Παιδική ψυχή

Βλέπεις μας έχουν μάθει να μην σκεφτόμαστε, αλλά να αντιγράφουμε τους άλλους, ειδικά αυτούς που μας αγαπούν, τους ενήλικες "σοφούς" γονείς μας, το σύστημα που μας εκπαιδεύει και διαμορφώνει τον χαρακτήρα και τα πιστεύω μας μέσω της εκπαίδευσης από την βρεφική μας ακόμη ηλικία, και βέβαια την εκάστοτε θρησκεία που συνοδεύει παντού το σύστημα, το οποίο μας καθοδηγεί και υποδουλώνει την ελεύθερη σκέψη, να πράττουμε ακριβώς τα αντίθετα από όσα πρεσβεύει η αλήθεια της ψυχής μας.

Το αποτέλεσμα είναι να καταλήξουμε υποχείρια όλων αυτών που δώσαμε την εξουσία να μας ελέγχουν, οι "άρχοντες" αυτού του κόσμου, που διαφεντεύουν ελέγχουν και κατευθύνουν την όποια κοινωνία των ανθρώπων, και μετατρέπουν την θεϊκή ανθρώπινη ψυχή που γεννιέται σε ένα ανθρωποειδές έχοντας ως οδηγό και πρότυπο στην ζωή του όλους τους φόβους που του "φυτεύουν" συνεχώς, μέσα από τις ανάγκες την ανασφάλεια την υποδούλωση του από μια ζωή δίχως ελεύθερη σκέψη, όπου όλα εξαρτώνται από την εκάστοτε ελευθερία που μας προσφέρει το σύστημα που διαφεντεύει την κοινωνία των ανθρώπων, άρα και τον κάθε άνθρωπο από όλους εμάς ξεχωριστά.

Και φτάνουμε στο σημείο οι άνθρωποι που μας αγαπούν, οι ίδιοι οι γονείς μας, μα και όλοι οι υπόλοιποι ενήλικες, όπως και όλοι οι δήθεν "σοφοί" επιστήμονες, οι οποίοι κατευθύνονται από το εκάστοτε κατεστημένο της όποιας κοινωνίας, το οποίο τους έχει εξαγοράσει την συνείδηση τους, αφού πρώτα τους εκπαίδευσε στο εκπαιδευτικό του σύστημα, με πρότυπο τις ανάγκες τους, άρα και την υπακοή τους σ'αυτό, αφού αυτό τους συντηρεί στην ζωή με έναν υποτυπώδη μισθό, ανάλογο με το πόσο αξίζει η συνείδηση του καθενός από εμάς, όσο χρειάζεται δηλαδή για να υποδουλωθεί ένας άνθρωπος, όπως βέβαια δεν μπορούν να λείπουν από το σύστημα και όλοι οι "θεόπνευστοι" που μας διδάσκουν την δουλοπρέπεια και σκλαβιά έναν υποτιθέμενο πανάγαθο θεό που θέλει από εμάς την υπακοή!!..αλλά και άκρως διπολιστή, γεμάτο από φθόνο, οργή, και κακία, για όποιον δεν μπορεί να τον εξουσιάζει και ελέγχει, για να κατευθύνει την ζωή μας μέσα από τον τρόμο της κόλασης..με την κατά τα άλλα δήθεν "ελεύθερη επιλογή" και "ελεύθερη σκέψη" που μας παροτρύνει να έχουμε, βάζοντας μας όμως συνεχώς όρια κανόνες νόμους στη ζωή μας, παντού και στα πάντα.

Έτσι όλα τα προηγούμενα μας γίνονται συνήθεια, και η συνήθεια η ζωή μας, που είναι γεμάτη φόβους για τα πάντα χωρίς ελεύθερη επιλογή χωρίς δική μας ελεύθερη σκέψη..

Μην ξεχνάμε ποτέ λοιπόν, πως ότι κάνουμε στην ζωή μας δεν πρέπει να το κάνουμε για να πάρουμε την επιβράβευση από τους άλλους, διότι αυτό φανερώνει την εξάρτηση μας από το σύστημα, και η εξάρτηση πληγώνει, ενώ η ανιδιοτελή αληθινή αγάπη πάντα δίνει χωρίς να ζητά, και όταν έρχεται η επιβράβευση των κόπων μας για την αλήθεια νιώθουμε αμέσως την τεράστια διαφορά της ψυχής από το σώμα.

Για τον λόγο αυτόν πρώτος και κυρίαρχος πρέπει να είναι στη ζωή ο αληθινός μας εαυτός η ψυχή.

Όσον αφορά το παιδί μέσα μας είναι ότι ομορφότερη η εκδήλωση του από εμάς τους ενήλικες, αλλά μόνον απέναντι σε όμοιους με εμάς ανθρώπους, διότι αυτό το παιδί μέσα μας έχει αφήσει απεξέργαστο τον Αγαθό Νου, τον οποίο δεν επιτρέψαμε ποτέ να αποκτήσει την κίνηση της νοητικής του ουσίας, ώστε να μας κατευθύνει ο λόγος της ουσίας της ψυχής στην ζωή μας, και να μπορεί να ανταπεξέλθει στην κακία αυτού του κόσμου, στο δίπολο αυτού του κόσμου, όπου το καθετί έχει και το αντίθετο του, μέσα από την εναντίωση και διαμάχη, διότι μένοντας αδρανής η νοητική μας ουσία της ψυχής υποδουλώνεται στην κακία του διπολισμού.

Αυτό είναι και το μεγάλο μας λάθος που κάνουμε όλοι εμείς οι ενήλικες που θέλουμε να παραμείνουμε παιδιά, απέναντι στο δίπολο της κακίας που κυριαρχεί στους ανθρώπους. Αναγκαζόμαστε να γίνουμε κι εμείς κακοί για να ανταπεξέλθουμε στην κακία του διπολισμού, ξεχνώντας βέβαια το σημαντικότερο όλων, ότι ο Αγαθός Νους χρειάζεται και την κίνηση του, ώστε να γίνει νοητική ουσία η οποία είναι η μόνη που εξουσιάζει τον διπολισμό, μέσω της ανδρείας που πηγάζει από την σωφροσύνη, μέσω της αρετής του λόγου της ουσίας της ψυχής, μέσω της ευσέβειας απέναντι στον εαυτό μας αν θέλουμε να παραμείνουμε ελεύθεροι άνθρωποι=ψυχές, και όχι υπόδουλοι της "αιτίας και του αιτιατού αποτελέσματος" αυτής της διπολικότητας, που κατατρώγει τα πάντα στο πέρασμα της όταν την αφήνουμε να κυριαρχεί τον λόγο της ουσίας της ψυχής μας.