Όταν όλα σε απογοητεύουν... είναι καλό σημάδι!

Πρώτα πρέπει να απογοητευτείς αρκετά, να μη σου κάθεται αυτός ο κόσμος, να έχεις καταλάβει ότι δεν έχει τίποτα ουσιαστικό να σου προσφέρει.

Όμως, χωρίς να κάνεις το μοιραίο λάθος που κάνουν οι περισσότεροι και ν’ αρχίσεις να κατηγορείς δεξιά και αριστερά… την κοινωνία (λες και υπάρχει ως οντότητα), τους πολιτικούς, τους γονείς και δασκάλους σου, το παρελθόν, τις τροφές, το περιβάλλον, τις πόλεις, και άλλες τόσες αφηρημένες έννοιες που είναι εξίσου δημιουργήματα του νου.

Γιατί, αν το κάνεις αυτό, απλά ψάχνεις κάποιες καλές δικαιολογίες, για να παραμείνεις, εκεί ακριβώς που βρίσκεσαι: θύμα, που δεν διαφέρει από κανένα άλλο.

Έχουμε ο καθένας μας διάφορους τρόπους και λόγους για να απογοητευόμαστε. Όμως χαίρομαι που τελευταία (τις τελευταίες δεκαετίες) όλο και περισσότερα παιδιά δεν περιμένουν να ζήσουν τα δυο τρίτα της ζωής τους για να συνειδητοποιήσουν ότι κάτι δεν πάει καλά, ότι τίποτα δεν έχει νόημα… κι ας μην τα έχουν ζήσει όλα! (Άλλη μια παρανόηση των προηγούμενων γενιών).

Μετά, μετά ξεκινάνε τα «δύσκολα»… όμως το να παραμένεις σε ένα δήθεν, ένα ψέμα, σε μια σπατάλη χρόνου, ενέργειας και ζωής, είναι απείρως πιο δύσκολο και πιο επίπονο.

Γιατί μετά, χρειάζεται να πας ακριβώς εκεί που κανείς δεν θα σου πει να πάς να κοιτάξεις. Μέσα σου! Ακόμα και αν σου το πουν (είναι η νέα μόδα), δεν θα ξέρεις πώς, πού πότε. Γιατί αυτός ο σύγχρονος κόσμος είναι γεμάτος συστήματα, προγράμματα, αντι-προγράμματα, όπως τα αντιβιοτικά του υπολογιστή σου, που τα σχεδιάζουν οι ίδιοι που σχεδιάζουν και πουλούν τα προγράμματα.

Θα πρέπει όμως να βρεις το πώς, γιατί δεν υπάρχει πουθενά αλλού να πας. Το πρώτο βήμα είναι να γίνεις ενεργός παρατηρητής, των πάντων: των σκέψεών σου, των συναισθημάτων σου, του σώματός σου, των λογων σου, των άλλων, της φύσης, του χρόνου κλπ… Και αυτό αποτελεί «δουλειά» από μόνη της… Που ολόκληρη η δομή της κοινωνίας και της ζωής σου, θα σε αποτρέψουν να το πετύχεις.

Όταν αρχίσεις όμως να κατακατάς την παρατήρηση, αφού καταλάβεις αρχικά τι είναι (γιατί σίγουρα έχεις απόψεις που δεν ανταποκρίνονται σε αυτό που ΕΙΝΑΙ), τότε αρχίζουν τα ωραία, οι αποκαλύψεις, η αυτάρκεια, η ελευθερία από τα δεσμά του προγραμματισμού σου... τότε ξεκινούν οι διάλογοι με τη Ζωή, με Άλλους, με Εσένα...

Πριν από την απογοήτευση... δεν ξεβολευόμαστε από την άγνοιά μας...