ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ: ΜΟΥΣΑΙΟΣ - Τὰ καθ' Ἡρὼ καὶ Λέναδρον (30-54)

Ἡρὼ μὲν χαρίεσσα διοτρεφὲς αἷμα λαχοῦσα
Κύπριδος ἦν ἱέρεια· γάμων δ᾽ ἀδίδακτος ἐοῦσα
πύργον ἀπὸ προγόνων παρὰ γείτονι ναῖε θαλάσσῃ,
ἄλλη Κύπρις ἄνασσα. σαοφροσύνῃ δὲ καὶ αἰδοῖ
οὐδέποτ᾽ ἀγρομένῃσι συνωμίλησε γυναιξὶν
35 οὐδὲ χορὸν χαρίεντα μετήλυθεν ἥλικος ἥβης
μῶμον ἀλευομένη ζηλήμονα θηλυτεράων,
—καὶ γὰρ ἐπ᾽ ἀγλαΐῃ ζηλήμονές εἰσι γυναῖκες—
ἀλλ᾽ αἰεὶ Κυθέρειαν ἱλασκομένη Ἀφροδίτην
πολλάκι καὶ τὸν Ἔρωτα παρηγορέεσκε θυηλαῖς
40 μητρὶ σὺν οὐρανίῃ φλογερὴν τρομέουσα φαρέτρην.
ἀλλ᾽ οὐδ᾽ ὧς ἀλέεινε πυριπνείοντας ὀιστούς.
Δὴ γὰρ Κυπριδίη πανδήμιος ἦλθεν ἑορτή,
τὴν ἀνὰ Σηστὸν ἄγουσιν Ἀδώνιδι καὶ Κυθερείῃ.
πασσυδίῃ δ᾽ ἔσπευδον ἐς ἱερὸν ἦμαρ ἱκέσθαι,
45 ὅσσοι ναιετάασκον ἁλιστεφέων σφυρὰ νήσων,
οἱ μὲν ἀφ᾽ Αἱμονίης, οἱ δ᾽ εἰναλίης ἀπὸ Κύπρου·
οὐδὲ γυνή τις ἔμιμνεν ἀνὰ πτολίεθρα Κυθήρων,
οὐ Λιβάνου θυόεντος ἐνὶ πτερύγεσσι χορεύων,
οὐδὲ περικτιόνων τις ἐλείπετο τῆμος ἑορτῆς,
50 οὐ Φρυγίης ναέτης, οὐ γείτονος ἀστὸς Ἀβύδου,
οὐδέ τις ἠιθέων φιλοπάρθενος. ἦ γὰρ ἐκεῖνοι
αἰὲν ὁμαρτήσαντες, ὅπῃ φάτις ἐστὶν ἑορτῆς,
οὐ τόσον ἀθανάτοισιν ἄγειν σπεύδουσι θυηλάς,
ὅσσον ἀγειρομένων διὰ κάλλεα παρθενικάων.
***
Ήτον πεντάμορφη η Ηρώ κι ήτο βασιλοπούλα,
και κορασιά λειτούργισσα της Αφροδίτης ήτον·και σ᾽ έναν πύργον έμενε μακριά των γονικών της,γειτόνισσα της θάλασσας, άλλη θεά Αφροδίτη.Από ντροπή δεν έσμιγε ποτέ μ᾽ άλλες γυναίκες,35ούτ᾽ έστησε χορό όμορφο με τες συνήλικές της,να λείπει από την θηλυκή γλωσσοφαγιά και ζήλια·τι είναι για κάλλη κι ομορφιές ζηλιάρες οι γυναίκες.Συχνά την μεγαλόχαρην εδόξαζε Αφροδίτηκι έταζε και στον Έρωτα και τον καλοκρατούσε40τι με την μάνα του έτρεμε το φλογερό του τόξο.Μα πάλι δεν εξέφυγε τα πυροκάλαμά του.Της Αφροδίτης μια φοράν ήρθε γιορτή μεγάλη·μες στην Σηστό στην χάρη της εκάμναν πανηγύρικαι από παντού πιον έτρεχαν στην άγια μέρα νά ᾽ρθουν45όσοι τ᾽ αφροστεφάνωτα νησάκια εκατοικούσαν·κι από την Ήπειρον αυτοί κι από την Κύπρο εκείνοι·γυναίκα μια δεν έμεινε στον βράχο των Κυθήρωνκαι στου Λιβάνου ούτε ψυχή τα κορφοβούνια επάνω·κι από γειτόνους στην γιορτή δεν έλειψε κανένας50από την Άβυδο κοντά, μηδ᾽ από την Φρυγία,μηδέ και γυναικάρεσκο κανένα παλληκάρι.Θωρείς εκείνοι, όπου ακουστεί γιορτή, είναι πάντα πρώτοιόχι τόσο τα πρόσφορα να παν εις τους αγίους,όσο για των ομορφονιών τα μαζωμένα κάλλη.