Η Κοκκινοσκουφίτσα, αποσυμβολισμός

Τα παραμύθια όπως και οι μύθοι αποτελούν ένα πανανθρώπινο φαινόμενο, καθώς ο αρχετυπικός τους χαρακτήρας, αποτελεί τη γέφυρα που ενώνει τη φαντασία με την πραγματικότητα. Η αναζήτηση για το νόημα της ζωής, οι δοκιμασίες που οφείλει να ξεπεράσει για την ανάπτυξη του ο ήρωας ή η ηρωίδα του παραμυθιού έως ότου επιτύχουν την προσωπική τους ολοκλήρωση, περιγράφονται δια μέσω του αέναου πόλεμου του καλού με το κακό, την πάλη ανάμεσα στη λογική και το συναίσθημα, τη φωτεινή με τη σκοτεινή πλευρά του ανθρώπου, θέματα που σχεδόν πάντα πραγματεύονται τα παραμύθια. Εκεί ακριβώς βρίσκεται και η γοητεία των παραμυθιών. Στον τρόπο που αποκαλύπτει την εσωτερική μας φύση, με τις διαχρονικές ηθικές, ψυχικές και πνευματικές της δυνατότητες. Ας ρίξουμε μία φευγαλέα ματιά στον μύθο της Κοκκινοσκουφίτσας, και ας προσπαθήσουμε να ανακαλύψουμε τους αρχετυπικούς συμβολισμούς πίσω από το πέπλο της ιστορίας.

Η Κοκκινοσκουφίτσα θα μπορούσε να συμβολίζει την ψυχή η οποία δεν έχει συνείδηση της αθάνατης Θεϊκής της προέλευσης (κόκκινο σκουφί). Η γιαγιά της, αντιπροσωπεύει την αρχαία σοφία, η οποία κινδυνεύει να χαθεί. Η Κοκκινοσκουφίτσα αναζητά την σοφία, αλλά δεν είναι ακόμη ώριμη ώστε να την προσεγγίσει.

Οι πλάνες και οι σκοτεινές δυνάμεις των παθών και της ύλης, οι οποίες αντιπροσωπεύονται από τον κακό λύκο, την απειλούν και την αποπροσανατολίζουν. Όταν η Κοκκινοσκουφίτσα φτάνει στο σπίτι της γιαγιάς της, δεν αναγνωρίζει τον κακό λύκο ο οποίος έχει μεταμφιεστεί στην γιαγιά της, παρότι το μικρό κορίτσι αντιλαμβάνεται τη ζωική φύση του λύκου.

Κατά συνέπεια, ο λύκος μετά την γιαγιά της, καταβροχθίζει και την ίδια. Η ψυχή χάνεται, νικιέται από τις δυνάμεις του κακού. Η στιγμή αυτή αντιπροσωπεύει την περίοδο των μυητικών δοκιμασιών, την στιγμή κύησης και αναγέννησης σε μία νέα ζωή. Το πέρασμα από την νεανική ηλικία σε ενήλικα, και σε μία πνευματικότερη ζωή. Ένας συμβολικός θάνατος, ο οποίος μας θυμίζει το ρητό : «Αν πεθάνεις πριν πεθάνεις, δεν θα πεθάνεις όταν πεθάνεις..».

Η κοκκινοσκουφίτσα συμβολίζει την ανώριμη ηλικιακά αλλά και πνευματικά, κατώτερη φύση του ανθρώπου η οποία πρέπει να πεθάνει συμβολικά, ώστε να αναγεννηθεί, ώστε μας μεταμορφώσει συνειδησιακά..!

Ο κυνηγός στην ιστορία συμβολίζει τον φύλακα της γνώσης. Έρχεται ως αρωγός αλλά και καταλυτικός παράγοντας, για να σώσει την Κοκκινοσκουφίτσα και την γιαγιά της. Το μαχαίρι που χρησιμοποιεί ο κυνηγός για να ανοίξει την κοιλιά του λύκου, και να ελευθερώσει την νεαρή κοπέλα και την γιαγιά της, είναι σύμβολο της αφυπνισμένης συνείδησης. Οι δυνάμεις του κακού καταστρέφονται. Η ψυχή έχει αντιληφθεί τις παγίδες του υλικού κόσμου, έχει διαβεί την ατραπό, και «αναγεννιέται»...!

Και έζησαν αυτοί καλά, και εμείς καλύτερα.