«Η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο» υποστηρίζουν οι λάτρεις αυτής της κατά τα άλλα πολύ ποθητής και συνάμα τόσο βασανισμένης έννοιας.Το χαμόγελο στα χείλη τους όταν ξεστομίζουν τη φράση αυτή ειρωνικό, δυναμικό, αγέρωχο. Μεταξύ μας, λυπηρό. Παντοκράτορες νιώθουν και την ίδια στιγμή τα ‘χουν όλα χαμένα. Εκδίκηση. Για όλα όσα σε ισοπέδωσαν, σε έκαναν ένα με το πάτωμα, σου ξερίζωσαν καρδιά και σου αφαίρεσαν ζωή. Σε πήγαν πίσω και χίλια θρύψαλα έκαναν τα όνειρά σου, αγκαζέ με τον πόνο που έμεινε αμανάτι να κρυφογελά πίσω από την πλάτη σου και να σε κοροϊδεύει.
Αισθάνεσαι θύμα. Έδωσες, αφέθηκες, περίμενες και άξιζες όλα όσα ποτέ δεν πήρες πίσω. Μα κάνεις ένα λάθος. Το μεγαλύτερο θύμα είναι αυτός που ετοιμάζεται να πάρει το αίμα του πίσω με οποιοδήποτε τρόπο και πάσης φύσεως μέσο. Να αποδείξεις τι και σε ποιόν, μου λες; Να συνεχίσεις να ζεις μια ζωή με πλάνα για να βλάψεις, να παίξεις το άνοστο και τόσο επικίνδυνο παιχνίδι του «οφθαλμός αντί οφθαλμού», να αναλωθείς, να αλλοιωθείς κι άλλο –μα πόσο πάει πια!- και να ξεφτιλίσεις το ίδιο σου το είναι. Άστο σου λέω, δε σου αρμόζει. Αρκετά δε ξεχειλώθηκε το μέσα σου καρδιά μου; Μην παίζεις με τη φωτιά.
Η ζωή επιστρέφει συμπεριφορές. Αυτό μας δίδαξε ο νόμος της έλξης, αυτό γνωρίζουμε, με αυτό πορευόμαστε. Δεν είναι απόφθεγμα φιλολογικών συζητήσεων αυτό, ούτε κανένα γνωμικό χωρίς βάση. Απλός ρεαλισμός είναι. Είσαι έτοιμος να κάνεις βουτιά σε μια πύρινη κόλαση ψυχική και πνευματική με αποτέλεσμα ένα. Να τυφλωθείς και να χάσεις τα λογικά σου, επιμένοντας εμμονικά πως μόνο με την τακτική της εκδίκησης θα ηρεμήσεις. Ένα μόνο θα σου πω. Είσαι χαμένος από χέρι.
Η ζωή επιστρέφει συμπεριφορές και αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Μην επιμένεις καρτερικά σε μια δικαίωση δική σου, σε βάρος του άλλου. Σταμάτα να κατηγορείς, θυματοποιώντας σε. Βάλε μπρος τη ζωή σου και άκουσε προσεκτικά το παιδί μέσα σου τι έχει να σου πει. Προχώρα, κάνε focus σε σένα και σε όλη σου την αλήθεια. Θα πονέσεις. Ναι, κι άλλο. Μα θα αντιληφθείς πως όλα όσα πέρασες σε έκαναν πιο δυνατό, πιο σκληρό, πιο άνθρωπο. Έτσι λοιπόν πρέπει να συμπεριφερθείς. Ανθρώπινα. Όχι να πεις κι «ευχαριστώ», μα να σου βάλεις φωτιά, μιας κι έφτασες σε δεύτερο υπόγειο ψυχολογικά και μέσα από τις στάχτες σου να γεννηθείς. Ξανά.
Θα περάσεις στιγμές δύσκολες με τα ζόρια να στοιβάζουν στο αγνό και τόσο φορτωμένο μυαλουδάκι σου σε αυτήν την τρελή, άθλια, υπέροχη πραγματικότητα, μα η αλλαγή που θα βιώσεις σε βάθος χρόνου δε θα ισοδυναμεί με καμία εκδίκηση και ανόητα τερτίπια προκειμένου να «εξιλεωθείς» στις πλάτες του εχθρού. Οι σερβιτόροι εκδίκησης ξέρουν. Ακόμα πονάνε κι ακόμα μετανιώνουν. Δεν τα βρήκαν με τον εαυτό τους ποτέ. Πλέον χαμογελούν βουβά, με πρόσωπα παγωμένα και συνεχίζουν τη ζωή τους αδιάφορα, δίχως νόημα και σκοπό. Μην επιτρέψεις να τους μοιάσεις. Δε σου αξίζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου