Πνεύμα και Εγώ

Προσπάθησε να φανταστείς αυτή τη σκηνή. Δυο έμβρυα μέσα στη μήτρα της μητέρας συζητούν. Χάριν ευκολίας ας ονομάσουμε αυτά τα δίδυμα ΕΓΩ και ΠΝΕΥΜΑ. (ή Νους και Καρδιά ή ανθρώπινος εαυτός και θεϊκός εαυτός όπως σας θέλετε)

Το Πνεύμα λέει στο Εγώ.
Ξέρω πως δύσκολα θα το πιστέψεις, αλλά ειλικρινά πιστεύω οτι υπάρχει ζωή μετα τη γέννηση.
Το Εγώ απαντά:
Άσε τις γελοιότητες. Κοίτα γύρω σου. Αυτό μόνο υπάρχει. Γιατί πρέπει πάντοτε να ψάχνεις κάτι έξω από αυτή τη πραγματικότητα; Δέξου οτι σου δίνει η ζωή. Βόλεψου εδώ που βρίσκεσαι και ξέχνα τις ανοησίες για το μετά τη γέννηση ζωή.
Το Πνεύμα σωπαίνει για λίγο, όμως κάτι μέσα του δεν το αφήνει να ησυχάσει:
Εγώ, μη θυμώσεις αλλά θέλω να σου πω και κάτι άλλο. Πιστεύω ακόμα οτι υπάρχει και μια Μητέρα.
..
Μια Μητέρα!
καγχάζει το Εγώ.
Τι παραλογισμοί ειναι αυτοί; Δεν έχεις δεί ποτέ Μητέρα. Γιατί δεν μπορείς να αποδεχτείς πως οτι βλέπεις, μόνον αυτό υπάρχει; Η ιδέα της Μητέρας ειναι τελείως τρελή. Μόνο εσύ και εγω υπαρχουμε εδώ. Αυτή ειναι η πραγματικότητα. Αντε τώρα κρατήσου απο αυτόν το λώρο. Πήγαινε στην γωνία σου και σταμάτα τις ανοησίες. Πίστεψε με, δεν υπάρχει Μητέρα.
Το Πνεύμα απρόθυμα σταματάει την συζήτηση με το Εγώ, δεν μπορεί όμως να κρατηθεί για πολύ.
Εγώ, εκλιπαρεί, σε παρακαλώ, άκουσε με χωρίς να απορρίπτεις τις σκέψεις μου. Δεν ξέρω γιατί, αλλά εχω την εντύπωση οτι αυτές οι συνεχείς πιέσεις που νιώθουμε και οι δύο, αυτές οι κινήσεις που μερικές φορές μας κάνουν να νιώθουμε άβολα, αυτές οι συνεχείς αλλαγές θέσης κι αυτός ο χώρος που καθώς μεγαλώνουμε γίνεται όλο και πιο στενός, όλα μας προετοιμάζουν για ένα μερος γεμάτο φώς και οτι πολύ σύντομα θα βρεθούμε εκεί.

Τώρα σιγουρεύτηκα οτι παραλογίζεσαι τελείως,
απαντά το Εγώ.
Αφού μόνο στο σκοτάδι εχεις ζήσεις. Δεν έχεις δει ποτέ φως. Πώς σου κατέβηκε τέτοια ιδέα; Αυτές οι κινήσεις και οι πιέσεις που αισθάνεσαι είναι η πραγματικότητα σου. Είσαι μια αυτόνομη, ξεχωριστή ύπαρξη. Αυτό είναι το ταξίδι σου. Σκοτάδι και πιέσεις και ένα αίσθημα ασφυξίας, αυτά και μόνο είναι η ζωή. Και πρέπει να τα αντέξεις όσο ζεις. Άντε τώρα, κρατήσου από το λώρο σου και κάνε μου τη χάρη να ησυχάσεις.
Το Πνεύμα ησυχάζει για λίγο, τελικά ομως δεν μπορεί να κρατηθεί.
Εγώ, μια κουβέντα μονο και μετά δεν θα σε ξαναενοχλήσω.

Άντε πες το,
απαντά το Εγώ εκνευρισμένα.
Πιστεύω ότι όλες αυτές οι πιέσεις και όλη η δυσφορία όχι μόνο, θα μας οδηγήσουν σε ένα πρωτόγνωρο, θεσπέσιο φώς, αλλά και ότι εκεί θα συναντήσουμε τη Μητέρα¸πρόσωπο με πρόσωπο, και θα γνωρίσουμε μια έκσταση που δεν θα συγκρίνεται με τίποτα απο όσα έχουμε ζήσει μέχρι τώρα.

Καλά εσύ Πνεύμα τα έχεις τελείως χαμένα. Τώρα πια δεν μου μένει καμιά αμφιβολία.

 Wayne Dyer, “Ο Ιερός σου Εαυτός”