροστά σου. Ασάφεια κυβερνάει όλες τις πληροφορίες σου, γινόμενη μια αληθινή εμπειρία όπου τίποτα δε φαίνεται να τελειώνει. Ούτε, όμως, και να αρχίζει.Συνεχίζεις να κάνεις κύκλους γύρω της και γυρνάς στο ίδιο σημείο και πάλι. Σαν ένα απόδημο που γυρνάει στον τόπο του και τον ανακαλύπτει ξανά. Για λίγο νιώθεις άνετα, τολμάς και να νιώσεις ευτυχία, έχοντας απαλλαχθεί από κάθε νόρμα, συμβαδίζοντας με την παράλληλη γραμμή που εύχεσαι να καθορίσει τη σκέψη σου. Αυτή που διαγράφει την πορεία προς την έξοδο, το δρόμο προς την απόδραση. Αφήνοντας πίσω αυτό το κυκλικό σχήμα που σε περικυκλώνει.
Σύντομα συνειδητοποιείς ότι ο κύκλος έχει απλώσει τα όριά του επίτηδες, ώστε να μην καταφέρεις να τα δεις και να σε πείσει ότι ίσως και ποτέ να μην υπήρξε. Ωστόσο παραμένεις στην περιοχή του. Απλά μακριά απ’ το τέλος του κύκλου. Μακριά απ’ το σύνορο που χωρίζει το εσωτερικό του με την ελευθερία σου.
Πολύ κοντά είναι και πολύ τρομακτικά, έτσι κατάφερε να σε ξεγελάσει ανακατεύοντας την χαρά της ελευθερίας τον κινήσεών σου με το φόβο αν θα υπάρχουν κι έξω από αυτόν. Σε βάρος πάντα του πάθους σου για ελευθερία που εξανεμίζεται αργά.
Αυτή είναι μια συνηθισμένη τακτική που κάθε είδος σκλαβιάς χρησιμοποιεί. Σε κάνει να νιώθεις χαλαρά αρκεί να κινείσαι εντός των ορίων της. Έτσι, με αυτόν τον τρόπο δεν μπορείς να φανταστείς κάτι πέρα από αυτή. Επομένως ο φόβος σου γίνεται το ψυγείο που συντηρεί όλες σου τις αλυσίδες.
Γιατί εάν βρεις την τόλμη να τις σπάσεις, καλείσαι να αντιμετωπίσεις την ανακάλυψη του κενού. Του δικού σου. Παλιά νέα αυτά, σωστά; Δεν εμφανίστηκε τώρα αυτό. Παλιά κι όμως ακόμα τόσο επίκαιρα. Το κενό φέρνει συνήθως πάντα μαζί τη μεγαλύτερη ανακάλυψη από όλες. Την ευθύνη. Κι εκεί ακριβώς στρώνει και κοιμάται ο φόβος.
Να αναλάβεις την ευθύνη, να καταλάβεις ότι εσύ είσαι ο μόνος δημιουργός αυτών των συνεχιζόμενων κύκλων γύρω σου. Αυτών των στρογγυλεμένων συνόρων που σε κρατάνε στο ίδιο μέρος. Κύκλους που δεν έχουν τίποτα να σε διδάξουν. Δίνες που σου κλέβουν τη φαντασία.
Αυτή την περιστροφή γύρω σου που σε κάνει να ξαναζείς όλα σου τα λάθη, τις κακές επιλογές, τις αποτυχίες, τα σπασμένα όνειρα και τις χαμένες ελπίδες. Δε σε αφήνει να φύγεις. Σε χρειάζεται περισσότερο από ό,τι εσύ αυτόν, απλά επειδή ο κύκλος δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς εσένα. Εσύ, όμως, μπορείς.
Μπορείς να διαμορφωθείς. Να τετραγωνίσεις τα πράγματα στο δικό σου σχήμα όποια στιγμή το επιλέξεις. Σταμάτα να κοροϊδεύεις τον εαυτό σου ότι το σχήμα σε επιλέγει. Εσύ έχεις την αποκλειστική ευθύνη για τη μορφή του. Σχημάτισε όλες σου τις γραμμές ομοίως κι αρμονικά θα συναντήσουν η μία την άλλη, κάνοντας ένα σχήμα ομοιόμορφο που θα ζυγίζει το ίδιο σε όλες του τις πλευρές.
Αυτή η επαναλαμβανόμενη δίνη που γυρνάει γύρω σου, που πατάς μέσα της, σε κάνει να νομίζεις ότι μια μέρα θα γίνει και πραγματικότητα. Ότι θα γίνει μια βάσιμη αλήθεια στη ζωή σου. Όμως δεν είναι στέρεη. Δεν μπορεί να ισορροπήσει σε καμία επιφάνεια, καθώς το στρογγυλό της σχήμα την κάνει να κυλάει αντί να στέκεται.
Έτσι πριν σπαταλήσεις όλο σου το χρόνο σε ένα ασταθή κύκλο, σπάσε τον και με τα κομμάτια του φτιάξε το δικό σου τετράγωνο καταφύγιο. Τη δική σου σίγουρη περιοχή. Δε χρειάζεται να είναι πολυτελής. Δεν είναι ανάγκη να θυμίζει σπίτι ή παλάτι. Είναι ανάγκη να είναι δική σου. Δε χρειάζεσαι βασίλειο για να κυβερνήσεις ούτως ή άλλως.
Εγκατέστησε τους κανόνες σου στην περιοχή σου. Κατέκτησε ό,τι ζει μέσα σου, ό,τι κάνει το στήθος σου να πάλλεται. Χτίσε τους τοίχους σου, διακόσμησε τους με ό,τι δε σε αφήνει να κοιμηθείς τα βράδια και θα έχεις όλη τη δύναμη που χρειάζεσαι για το σχήμα σου.
Με αυτή τη δύναμη θα αντιμετωπίσεις τον κύκλο Γολιάθ μόνο με τη βοήθεια της σφεντόνας σου. Χρειάζεται μόνο να στοχεύεις ευθεία και σταθερά στο στρογγυλό του κεφάλι. Γιατί μέσα μας υπάρχει μια λέξη, ένας ήχος που αδυνατούμε να προφέρουμε, αδυνατούμε να βγάλουμε έξω. Κι αυτό είναι κι αυτό που ήμαστε. Ούρλιαξέ το καθώς ο Γολιάθ θα σωριάζεται στο έδαφος.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου