Δεν πρέπει τίποτα να θεωρείται άσχετο. Κάθε στιγμή έρχεται κάτι για να μας ταρακουνήσει, ανεξάρτητα αν κάποιοι από εμάς δεν το παίρνουμε είδηση αμέσως ή μπορεί να μην το πάρουμε είδηση ποτέ... Ο Εαυτός μας προσπαθεί κι αυτός από το δικό του επίπεδο, να επικοινωνήσει μαζί μας, όταν τα αφτιά μας δεν είναι ανοιχτά στην "φωνή" του και μας κυριαρχεί το "εγω" μας και οι συναισθηματισμοί του...
Μπορεί να φαίνεται ότι εμείς είμαστε οι Δημιουργοί του κόσμου τούτου για το πως εξελίσσεται οριζόντια, αλλά για την κάθετη εξέλιξη δεν μπορούν οι άνθρωποι να έχουν άμεση αντίληψη, γιατί αφορά πιο λεπτοφυείς ενέργειες της Δημιουργίας. Παρ' όλα αυτά το Πνεύμα βρίσκει τρόπο να "τρυπώσει" στα ανοίγματα και να μας "μιλήσει", ακόμα και μέσω ενός άλλου ή κάποιας κατάστασης...
Είναι μια στιγμή "μαγική" που έρχονται τα πάνω κάτω και αναθεωρούμε την στάση ζωής μας...
Είναι η στιγμή της αγάπης, που σπάει τους τοίχους που έχουμε υψώσει στην καρδιά μας. Όμως έχουμε προετοιμαστεί γι' αυτό, αλλιώς από την μια γκρεμίζουμε και από την άλλη μαζεύουμε τα χαλάσματα για να χτίσουμε ξανά, νομίζοντας ότι σπάσαμε τα "δεσμά" μας.
Είναι σαν μια γλυκιά "κλωτσιά", εντελώς δημιουργική όμως, που δίνει τέλος σε μια στασιμότητα, γιατί το Πνεύμα μας ποτέ δεν θα το βρούμε στην ακινησία μας, αλλά στην Σιωπή μας... Και είναι εντελώς διαφορετικά να διαλογίζεσαι για να βρεις γαλήνη, από το να διαλογίζεσαι για να βιώσεις την Σιωπή...
Ο Εαυτός μας αυτός ο άγνωστος... Είναι άγνωστος και στο Καλό, μα και στο κακό... Κρύβουμε τα κακά μας και τα καλά μας δεν τα πιστεύουμε... Είναι τόσο στενές οι ερμηνείες του κόσμου τούτου, που μόνο μέσω μιας θεωρίας μπορούμε να αντιληφθούμε την πνευματική μας υπόσταση, ενόσω η πράξη είναι εντελώς κοσμική και πολύπλοκη που ανατρέπει τις προθέσεις μας και μας βάζει να τσακωνόμαστε μέσα μας...
Και είναι τόσο απλό...
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου