Οι κοντινές μας σχέσεις

Αυτές που είναι οι σημαντικότερες.

Αυτές που υποφέρουν περισσότερο.

Αυτές που είναι οι δυσκολότερες…

 

Γιατί εκεί βλέπουμε τον εαυτό μας καλύτερα.

Γιατί εκεί δοκιμάζεται η γνώση και η άγνοιά μας.

Γιατί εκεί λυτρώνουμε και τον εαυτό μας και τον άλλον ταυτόχρονα.

 

Οι οποιεσδήποτε σχέσεις πέφτουν σε αυτήν την κατηγορία:

Οι γονεϊκές

Οι αδελφικές

Οι ερωτικές

Είναι οι κοντινότερες σχέσεις μας, ο πρώτος εξωτερικός κύκλος του Είναι μας.

 

Μπορούμε (και καλό θα ήταν) να μιλήσουμε για την καθεμιά ξεχωριστά. Άλλωστε έχουν ιδιαιτερότητες που χρησιμεύουν στη διεύρυνση της αντίληψής μας. Όμως έχουν μια σφαιρική οπτική που τις κάνει μαγικές, προκλητικές και απόλυτα καθοριστικές στην πορεία μας.
 

Ξεκινάμε συνήθως ανάποδα (όχι λογικά, μα συναισθηματικά). Ξεκινάμε με «τις καλύτερες προϋποθέσεις»: ερωτευόμαστε, κάνουμε παιδιά, με την προσδοκία να ζήσουμε το διαφορετικό, να επιτύχουμε το ακατόρθωτο, να ξεπεράσουμε οποιοδήποτε αρνητικό πρότυπο αντιλαμβανόμαστε γύρω μας ή ζήσαμε. Χωρίς, και πριν καλά το καταλάβουμε, βρισκόμαστε να πλέουμε σε πελάγη δυστυχίας, βρισκόμαστε μπροστά σε αδιέξοδα, με μόνες πιθανές λύσεις τον χωρισμό, τις αντιπαραθέσεις, την απομάκρυνση και τη σκοτεινή σιωπή.
 

Αδυνατούμε – γιατί αρνούμαστε – να δούμε το αντίστροφο που μας τρομάζει. 
 

Ό,τι οι σχέσεις δημιουργούνται, παρόλα τα φαινόμενα, στην κόλαση, στην ψευδαίσθηση, στο δήθεν και στην προσδοκία. Αδύνατον να συλλάβουμε πως οι σχέσεις πάνε στον παράδεισο, ζούμε τη μαγεία, βιώνουμε την πραγματική ενότητα, μόνο αν τις πάμε ΕΜΕΙΣ, ΜΑΖΙ, εκεί: ισότιμα, παράλληλα, περνώντας από σκοτάδια, γκρεμούς και τούνελ, με κίνδυνο να χάσουμε το φως, την παρουσία (του Άλλου και τη Δική μας), χωρίς να αφήνουμε ούτε λεπτό τα χέρια, χωρίς να παγώνουμε ούτε δευτερόλεπτο την καρδιά, χωρίς να παραιτούμαστε από τον μοναδικό σκοπό της ύπαρξής μας.

 

Οι κοντινές μας σχέσεις… ο δρόμος και η πρόκληση του Εαυτού μας…

 

Το εγώ σου θα είναι πάντα απέναντί μου, ενόσω δεν το βλέπεις εσύ.

Αντίστοιχα, το εγώ μου θα με βάζει πάντα απέναντί σου αν δεν το βλέπω εγώ.

Το τραγικό είναι να μπερδεύουμε το εγώ με τον εαυτό μας.

 

Στην Αγάπη βρισκόμαστε με την αξία μας, μαζί, όχι με υποτέλεια, αντιπαράθεση και ανταγωνισμό.

 

Με σεβασμό στον καθένα και στις σχέσεις μας, με ευγνωμοσύνη για τις κοντινές μας σχέσεις.