Μερικοί από μας έχουμε προγραμματιστεί να πιστεύουμε ότι χρειάζεται να είμαστε καλύτεροι, πρώτοι ή τέλειοι για να αξίζουμε την αγάπη και το σεβασμό.
Κάποιοι έχουν γεννηθεί με μια τέτοια τάση, ενώ άλλοι αποκτούν ένα τέτοιο σύστημα πεποιθήσεων από τους γονείς ή το σχολείο. Οι γονείς και οι δάσκαλοι μπορεί να συμβάλουν με καλές προθέσεις σ’ έναν παρόμοιο προγραμματισμό με το να μας δίνουν περισσότερη προσοχή και αγάπη όταν τα καταφέρνουμε.
Αυτό μας κάνει να πιστεύουμε ότι χρειάζεται να είμαστε καλοί ή τέλειοι για να αξίζουμε την αποδοχή και την αγάπη. Αυτό μπορεί να μας κάνει πολύ ανταγωνιστικούς με τους άλλους επιδιώκοντας τα καλά αποτελέσματα και την τελειότητα.
Ένας τέτοιος προγραμματισμός δημιουργεί εσωτερική ένταση και φόβο ότι μπορεί να μην είμαστε τέλειοι στην εμφάνιση, το σπίτι, την εργασία, την έκφρασή μας, κλπ. Μας κάνει ανίκανους να επιτρέπουμε στους άλλους να κάνουν πράγματα για μας, επειδή μπορεί να μην τα κάνουν τέλεια.
Αυτό είναι κουραστικό για μας και για τους άλλους. Καταβάλουμε τον εαυτό μας και νιώθουμε αδικία επειδή οι άλλοι δεν μας βοηθούν, αλλά δεν τους επιτρέπουμε να το κάνουν, γιατί μπορεί να μην το κάνουν τέλεια ή γιατί θέλουμε να πιστωθούμε ότι το έχουμε κάνει εμείς. Χάνουμε πολύ χρόνο και ενέργεια αναζητώντας την ψευδαίσθηση της τελειότητας ή του να είμαστε καλύτεροι από τους άλλους.
Κανείς δεν μας το ζητά. Στην πραγματικότητα, είναι φανερό ότι ενοχλούνται απ’ αυτό και μας εκτιμούν λιγότερο από κάποιον άλλο που δεν έχει αυτή την πίεση και τον ανταγωνισμό για τελειότητα. Είμαστε λιγότερο ευχάριστοι στην παρέα. Η ψευδαίσθηση είναι ότι θα είμαστε πιο αγαπητοί αν επιθυμούμε να είμαστε τέλειοι. Προφανώς ισχύει το αντίθετο.
Είναι θαυμάσιο να προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε και να αναζητάμε να έχουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Αλλά αυτό είναι διαφορετικό από την προσκόλλησή μας στο αποτέλεσμα και την ανικανότητά μας να βιώσουμε την αξία μας αν κάτι δεν είναι τέλειο. Ταυτόχρονα, δημιουργούμε ένταση στους άλλους με το άγχος μας σε σχέση με το αποτέλεσμα.
Ας εστιαστούμε στο να κάνουμε την καλύτερη προσπάθεια και ας συνειδητοποιήσουμε ότι η αξία μας είναι αμετάβλητη και εντελώς άσχετη με τα αποτελέσματά μας. Δεν αξίζουμε περισσότερο ή λιγότερο την αγάπη και το σεβασμό λόγω των αποτελεσμάτων μας.
Κάποιοι έχουν γεννηθεί με μια τέτοια τάση, ενώ άλλοι αποκτούν ένα τέτοιο σύστημα πεποιθήσεων από τους γονείς ή το σχολείο. Οι γονείς και οι δάσκαλοι μπορεί να συμβάλουν με καλές προθέσεις σ’ έναν παρόμοιο προγραμματισμό με το να μας δίνουν περισσότερη προσοχή και αγάπη όταν τα καταφέρνουμε.
Αυτό μας κάνει να πιστεύουμε ότι χρειάζεται να είμαστε καλοί ή τέλειοι για να αξίζουμε την αποδοχή και την αγάπη. Αυτό μπορεί να μας κάνει πολύ ανταγωνιστικούς με τους άλλους επιδιώκοντας τα καλά αποτελέσματα και την τελειότητα.
Ένας τέτοιος προγραμματισμός δημιουργεί εσωτερική ένταση και φόβο ότι μπορεί να μην είμαστε τέλειοι στην εμφάνιση, το σπίτι, την εργασία, την έκφρασή μας, κλπ. Μας κάνει ανίκανους να επιτρέπουμε στους άλλους να κάνουν πράγματα για μας, επειδή μπορεί να μην τα κάνουν τέλεια.
Αυτό είναι κουραστικό για μας και για τους άλλους. Καταβάλουμε τον εαυτό μας και νιώθουμε αδικία επειδή οι άλλοι δεν μας βοηθούν, αλλά δεν τους επιτρέπουμε να το κάνουν, γιατί μπορεί να μην το κάνουν τέλεια ή γιατί θέλουμε να πιστωθούμε ότι το έχουμε κάνει εμείς. Χάνουμε πολύ χρόνο και ενέργεια αναζητώντας την ψευδαίσθηση της τελειότητας ή του να είμαστε καλύτεροι από τους άλλους.
Κανείς δεν μας το ζητά. Στην πραγματικότητα, είναι φανερό ότι ενοχλούνται απ’ αυτό και μας εκτιμούν λιγότερο από κάποιον άλλο που δεν έχει αυτή την πίεση και τον ανταγωνισμό για τελειότητα. Είμαστε λιγότερο ευχάριστοι στην παρέα. Η ψευδαίσθηση είναι ότι θα είμαστε πιο αγαπητοί αν επιθυμούμε να είμαστε τέλειοι. Προφανώς ισχύει το αντίθετο.
Είναι θαυμάσιο να προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε και να αναζητάμε να έχουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Αλλά αυτό είναι διαφορετικό από την προσκόλλησή μας στο αποτέλεσμα και την ανικανότητά μας να βιώσουμε την αξία μας αν κάτι δεν είναι τέλειο. Ταυτόχρονα, δημιουργούμε ένταση στους άλλους με το άγχος μας σε σχέση με το αποτέλεσμα.
Ας εστιαστούμε στο να κάνουμε την καλύτερη προσπάθεια και ας συνειδητοποιήσουμε ότι η αξία μας είναι αμετάβλητη και εντελώς άσχετη με τα αποτελέσματά μας. Δεν αξίζουμε περισσότερο ή λιγότερο την αγάπη και το σεβασμό λόγω των αποτελεσμάτων μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου